Toen mijn lief en ik jonger waren konden we een gat in de dag slapen. Meestal was het dan laat geworden de dag ervoor. Regelmatig bleven we tot diep in de nacht op. Nu we ouder zijn is dit veranderd. Bij mij in elk geval. Rond half elf ’s avonds beginnen mijn ogen dicht te vallen en verlang ik naar mijn bed. Daar staat dan tegenover dat ik, als er geen wekker gaat, wakker wordt rond negen uur in de ochtend. Veel langer uitslapen gaat meestal niet. De ogen van mijn lief vallen veel later dicht, maar gaan vaak ook wat later open. Mijn lief is niet gek op vroeg opstaan. Als wij eens een afspraak hebben die vroeg in de ochtend is, geeft dit weinig gezelligheid. Als ik mijn ogen opendoe is de dag begonnen. Het liefst doe ik meteen de radio hard aan. Mijn lief moet eerst even bijtrekken en dan is het beter om zo min mogelijk geluid te maken. Als ik wel eens door de kamer sluip als zij nog slaapt, krijg ik meestal achteraf de vraag waarom ik zo stampte.
Mijn lief heeft sinds kort een andere baan en andere werktijden. Toen eindelijk het rooster ontcijferd was zag ik dat er dagen tussen zaten waarop ze in de avond tegen tien uur thuis is, om de volgende ochtend weer rond kwart over zes de deur uit te moeten. Als dat maar goed gaat, dacht ik gelijk. Van de week was zo’n dag aangebroken. Om tien over zes vloog mijn lief overeind en riep ‘ik heb me verslapen!’. Mijn wekker was nog niet gegaan, maar ik was direct klaarwakker. Slaapdronken ging ik ook maar uit bed, misschien kon ik de schade nog wat beperken. Tuurlijk wilde ik de honden straks uitlaten. Wij hebben de stilzwijgende afspraak dat degene die als eerste beneden is de honden uit laat. (Meestal ben ik dat. Ons kind doet het ’s middags en mijn lief ’s avonds laat. Zo is er nooit iemand met een afwachtende houding en is het eerlijk verdeeld). Mijn lief maakte zich klaar in de badkamer. Toen ik beneden kwam had de hond op twee plaatsen gekotst. Eerst schoonmaken dus. Daarna legde ik brood klaar en zette ons koffieapparaat aan. Een bakkie mee voor onderweg dan maar. Ondertussen hoorde ik boven mijn eigen wekker loeien. Shit, als ons kind nog niet wakker was van ons, dan wordt ie het nu wel.
Mijn lief was bijna de deur uit toen ik me realiseerde dat ik niets in haar koffie had gedaan. Zo helder als ik normaal uit bed kom, zo verfrommeld voelde ik me nu nog. Ik kon het nog net naroepen. We namen afscheid waarna ik aan mijn eigen ochtendritueel kon beginnen. Toen ik terug kwam met de uitgelaten honden, realiseerde me dat ik de huissleutel niet in mijn zak had gedaan. Normaal gesproken zit die in de voordeur in de nacht en draai ik hem open als ik als eerste de deur uit ga. Dan stop ik ‘m in mijn zak en heb ik ‘m bij de hand als ik terugkom. Nu was mijn lief als eerste vertrokken en was het deurritueel dus anders als anders. Ik stond voor onze dichte voordeur en kon niet anders dan ons kind wakker bellen. Zijn wekker was nog niet gegaan maar hierdoor was hij ook lekker vroeg op.
Toen ik in de auto stapte, bedacht ik me dat ik nog niet gegeten had. Getver. Toen ik op mijn werk aankwam wist ik dat ik mijn lunchpakket in de koelkast had laten liggen. En toen ik eind van de middag het avondeten stond klaar te maken, moest ik mijn best doen om mijn ogen open te houden. Als ik ze dicht had gedaan, kon ik staand slapen. Echt leuk zo’n nieuw rooster. Het is die avond niet laat geworden.