‘Hoe doe jij dat altijd met je kruiden en de houdbaarheidsdatum?’ vraagt een collega wanneer ons gesprek weer eens over eten, koken en recepten gaat. Zij geeft toe dat ze wel eens een potje gebruikt dat al een paar maandjes over de datum is en dat dit volgens haar geen enkel probleem is. Ik deel die mening. Kruiden en specerijen zijn droog of gedroogd, staan in een afgesloten luchtdicht potje in het donker (bij ons thuis tenminste) dus dat zal niet snel bederven. Ik heb in elk geval nog nooit schimmel in de Peterselie gezien. Alhoewel dat niet helemaal eerlijk is, want de Peterselie wordt regelmatig gebruikt. Ook de Kurkuma en Djinten (die minder vaak gepakt worden) zien er nog prima uit wanneer de houdbaarheidsdatum is overschreden. Wel geeft ze toe dat, wanneer de inhoud van een busje aan elkaar gekoekt zit, hij dan de vuilnisbak ingaat. We zijn het eens. Er moet wel wat te strooien blijven tenslotte. En ik wil mijn gezin niet om zeep helpen.
Zij zijn overigens een stuk kritischer dan ik. Ook een beetje logisch gezien de conditie van onze magen. De Van Viegens kunnen veel hebben; de laatste keer dat ik buikpijn had van eten kan ik me niet herinneren. Nou ja, wel als ik een bordje teveel heb opgeschept. Bij nummer drie begint ie gelukkig nog wel te protesteren. Bij mijn lief en kind ligt dit anders. Zij hoeven maar iets te eten dat tegen bederf aanzit of het is hollen naar het toilet. Of ellendig hangen met kramp en soortgelijk ongemak. Aan mij (thuiskok) dus de schone taak om de boel een beetje in de gaten te houden.
Als de sopemmer door de koelkast gaat is dit altijd hét moment om alles even na te lopen. De sausjes, potjes zuur en sambals worden één voor één gecheckt. Vervelend trouwens dat producenten nooit een vaste plek voor die datum aanhouden. Meestal de rand van het deksel, maar het kan ook zomaar op een hoekje van het etiket, op de bodem of de rand van het glas staan. Ook denk ik altijd dat ik iets korter in huis heb dan in werkelijkheid. Maar dat kan ook komen omdat ik bij aanschaf niet altijd mijn bril op heb en niet vooraf kijk of het nog een tijdje meekan.
Kan me de tijd nog herinneren dat er helemaal geen houdbaarheidsdata op levensmiddelen stonden. Mijn kind begrijpt daar niets van. Die giet direct een pak melk leeg wanneer die een dag over datum is. Mijn uitleg dat ‘ten minste houdbaar tot’ meestal betekent dat het langer meekan, wordt met argusogen aangehoord. Toegegeven, wanneer het al open is zou ik ook eerst even ruiken of een klein beetje uitschenken. Niet direct een slok nemen. Ook wanneer een verpakking begint op te bollen moet je in actie komen. Dat deugt niet. Zelfs terwijl de datum nog in de toekomst ligt kan dit wel eens voorkomen. Daar knap ik nooit van op. Bruin verkleurd gehakt of dito rosbief, bah. Vast nog wel oké maar niet aantrekkelijk.
Ik pak de laatste beschuit uit het blik en de geur is niet zoals ik dacht. Het nieuwe pak pure hagelslag en een flinke schraap roomboter (anders plakt het niet) doen mij de lucht vergeten. Toch is de smaak een beetje soortgelijk aan de geur. Als ik hem op heb en mijn bord naar de keuken breng, kan ik het niet nalaten om de verpakking in de prullenbak eens beter te bestuderen. Ten minste houdbaar tot december 2020 staat er op de onderzijde. Dat is bijna drie jaar geleden! Het is maar goed dat mijn gezin het niet gezien heeft en niet weet. Er kan vast niet veel mis met die droge schijf in mijn buik maar ik neem me nu wel veel stelliger voor om er even beter naar te kijken. Vooraf.
Terwijl ik dit typ ben ik ineens benieuwd naar de houdbaarheidsdatum van de net aangeschafte nieuwe rol. Na de speurtocht zie ik aan de zijkant ‘oktober 2023’ staan. Dat is nog maar twee maanden! Ik ga deze vakantieperiode bij elk ontbijt en lunch een beschuitje aanbieden.