Ouwe taaie
Mijn nicht stuurt een appje; of ik nog weet hoe ‘Ouwe taaie’ ging. Ouwe taaie is een liedje dat onze opa vroeger voor ons zong. Ik graaf in mijn gedachten. Opa is 18 jaar geleden overleden, ik was toen 30. De tijd dat ik op zijn schoot zat, gaat nog verder terug. Hoe een simpele vraag je ineens bezig kan houden.
Alle kleinkinderen van mijn opa Ed hebben, zittend op zijn schoot, het liedje Ouwe taaie met hem meegezongen. Opa had dan zijn grote sterke en zongebruinde armen om je heen geslagen, en wiegde je zachtjes heen en weer. Je zat warm, veilig en fijn. Blijkbaar was dat gevoel belangrijker dan het liedje. Tussendoor zei opa ‘even aan je neus zitten’, waarna hij met zijn grote zachte vingers over je neus streek. Je stopte dan even met wiegen, want voor dat momentje moest je stilzitten. Dat gevoel kent ook mijn nicht Femke nog. Opa Ed was groot, sterk en stoer, zelf een ouwe taaie. Maar de tekst van het nummer, dat zijn we allebei kwijt.
‘Het was toch een cowboy?’ vraagt ze, in de hoop bij mij de rest van het lied te ontfutselen. Zelfs dat wist ik niet meer, maar nu ze het zei…… Misschien komt het door mijn leeftijd, maar Google schiet nooit gelijk in mijn hoofd. Uiteindelijk wel maar nooit direct. Had zij ook kunnen bedenken. Want zij is drie jaar ouder dan ik, ook zij heeft Google waarschijnlijk wat later in het snotje. Ik type ‘songtekst Ouwe taaie’ in. Direct vult mijn scherm zich met het lied van Eddy Christiani. Eddy Christiani? Die naam zegt me wel iets, maar was dit nummer van hem?
Nu ik zo lekker Google, zoek ik gelijk Eddy maar even op. Wat is Wikipedia toch een uitkomst als je iets niet weet. Een indrukwekkend levensverhaal verschijnt op mijn scherm. Eddy Christiani, geboren in 1918, onderdeel van de ‘Nederlandstalige Levenstraditie’. Ik begrijp het direct. Opa hield van Nederlandstalig. Ik ook. In 1939 was Eddy de eerste Nederlander die een elektrische gitaar bespeelde. Ik mag vast wel Eddy zeggen, hij kijkt me zo vriendelijk aan op de foto. Hij zat ondergedoken in de oorlog. Na de oorlog werd hij een popidool. Jeetje. In 1952 ontving hij als eerste Nederlander een gouden (78 toeren) plaat. ‘Zeemanshart’ was de titel ervan. Ik heb het nummer nog nooit gehoord. Maar het sluit naadloos aan bij mijn opa. In 1958 werd Eddy uitgeroepen tot populairste zanger. Andere hits waren o.a. ‘Zonnig Madeira’ (1938), ‘Spring maar achterop’ en ‘Daar bij de waterkant’. Ik zucht. Want ik ken ze allemaal. Ouwe taaie dateert uit 1943. Eddy Christiani is eind 2016 overleden; 98 jaar geworden. Wat mooi.
Ik stuur de songtekst van ‘Ouwe taaie’ door naar mijn nicht. We zijn stom geweest Fem, we hadden deze familieklassieker aan onze kinderen moeten meegeven. Kan het nog? Ik weet zeker dat ze erom heeft gelachen. Ze appt me terug; “ik ben bang dat we onze pubers hier niet meer warm voor kunnen laten lopen”. Ze heeft gelijk. Shit zeg, wat een gemiste kans.
Ik roep ons kind en vraag of hij even stilstaat. Wantrouwig kijkt hij me aan. Hij weet wel dat er dan meestal een flauwe grap komt. (Een familiedingetje). Ik wrijf met mijn vingers over zijn neus en geef hem een zoen. Zo is onze ouwe taaie er toch nog een beetje bij.