Het klinkt gezellig maar zo voelt het niet: mijn ‘curly to’, oftewel gekrulde kleine teen. Al twee jaar kwelt hij me tijdens het lopen en vandaag wordt ik eraan geopereerd. Er zal een stukje bot verwijderd worden en er komt een metaaldraad in om ‘m recht te houden. Die mag er na vier weken uit. In de tussentijd is fietsen of autorijden uit den boze.In de wachtkamer van de polikliniek zit een gezellig stel uit…
Woensdag: Ik heb een afspraak bij een orthopeed en hij vraagt wanneer ik geopereerd wil worden. Nou, gister? Lachend raadpleegt hij de agenda en zegt dat er over zes dagen iemand is uitgevallen, komende dinsdag. Wil ik dat? Gek hoe blij je kunt zijn met iets wat toch vervelend is. Maar inmiddels heb ik al twee jaar last van die ellendige kleine teen die steeds krommer is gaan staan. Charmante schoenen liggen stof te happen…
Sinterklaas is weer in het land en was deze ochtend uitgenodigd door onze personeelsvereniging op kantoor. Voor de collega’s een kleine moeite; ze klikken vooraf online aan welk cadeautje hun spruitje wenst en worden op de ochtend zelf gezamenlijk twee uurtjes geëntertaind in de publiekshal. Dat dit kinderfeestje vooraf nogal wat voeten in aarde heeft is zacht uitgedrukt. De vereniging moet vergaderen, een datum prikken, de feestruimte reserveren (inclusief beveiliging) en een uitnodiging de deur…
Het vakantieadres in Le Vievier sur Mer moeten we om tien uur verlaten maar we kunnen pas om vier uur terecht in het appartement in Honfleur. Gelukkig heeft mijn lief wekenlang geploeterd op een bestemmingen lijstje dus de dag wordt natuurlijk nuttig besteed. We bezoeken Utah Beach en het Airborne Museum in Sainte-Merè-Eglise. Het is het grootste Europese museum over de invasie van Normandië. Door het interactieve karakter voel je je een parachutist die op…
Het eerste vakantieadres is heerlijk. Le Vivier sur Mer is een slaperig stadje zonder toerisme. Als ik ’s morgens naar de plaatselijke Boulangerie wandel, schuifelt er me altijd wel een dorpsbewoner tegemoet met het stokbrood al onder de arm geklemd. Bonjour zit gelukkig nog net in mijn Franse woordenschat. Dolenthousiast kan ik worden van een buitenlandse supermarkt. Wat hebben ze wat we thuis niet hebben? We speuren naar zacht meerlaags toiletpapier en kopen streekproducten. Alles…
Het maakt eigenlijk niet uit wat voor dag het is, maar mijn gezin is geen kei in opstaan. Wekkers die worden gesnoozed, gezucht en gekreun. Niet veel anders was het deze ochtend. Bij de eerste tonen sprong ik eruit en tukte de rest nog even verder. We gingen vandaag met de auto richting Bretagne en Normandië, eindelijk vakantie. Ik wilde het liefst om zeven uur weg, maar had me al laten overhalen om dit naar…
Ik ben ziek en lig voor oud vuil in bed dat ik afwissel met de bank. Zoveel mogelijk slaap moet toch zorgen dat het beter gaat? Eindelijk is het buiten prachtig warm weer en ik lig met alle deuren en ramen dicht om de hitte buiten te houden. Nee, het is gelukkig niet ernstig maar wel vervelend. De altijd maar weer terugkomende verkoudheid die gepaard gaat met veel snot, hoesten, knallende hoofdpijn, benauwdheid en lamlendigheid.…
Ondanks dat het bijna augustus is, was de zomer ver te zoeken in Nederland. Op een paar mooie dagen na stormt het of komt de regen met bakken naar beneden. Ineens is het snikheet of zomaar weer steenkoud. In onze slaapkamer wisselen het laken en het fleecedekentje elkaar af. Plafondventilator aan, diep in de nacht weer uit, gek word ik ervan. Hoe welkom was dus deze heerlijke hete zomerdag vorige week zaterdag. Dertig graden, weekend…
‘U belt voor steunkousen? Dan verbind ik u door naar het Tek-team!’ Tek-team? Het maakt mij niet zoveel uit met wie of wat ik word doorverbonden, als ik maar een afspraak krijg. Zo zit ik een paar dagen later in de wachtkamer bij het Flebologisch Centrum. Flebologie is een onderdeel van het medisch specialisme dermatologie. Kort gezegd kom je hier als je last hebt van oedeem, vocht in je benen of spataderen. Alleen dat laatste…
Vijftien juni 1996 overleed Ella Fitzgerald. Het was de dag dat mijn lief en ik verkering kregen. Nadat we maanden onze gevoelens hadden weggestopt was dit het moment dat we eraan toegaven. De hele zaterdag (en ik denk ook zondag) zijn we de deur niet uit geweest in dat piepkleine huisje aan het Kalf. Het huisje waarvan de bovenverdieping zo scheef was dat je liep alsof je dronken was. In het badkamertje van één vierkante…
Omdat ik zolang mijn autootje niet gewassen heb, ontstaat er een compleet nieuwe flora tussen mijn rubbers en ramen. Het stof zat er al langer. Een incidenteel vogeluitwerpsel veeg ik meestal gelijk even weg met een snoetenpoetser. Een vochtige doek in je dashboardkastje is altijd handig. Niet alleen voor je kleefvingers onderweg maar ook voor je wieldoppen na bezoek aan de wasstraat. Maar goed, dat laatste is er dus al een tijdje bij ingeschoten. Maar…
Het is al maanden in het nieuws en nu is het zover; de werkzaamheden aan de A7 zijn begonnen. De brug over het Noordhollandsch Kanaal is verouderd en kan het zware verkeer niet meer aan. De naar verwachting vijf maanden durende exercitie heeft nogal wat voeten in aarde. Zo zijn er gedurende die hele periode twee afritten afgesloten en zijn sluiproutes alleen toegankelijk voor omwonenden en mensen met een ontheffing. Verder blijven er twee rijbanen…
Als ik thuiskom na mijn werkdag vraag ik aan mijn lief of ze een fijne vrije dag heeft gehad en of er nog iets gebeurd is. ‘Ja, ik heb een uitnodiging gekregen voor een darmonderzoek’ was de reactie. We moeten er hard om lachen omdat ik dacht dat er wat leuks kwam maar het dit blijkt te zijn. Nee, gelukkig heeft ze geen klachten en gaat het om een standaard bevolkingsonderzoek. Ze is net 55…
We moeten weer een paar werklocaties bezoeken en omdat het noodweer is, hebben we wederom een poolauto gereserveerd. Na het geklungel van de vorige keer weet ik inmiddels hoe ze werken en waar de (meeste) knopjes zitten. Tussen toen en nu zaten nog meerdere ritten die prima verliepen dus geen vuiltje aan de lucht. De afstanden zijn deze keer kort, dus kozen we voor de piepkleine Fiat 500. Aan de sleutelbos hangt ook een tankpas…
Mijn lief werkt sinds een paar jaar in de zorg en heeft haar roeping gevonden. De bewoners op haar locatie zijn ernstig verstandelijk beperkt en hebben veelal een IQ tussen de 20 en 35. En met een ontwikkelingsleeftijd tussen de 3 en 5 jaar heel afhankelijk. Sommigen kunnen wel zelf douchen, maar niet hun billen wassen of afvegen na toiletbezoek. Een gesprek is prima mogelijk maar geef niet teveel keuzes en gebruik korte zinnen. Het…
Ik heb mijn laptop nodig op kantoor morgen. Om hem niet te vergeten leg ik hem alvast klaar onder de kapstok. Ondertussen pruttelt de boerenkool en staat de eettafel gedekt. Onze honden voeren wij vlak voordat wij ook ’s avonds eten. Isa heeft haar bak al leeg als Bruno nog hulpeloos om zich heen kijkt. Hij is een beetje zielig. Onze honden gaan namelijk altijd naar mijn lief die als hondenthuiskapper fungeert. Nou is dat…
Er is iets nieuws op ons kantoor: ‘Poolauto’s’. Twee fonkelnieuwe exemplaren, bedoeld voor kortdurende zakelijke bezoekjes zodat zoveel mogelijk mensen er gebruik van kunnen maken. Uiteraard geniet de (elektrische) dienstfiets de voorkeur voor kleine afstanden of, wanneer het goed bereikbaar is, het openbare vervoer. Toevallig precies in de week dat de auto’s in gebruik genomen werden, moesten wij twee middagen op pad om locaties te bekijken in een wijk verderop. Buiten was het rond het…
De visite is net weg om 16.00 uur als mijn lief besluit dat dit het moment is om de nieuwe kookplaat te installeren. In de handleidingen lees ik dat montage uitsluitend door een erkend installateur dient te geschieden. Ik heb haar hoog zitten maar vind het evengoed spannend. Temeer omdat er een deel uit ons keukenblad gezaagd moet worden. De nieuwe plaat is een stuk breder dan de oude en ik kijk er naar uit…
Het was twee januari 2024 en ik had me al vier keer vergist in het schrijven van het nieuwe jaartal. Ondanks dat ik de feestdagen gezellig vind, ben ik altijd blij als alles weer voorbij is. Onze kerstboom lag al op de hoek van de straat en de ballen weer op zolder. Ik merk dat ik opgelucht ben dat ons huis weer ruim en normaal is. Onze hond Isa durft eindelijk weer naar buiten en…
De Nederlandse vertaling van guilty pleasure is ‘beschamend pleziertje’. Nadere uitleg vertelt over plezier waar je aan toegeeft dat eigenlijk taboe is. Mijn plezier is zó gênant dat ik het jarenlang voor me gehouden heb. Een minuscuul groepje mensen kent mijn verslaving. Ik noem geen namen, want het zijn soortgenoten. Je pikt ze er zó uit want alleen zij weten waarover je het hebt. Een junk herkent feilloos een andere junk. Zelfs voor mijn ouders…
Toen wij jaren geleden eens bij mijn schoonzus logeerden, stapte ik voor het eerst onder een regendouche. Wauw, dat was lekker! Maar aan onze douche mankeerde niets en zoveel water uit je douchekop, dat zou vast niet energiezuinig zijn. Vergeleken hierbij hadden wij thuis ineens een heel lullig straaltje. Zo lullig zelfs dat ons kind laatst opmerkte dat hij, afgezien van wat gedrup op zijn hoofd, eigenlijk gewoon ‘droog bleef’ onder onze douche. Ik moest…
Aad is overleden. Aad was de chef van mijn vader uit de tijd dat hij nog bij William Pont werkte. Dat ze nog steeds bevriend waren heb ik altijd bijzonder gevonden. Twee totaal verschillende types uit dito werelden. Mijn vader vond niet zomaar iemand aardig en bazen al helemaal niet. Ik hoor hem nog zeggen: ‘Aad is gewoon een goeie kerel’. Dan hoefde je er verder ook niet aan te twijfelen. Eind jaren tachtig maakte…
‘Gefeliciteerd met uw prijs’ stond er in de brief van de buurtsuper. ‘U heeft een driedaags arrangement gewonnen voor twee personen in een driesterrenhotel in Ootmarsum. Inclusief twee overnachtingen, twee keer uitgebreid ontbijtbuffet en twee keer viergangen diner’. Na de hele vakantie gebuffeld te hebben door de sloop van de loods, was dit echt een geweldig cadeau. Als de wiedeweerga de agenda’s naast elkaar gelegd en geboekt. Zo togen we op een vrijdagmorgen vroeg richting…
Een week voorafgaand aan de bouw waren er diverse leveringen. Eerst een deur met een raam. Een paar dagen later twee stapels dakpanelen. Vervolgens een pakket metalen spanten. Jeetje wat zag het er gelikt uit allemaal. Het leek wel een Mecano-pakket voor volwassenen. Als laatste vier pakketten met wandpanelen, de halve tuin stond vol. De dakgoten, regenpijpen en afwerkmateriaal zou na de bouw komen, spannend. Drie dagen zou het in beslag nemen, het type ‘snelbouwloods’.…
Er moest ruimte op het erf gemaakt worden om spullen te stallen die tijdelijk uit de loods kwamen. Mijn lief maakte van de gelegenheid gebruik om de waslijnen weg te halen. Het ooit door haar getimmerde gevaarte was haar al langer een doorn in het oog. Nee, hij was inderdaad niet heel mooi meer maar voldeed nog prima. De twee staande palen in T-model hadden zes lijnen en in het midden nog twee lagere. Superfijn…
Het stalen frame van de loods in onze achtertuin is 10×15 meter en in 1985 (na een verleende bouwvergunning) kundig in elkaar gelast. De bewoners van het huizenblok erachter zagen een enorm gevaarte verrijzen. Met popnagels werden de veelal gedeukte panelen aan elkaar geknutseld en vastgezet. Ongetwijfeld om de kosten te drukken geschiedde de afwerking namelijk zoveel mogelijk met tweedehands materialen. De panelen waren niet alleen allemaal anders van formaat, ook hadden ze allemaal verschillende…
Zoals altijd als er iets leuks op de planning staat spring ik na de eerste tonen van mijn wekker uit bed. Het Damloop-weekend is gestart en ik ben er dol op. Ik denk dat ik vier keer de 16,1 kilometer heb gerend (daarover een andere keer meer) en drie keer de acht ‘by night’. De keren tussendoor dat ik niet getraind had, wandelde ik de wandeltocht van twintig kilometer. Ook afgelopen jaar zijn er alleen…
Ik heb wel eens ergens gelezen dat, wanneer je er doorheen zit of gewoon even niet zo vrolijk bent, je moet terugdenken aan je jeugd. Wat deed je graag toen je jonger was en vond je enorm leuk? Vaak zijn dit dingen waar je op latere leeftijd mee gestopt bent terwijl je misschien best de draad weer kunt oppakken. Nou snap ik heus wel waarom jeugdige activiteiten naar de achtergrond verdwijnen. Als kind hoef je…
Toen wij twintig jaar geleden de mogelijkheid kregen om een eigen huis te laten bouwen voelde dit spannend en vooral luxe. Dit laatste geldt vooral voor de onwetende buitenwereld, mensen die denken dat alles je komt aanwaaien en zich afvragen ‘waar ze het van doen’. In werkelijkheid werk je je samen drie slagen in de rondte, stel je je kinderwens uit, heb je een budget en een gemeente die bepaalt wat wel en niet mag…
Mijn prijsvraag-geschiedenis begon al op jonge leeftijd. Als groot Danny de Munk fan las ik in de Muziek Expres de oproep: ding mee naar de filmpremière van Op Hoop van Zegen én een etentje met Danny samen met de overige prijswinnaars. Enige dat je moest doen was een kaart sturen met je gegevens. En waarschijnlijk een simpele vraag beantwoorden. Ik was een jaar of dertien gok ik en stuurde alle kaarten die we in huis…
‘Hoe doe jij dat altijd met je kruiden en de houdbaarheidsdatum?’ vraagt een collega wanneer ons gesprek weer eens over eten, koken en recepten gaat. Zij geeft toe dat ze wel eens een potje gebruikt dat al een paar maandjes over de datum is en dat dit volgens haar geen enkel probleem is. Ik deel die mening. Kruiden en specerijen zijn droog of gedroogd, staan in een afgesloten luchtdicht potje in het donker (bij ons…
De regen valt met bakken uit de hemel als ons kind wordt opgehaald door één van de vaders van zijn matties. Drie frisse boys zitten quasi nonchalant maar uitgelaten in de auto om veilig naar vliegveld Rotterdam gebracht te worden. Op mijn ‘zoek mijn vrienden-app’ gluur ik na een tijdje om te zien of ze er al zijn. Bijna gelijktijdig krijg ik een bericht van ons kind; ‘het vliegtuig heeft een halfuur vertraging’. Geduld valt…
Al maandenlang worden het aantal dagen voor vertrek bijgehouden via een speciale app. De groepsapp ‘Griekse goden’ is al net zolang volop in bedrijf. Het realiseren van het vooraf bedachte goddelijke lichaam is niet iedereen gelukt maar een paar ervan zijn aardig ver gekomen. Zo ook ons kind. Maandenlang bracht hij zoveel mogelijk tijd door in de sportschool om straks te kunnen ‘shinen’ in Kos. ‘Los op Kos’ is het gezamenlijke motto. Waarvan eerst mijn…
Ons kind was, zoals ze dat noemen, nog een lopertje toen wij besloten dat het goed voor hem zou zijn om een hond te nemen. Grootgebracht worden met dieren vonden wij een belangrijk deel van de opvoeding. Er waren al drie poezen, een konijn en een vijver met vis maar een trouwe speelkameraad zou toch bijzonder zijn. Mijn lief wilde het al jaren eerder. Ons huis en erf zijn immers groot genoeg en een hond…
Ons gezellige Scandinavische appartement (alles van IKEA) was licht door de vele ramen en puien en had een zonnig dakterras. De afgelopen nacht was warm en luidruchtig geweest. Wanneer mijn opvlieger wegzakte begon iemand met snurken en als dat na een zachte duw ophield startte de buurtkat een luidruchtige ruzie met een soortgenoot. Onze twee slaapkamers hadden beide een aangrenzend badkamertje waar precies één persoon in paste. Omdat er in de douchecabine niets was om…
Het stapeltje kleding op mijn kast groeide en ik had een digitaal lijstje paraat. Bij mijn moeder stond het koffertje al een paar dagen open. Telkens ging er iets in dat niet vergeten mocht worden. We hadden ernaar uitgekeken; vijf dagen Parijs in de meivakantie. Ons kind, mijn lief en ik stonden die ochtend al om zeven uur bij de bushalte in onze wijk richting Amsterdam. Moeders stapte negen haltes verderop in en onze trip…
Met twee bevriende stellen hebben we regelmatig lol tijdens feestdagen, barbecue- of spelletjesavonden. De standaard vraag is meestal ‘bij wie is het?’ waarna iedereen aangeeft dat het bij hen mag.. Uiteindelijk blijven deze gastheer en vrouw daardoor ‘s nachts met de rotzooi zitten. Om die reden hadden we bedacht om er weer eens uit te gaan. Dit keer viel de keus op een ouderwets avondje bowlen inclusief gourmet. Het vinden van een geschikte datum heeft…
Onze elektrische tandenborstels zijn aan vervanging toe. Ze waren al een tijdje aan het verslonzen, wat goed zichtbaar was aan de afbrokkelende rubber handvaten. Maar als zuinige Zaankanters gaan we natuurlijk niet tot aanschaf over zolang het oude het nog doet. Toen ik van de week één van de twee terug wilde zetten in de oplader, ging het sensorlampje niet meer uit. Dat rode licht gaat aan wanneer je tijdens het poetsen te hard duwt.…
‘Ik pak mijn fiets even uit de schuur!’ Voor veel mensen is dit een doodnormale mededeling. In huize Van Viegen was dit echter ondenkbaar. In het minuscule schuurtje van mijn ouders was geen plaats voor fietsen. Ook niet voor tuinsets overigens. Niet dat wij vroeger een tuinset hadden, maar bij wijze van spreken. Het schuurtje was gereedschappen-/materialenmagazijn en werkruimte van mijn vader. Het interieur van het minuscule hokje was aan vier zijden ingenieus ingericht om…
Omdat onze lijven op leeftijd op regelmatiger basis muurvast gaan zitten, moest er een list verzonnen worden. Stijve nekken die doorstralen naar schouders, overbelaste onderarmen en heupen die te lang aan zittend werk hebben blootgestaan, wie maakt de boel een beetje los. Fysiotherapeuten die je aaien en wegsturen met wat oefeningen, daar knappen we niet van op. Mijn lief struinde al een tijdje het internet af en vond uiteindelijk een nieuw adresje in de buurt;…
Bij het afrekenen in de supermarkt zie ik dat de kassière een andere prijs scant dan ik verwachtte. Als ik ernaar vraag is het antwoord: ‘De korting krijgt u met de app, heeft u die?’ Die heb ik niet en wil ik ook niet. Op mijn telefoon zijn twee en een halve pagina’s met apps en dat vind ik al veel teveel. Zo vaak mogelijk probeer ik of ik er nog een paar kan lozen…
Ik ben volop aan het genieten als ik met mijn gezicht in het magere zonnetje onze honden uitlaat. Het is zaterdagmorgen, een lange werkweek is achter de rug en ik heb sinds tijden heerlijk uitgeslapen. Na eindeloze regen, wind en sneeuwval is het nu heerlijk. Koud, ja dat wel, maar daarom ben ik zalig weggedoken in een grote coltrui en wind- en waterdicht jack. Het schiereiland waar ik altijd loop ligt er verlaten bij. Aan…
Het etentje met familie moest ik laatst afzeggen omdat ik in bed lag te klapperen van ellende. Mijn moeder baalde er ook van dat ik niet meekon en beloofde me dat wij het samen zouden inhalen. Een maand later boden de agenda’s ruimte en prikten we een datum. Kort daarna werd mijn moeder door ons oude roeimaatje gevraagd om haar optreden in het Zaantheater bij te wonen, op dezelfde dag. De tijd dat mijn moeder…
Ik ben op het werk als ik een appje zie binnenkomen: ‘De koffiemachine doet het niet meer’. He? Hoe kan dat nou, toen ik aan het ontbijt zat werkte hij nog. Ik doe mijn best om het nieuws niet mijn humeur te laten beïnvloeden. En ineens schiet me iets te binnen. Normaal maak ik dat ding altijd elke week grondig schoon van binnen. Maar ik ben twee weken ziek geweest, nu alweer een week aan…
Ons kind moest nog zeventien worden en opperde vrolijk wel met een vriendenploeg op vakantie te willen. Ik deed mijn best niet te laten merken dat ik me verslikte in mijn koffie en informeerde quasi luchtig wat ze in gedachten hadden (misschien viel het mee). De moed zonk me verder in mijn schoenen bij het horen van de Spaanse bestemmingen. Mijn voorzichtige voorstel om eerst een keer naar bijvoorbeeld Terschelling te gaan werd geïrriteerd en…
Het was dag twee dat ik met koorts en onophoudelijk knallende hoofdpijn in bed lag. Het enige dat ik wilde was slapen in de hoop dat het over zou zijn wanneer je wakker wordt. Na anderhalve dag in bed deed mijn lijf zeer van het liggen en kon alles me gestolen worden. Mijn lief kwam nog eens kijken hoe het ging en informeerde of we avondeten in huis hadden. Vlak voor de ellende begon had…
‘Dry januari’ heet het in de media en het doel is mensen over de streep trekken om één maand geen alcohol te drinken. En dat moet dan in januari, geen idee waarom. Miljoenen mensen over de hele wereld schijnen het te doen. Om me heen hoor ik hoe zwaar het is en hoe saai feestjes daardoor zijn. Je kunt je zelfs in november het jaar ervoor al registreren via een app. Gelukkig, want we hadden…
Binnenkort is het alweer drie jaar geleden dat mijn lief zei: ‘Ik ga een website voor je maken zodat je je verhalen kwijt kunt’. Mijn hoofd klapte in die tijd af en toe haast uit elkaar van alles wat ik op papier wilde zetten. Het voelde verlicht om ineens alles eruit te kunnen gooien en een plek te geven. Een hele voorraad had ik nog voor handen om te plaatsen dus zette ik in het…
Begin dit jaar vroeg mijn lief aan mij: ‘Is er iets groots dat jij nou echt dolgraag nog zou willen hebben?’ Eigenlijk wist ik dit wel: een feestje! En dan het liefst eentje waarbij veel te lachen valt. Met harde foute muziek en aanstellerige outfits. De grote voorpret was begonnen. Ik startte direct met waar ik goed in ben: lijstjes maken. Wie moet erbij zijn, welke muziek wil ik horen? Met een hard lachende peuterfoto…
De temperatuur is plotseling gedaald en het KNMI voorspelt gladheid voor morgenochtend. Op de één of andere manier vind ik dat altijd wel gezellig. Het hele land een beetje ontregeld terwijl je zelf lekker warm binnen zit. Door de drukke werkweek val ik moeilijk in slaap. Als het dan eenmaal zover is ben ik mijlenver weg als mijn lief een paar uur later in bed stapt. ‘Je moet morgen thuiswerken hoor, het is echt spekglad…
‘Doe voorzichtig!’ roep ik naar ons kind als hij een graai uit de bonbonschaal heeft genomen. Hij weet het wel, maar toch hoor ik regelmatig de glazen deksel akelig hard neerkomen op de schaal. De bonbonschaal is van glas, is versierd met ronde gebolde vormen en een bolletjesrand. Hij moet oud zijn maar niemand weet precies hoe oud dan. Ik meen me te herinneren dat mijn moeder vroeger schoteltjes had van hetzelfde soort. Ook daarvan…
Mensen die doen alsof vroeger alles beter was hebben denk ik in een hol gezeten de laatste jaren. Ik ben best gelukkig met het feit dat er bij ons geen oorlog is, we gewoon boodschappen kunnen inslaan en ook nog kunnen zeggen wat we willen. We wonen warm en droog, kunnen naar ons werk en hebben daarbij ook nog vervoermiddelen tot onze beschikking. Als we niet fit zijn gaan we naar de dokter en de…
Door zijn imposante lengte trekt hij nou eenmaal altijd mijn aandacht; onze burgemeester. We scharrelden beiden en toch afzonderlijk onze boodschapjes bij elkaar op een ijskoude maar zonnige zaterdagmorgen. Ondanks dat ik nooit opkijk tegen mensen met een bepaalde status, ben ik dol op onze burgemeester. Het zal de Hollandse nuchterheid wel zijn; ‘hij is zo lekker gewoon gebleven’. Die man is dagelijks bij nacht en ontij actief in de weer en op pad voor…
Opstaan in de donkere wintertijd blijft een kwelling. Na de eerste snooze om 06.10 uur, kom ik er op goede werkdagen om 06.18 uur uit. Als het die avond ervoor weer té gezellig was, snooze ik een keer extra zodat het echt rennen is tegen half zeven. Lang leve het snoozen. Laat ik nou denken dat het alleen in ons huis verheven is tot werkwoord, maar ik lees op internet dat dit landelijk al lang…
Mijn halfjaarlijkse tandartscontrole staat op de agenda en eraan voorafgaand fatsoeneert de mondhygiëniste de boel zodat ik fatsoenlijk voor de dag kom. Het is fijn dat deze twee expertises onder één dak zitten waardoor ik alleen een kamer hoef op te schuiven. De spanning die ik vroeger had wanneer ik naar de tandarts moest is gelukkig verleden tijd. Het scheelt ook dat, wanneer er iets aan de hand is, je altijd een nieuwe afspraak moet…
In de tuin van mijn bonus-schoonvader was ik verbaasd over het aantal groene afvalbakken die hij overal had staan. Vroeger dacht ik dat dit een ‘Kliko’ heette, pas later wist ik dat dit een merknaam was voor een verrijdbare afvalcontainer. Die dingen bedoel ik dus. Ik begreep waarom het er zoveel waren: de tuin was groot en na een keer snoeien zouden ze vast allemaal vol zitten. Alleen hoe ze er gekomen waren, dat raadsel…
Mijn tante hoorde ik ooit zeggen: ‘Een bad? Het enige dat ik ermee doe is schoonmaken!’ Daar begreep ik niets van. Wij hadden thuis geen bad en ik vond het het summum van badkamergeluk. Als ik een vakantieaccommodatie boekte, keek ik altijd of er een bad was. Zodra we op locatie gearriveerd waren en de boel een beetje op orde was, lag ik erin. Op mijn zij meestal, want anders paste het niet, maar altijd…
Ons kind was nog net geen vier toen hij een brilletje moest. De oogarts druppelde een vloeistof in beide ogen waardoor een spiertje tijdelijk kon worden lamgelegd. Het zou gaan om een noodzakelijke actie bij zijn oogmeting. Ons kind schreeuwde moord en brand want het goedje prikte als de hel. Mijn hart brak bij het zien van dat kleine lijfje dat zich kansloos schrap zette. Met pupillen zo groot als aspirinen vertelde onze lieverd welke…
We waren achterin in de twintig, smoorverliefd en besloten dat we een zonnige strandvakantie verdiend hadden. Omdat het budget niet heel groot was, kozen we voor een reisje naar Spanje. Wist je dat je soms met de bus daar al voor honderd gulden kunt zijn? Nou ja, voor een klein beetje extra heb je er ook nog een appartement bij. Totaal in de ban van dit soort prijzen boekten wij een busreis naar Benidorm. De…
Waar wij vroeger op kantoor alleen maar vaste telefoontoestellen hadden, is vandaag de dag alles vervangen door mobiel. Ook je ladeblok is niet meer want werken doe je flexibel. Braaf doe ik mee met alle moderniseringen door de jaren heen maar blijf altijd behoefte hebben aan een metertje kastruimte (minimaal). Volledig digitaal lukt mij domweg niet, of ik wil het niet dat kan ook. Ergens moet je toch je pennenbak, notitieblok en aantekeningenmap laten? De…
Eén dag in de week hoef ik niet te werken. Dan ben ik vrij. Nou ja, vrij? Ik haal de bedden af, zet de wasmachine aan en voordat ik de auto naar de garage breng, laat ik eerst de honden uit. Natuurlijk iets te laat opgestaan dus geen tijd voor koffie en ontbijt, dat straks dan maar. Gelukkig is de garage drie straten verderop, dus is het niet ver om terug naar huis te lopen.…
Toen ik vorig jaar iets mocht schrijven in een vakblad, moest daar ook een portretfoto bij. Het stukje tekst mocht maar 500 woorden bevatten en dat is voor mij een pittige kluif. Op dit kanaal kan ik namelijk lekker helemaal zelf bepalen hoe lang iets is. Nu was het strepen en aanpassen. Die foto was geen punt, ik had nog wel een geinige selfie. Dat laatste was een misrekening, want de achtergrond van mijn foto…
De vakantie zit erop en we staan op het punt terug te gaan naar Zaandam. Zo lang als het duurt om je koffer te pakken vooraf, zo snel gaat inpakken als je weggaat. Waar je in week één van je vakantie nog een zee van tijd voor de boeg hebt, krab je je in week drie achter je oren omdat het zó is omgevlogen. Voor vertrek hadden we allerlei locaties opgezocht die we wilden zien,…
Toen ik vanmorgen terugkwam met vers brood van de bakker draaide de wasmachine al. Ons gezin aan de koffie, het leek alsof we thuis waren. Met dat verschil dat je eerst een berg moet beklimmen en afdalen voordat je bij het Sloveense bakkertje bent waarna je er vervolgens alleen cash kunt betalen. De wasmachine werkt perfect maar je kunt niet zien hoe lang een programma duurt. Symbolisch omdat het vakantie is? Het piepkleine trommeltje is…
Na alle dagen bloedheet weer en een strakblauwe lucht, worden we vandaag gewekt door regen. De hemel is diepgrijs en de enorme Alpen in de verte zijn niet meer zichtbaar. Dit belooft een saaie dag te worden. Onze hiking vakantie is te doen op de schoenen die we mee hebben, maar we zien onszelf niet door de blubber de kiezelrijke bergen beklimmen. De Nike’s van ons kind meurden al zó erg, dat we die gister…
‘Zijn jullie aan het hiken?’ vraagt mijn collega als ze appt of we een fijne vakantie hebben. Het was maar een paar dagen voor vertrek toen ik in één van de reviews las dat je wel ‘goede wandelschoenen’ mee moest nemen als je hier naartoe ging. Ik twijfelde nog, ging ik op de valreep nog zoiets aanschaffen? Van mijn oude bergschoenen vielen de zolen eraf toen ik ze een tijdje geleden weer eens aandeed. Blijkbaar…
Ooit ben ik eens met de auto naar Frankrijk op vakantie geweest, maar dat is het enige dat ik me er nog van herinner. Met de auto naar een vakantieadres ver weg rijden voelt voor mij op de één of andere manier niet relaxed. Je moet namelijk goed opletten want je kent de weg niet. Daar komt bij dat chauffeur zijn niet mijn hobby is. Herinner me ineens ook zoektocht in Praag waarbij we in…
‘Oeps, te weinig postzegels’ staat er op de kaart van PostNL die aan mij geadresseerd is. ‘Rond 11-05-2022 heeft u post ontvangen waar te weinig postzegels op zijn geplakt. Helaas is de afzender onbekend, daarom verzoeken we u om de portokosten van €5,76 te betalen. Bekijk de betaalmogelijkheden op de achterzijde van deze kaart. Om welk poststuk het gaat, kunt u vinden op postnl.nl/portokosten. Met vriendelijke groet, Het team van PostNL.’ De tweede regel van…
Het digitale streekblad lezen is een fijn onderdeel van mijn ochtendritueel. Nou ja lezen, ik bekijk de voorpagina, check de chocoladeletters en lees flarden van artikelen die me interessant lijken. Maar meestal is het zoveel treurnis dat ik de grootste delen oversla. Ook door tijdgebrek overigens, want het gereserveerde kwartier dat ik wil voor koffie, brood en krant is in werkelijkheid vaak maar vijf minuten. Vervelend dat de overlijdensadvertenties wél altijd mijn aandacht trekken. Ik…
De diploma-uitreiking van ons kind vindt plaats op een donderdagmiddag om drie uur. Vooraf had ik mijn moeder de datum al ingefluisterd omdat op de uitnodiging stond dat de geslaagden familie mochten meenemen. Met mijn vooruitziende blik wist ik al dat hij op het laatste moment zou vragen ‘wie komen er?’ omdat agendabeheer geen vak is waarin hij is afgestudeerd. Zijn motto ‘het komt zoals het komt’ zorgt er regelmatig voor dat hij op een…
Ik werkte nog maar kort bij mijn huidige werkgever toen iemand een keer iets voor ons achterliet. ‘Kijk maar meiden, wie het leuk vindt mag het meenemen!’ werd er geroepen. Waar de één direct aangaf ‘hè nee, dat is niks voor mij’, werd het door anderen enthousiast ontvangen. Ik wilde er niet als een aasgier op af en wachtte rustig mijn beurt af. Wat lag daar nou op tafel? Het bleken verschillende gedroogde bloemen te…
Ik ben eerder wakker dan normaal en loop daarom extra vroeg met de honden op het uitlaatveld. De lucht is strakblauw en zelfs om kwart vóór zeven is de temperatuur al aangenaam. Een zacht briesje aait over mijn wangen. Ineens bedenk ik me dat dit het uitgelezen moment is om eindelijk een keer op de fiets naar mijn werk te gaan. Ik heb de route al een keer proefgereden en weet dus hoe lang ik…
Door ons ingesleten takenpakket ben ik bij thuiskomst verrast onze vlag te zien wapperen met de tas van ons kind aan het uiteinde. Op vier en vijf mei is het vlaggenprotocol aan mij toebedeeld, vandaag heeft mijn lief het ding van zolder gehaald en in de houder geschoven. Nog best een hele toer; die houder hangt eigenlijk nét iets te hoog, zij is de kleinste van ons drieën, de blank gelakte stok is zwaar en…
Wodan (god van de donder) heette de hond van mijn bonus-schoonvader. Uit de verhalen begrijp ik dat het inderdaad een pittig geval moet zijn geweest. Een uit de kluiten gewassen zwarte Bouvier die deed waarvoor hij in huis gehaald was; het gezin en de boel bewaken. Overdag scharrelde hij wat rond op het erf en lag regelmatig met zijn neus onder de poort. Door de kier eronder kon hij precies zien wat er langs kwam.…
Er is een nieuw televisieprogramma en ik lees in de aankondiging: ‘Domino Challenge, een gloednieuwe epische zaterdagavondshow’. Wat een treurnis. Ik zal gelijk met de deur in huis vallen, ik vind domino stom. Nou ja, niet als je het als spelletje speelt met een vierjarige, dan is het gewoon leuk. Maar wie heeft bedacht dat het bijzonder genoeg is om een programma te maken over vallende stenen? Wie kijkt daarnaar? Zijn er echt mensen die…
‘Wat heb je gekocht van de cadeaubon van de kookwinkel?’ vroeg mijn lief. Gelukzalig show ik haar de snijbonenmolen en een lekker riant frisgroen gft-afvalbakje. Ik zie een wenkbrauw omhoog trekken als ze zegt ‘leuk’. Ik weet eigenlijk niet waarom ik de behoefte heb om het uit te leggen. Wij eten regelmatig snijbonen, heerlijk met kip en rijst. Met drie personen dien je 600 gram klaar te maken om aan de dagelijks aanbevolen hoeveelheid groente…
Mijn schouders doen zeer. Al weken. Het begon met de rechter en hoopvol verwachtte ik dat het wel weg zou trekken. Inmiddels doet ook links zeer en is de sulligste beweging (zoals haren borstelen) een uitputtingsslag aan het worden. Omdat ik er niet over wil zeuren maar ook niet blijvend aan de pijnstillers wil, moet er iets gebeuren. Naar de fysio leek me de beste oplossing. Een beetje vervelend dat mijn oude therapeuten ermee gestopt…
Met drie vrouwen en ons kind gingen we een paar dagen naar Valkenburg. Onzin om dan alle toiletartikelen in drievoud mee te zeulen. ‘Ik neem de föhn mee!’ riep mijn lief enthousiast. Ik vroeg me nog even af of die niet tot de standaard uitrusting van de badkamer van ons appartement behoorde. Maar beter mee- dan om verlegen natuurlijk. Opgewekt propten we de halve inboedel in drie koffers en een fikse weekendtas in de kofferbak…
Op een verjaardag bij vrienden gaat het verhitte gesprek over de ineens schrikbarend gestegen energieprijzen. De maandelijkse lasten worden onderling vergeleken en ooit zo voordelig ogende jaarcontracten verguisd. De maandlasten konden nu wel oplopen tot vijfhonderd euro! Wat een vervelend onderwerp als je net zo lekker aan een taartje zit. Waar ik normaal graag met iedereen mee klets, had ik er nu helemaal geen zin in. Dat kwam mede omdat ik niet geheel op de…
We werden supervriendelijk geholpen, toen ik jaren geleden in een fietsenwinkel een nieuwe fiets uitzocht. Ondanks dat de mevrouw er niet uitzag alsof ze er ooit op gereden had, was ze kundig en meedenkend. Mensen die hun vak verstaan, ik hou er zo van. Dan interesseert het me niets dat ze een gat in haar te grote gebreide trui heeft. Waar mijn oog wel een beetje naar bleef trekken, was dat het ding ook helemaal…
Het begon ooit heel onschuldig. Mijn collega complimenteerde me met mijn leuke sweater en informeerde waar ik deze had gekocht. Alsof ik commissie van de winkelketen kreeg prees ik het ding aan. Hij was heerlijk comfortabel en wat helemaal geweldig was, was dat er een borstzakje op zat. Daar kon je lekker je sigaretten indoen! Nu ik het schrijf schaam ik me kapot. Denk niet dat ik direct ontslagen word als ik nu rond zou…
Ik ben niet zo’n sociale media tijger. Voor iemand die er helemaal niets mee heeft wel, maar voor de generatie van ons kind ben ik nogal een kneus. Ik heb wil namelijk geen Instagram (ook wel ‘insta’ genoemd) of Tiktok. Alleen voor de gezelligheid heb ik Facebook, LinkedIn is voor de zakelijke contacten. Tot zover bevalt het prima; lekker overzichtelijk. Het viel me laatst op dat er op Facebook ook filmpjes voorbij komen. Volgens ons…
Het is weekend en ineens prachtig weer. Een strak blauwe lucht en een heerlijke zon in de winterse kou. Na een drukke werkweek en een nog drukkere start van het weekend wil ik eruit. Het is een drang die onrustig maakt, het moet gebeuren. Zin in beweging, zon in mijn gezicht en wind door mijn haar. Vanmorgen probeerde ik al in de tuin te zitten met een koffie, maar zelfs met jas en sjaal waaide…
De BHV-herhalingstraining vond plaats in een fort op de warmste dag in maart. Het werd hoog tijd want inmiddels was ik al twee jaar niet bijgespijkerd. Maar ach, de basis blijft meestal hetzelfde. Een dag klassikale les met in de ochtend een EHBO-er en in de middag een stoere brandweerman. Alle ziektebeelden komen voorbij, wat je wel en juist niet moet doen en welke brand blus je ook alweer met wat. De dag is verder…
Zo zuinig als mijn opa en oma vroeger leefden, zoveel geld ging er op aan de hobby van opa. Dit contrast wordt me pas duidelijk als ik dat deel van de nalatenschap van zolder haal om weer door te geven. Jongens wat een lading spullen. Niet alleen elke camera is er nog, ook een projector, projectiescherm, iets waarvan ik vermoed dat het een montage set is, alle instructieboekjes, opbergtassen, en het belangrijkste; een doos films.…
Als ik iemand vertel dat ik in het verkiezingsteam werk, is de standaardvraag ‘Oh, zit je op een stembureau?’ Nee dus. Een verkiezingsteam van een gemeente houdt zich maanden voorafgaand aan een verkiezing bezig met alle voorbereidingen. Het is een lang en leuk verhaal dat ik altijd nog eens wil schrijven, maar niet nu. Het gevolg van het werken in zo’n team, is dat je het kneiterdruk hebt, met de piek op de verkiezingsdagen zelf.…
Mijn door de weekse ochtendritueel is elke werkdag hetzelfde. Om zes uur tien gaat de wekker en kan ik één keer snoozen. Om eventuele overige aanwezige gezinsleden niet wakker te maken, heb ik de avond ervoor al kleding klaargelegd. Na het badkamerritueel kus ik de slapende achterblijvers gedag en kan ik om zeven uur naar beneden. In een kwartier moeten vervolgens de honden uitgelaten worden. Dan zijn er nog precies vijftien minuten over waarin ik…
Ik was nog geen twintig toen er op straat, vlak naast me, iemand ineen zakte. Toen deze persoon ook nog hevig begon te schudden terwijl hij op zijn rug lag, begreep ik niet waarom iedereen bleef kijken of gewoon doorliep. Ik schreeuwde dat iemand een ambulance moest bellen en week niet van de zijde van de meneer. De afloop ben ik vergeten, maar de ervaring hakte erin. Als ik toen wat meer kennis van zaken…
Overgeorganiseerd zijn betekent ook dat je een soort verzamelaar wordt. Ik heb een hekel aan misgrijpen. Waar bij vrienden zomaar ineens het toiletpapier op kan zijn, is daar bij ons geen denken aan. Sterker nog; je zou midden in de nacht voor de duvel en zijn ouwe moer bij ons kunnen aanbellen als je iets nodig hebt. Bedenk het en wij hebben het op voorraad. Mijn lief in haar schuur en ik in de keuken…
Onze familie is gek op koken en bakken. Toen mijn moeder ooit een zalige chocoladecake proefde bij een vriendin, vroeg ze gelijk om het recept. De naam van het heerlijks bleek een ‘Finse mokka koek’. Hij was geweldig; overgoten met een soort chocolade laag die smolt op je tong en was afgetopt met kokosstrooisel. Het werd een klassieker op verjaardagen en veranderde van een koek op de plaat, in een taart in een grote ronde…
Als je Van Viegen heet wordt dit standaard door iedereen geschreven als Van Vliegen. Met een L erbij. Komt dat doordat Viegen niets betekent en vliegen wel? Lezen mensen niet? Ik heb het nooit begrepen maar tot op de dag van vandaag gaat het altijd en overal mis. Waar mijn lief vroeger nog dacht dat het wel meeviel, hanteert ook zij inmiddels de gevleugelde toevoeging: ‘vliegen zonder L’. Wanneer je ergens je naam moet opgeven,…
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) verzamelt data over de Nederlandse samenleving. Deze worden verwerkt tot statistische informatie over allerlei maatschappelijke thema’s. Ik hou wel van die uitkomsten. Het geeft ons enig zicht op dingen waar je anders geen benul van hebt. Is toch interessant om te weten hoeveel inwoners er zijn, of de werkloosheid al keldert, hoeveel mannen en vrouwen er zijn of hoe oud een gemiddelde vrouw is wanneer zij een kind…
Ik sjouw de weekendboodschappen de gang in als ik mijn lief op de bovenverdieping hoor telefoneren. Mijn voelspriet staat gelijk op scherp want haar locatie belooft geen goeds. Wij bellen nooit boven, alleen als er drama is of niemand het mag horen. Het liefst had ik dwars door het gesprek willen vragen wie er aan de andere kant van de lijn was, maar dat is niet beleefd. Omdat ik ook het ijs en de diepgevroren…
Zolang ik me kan heugen kosten brillen veel geld. Niet alleen omdat je na een tijdje het montuur spuugzat bent, maar ook omdat je zicht ongemerkt langzaamaan steeds een beetje minder wordt. Het gaat meestal samen; op het moment dat je wel een ander modelletje wil, merk je dat je minder lekker kijkt dan eerder. Als je in de houding van een schildpad met nekklachten achter je beeldscherm zit, weet je hoe laat het is.…
Kort voor kerstmis was ik met een collega bij de Hema. Ik zocht een bakvorm, zij wilde nog wat nagellak halen voor de feestdagen. Omdat de lunchtijd kort is, scheidden onze wegen bij binnenkomst en troffen we elkaar weer bij de kassa. ‘Ze zijn 1+1 gratis joh, haal ook nog wat!’ riep ze vrolijk. Toen ik vertelde dat ik er al een kast vol van heb, keek ze me vragend aan. ‘Maar ik zie jou…
Ondanks dat het in mijn ogen nog steeds een jonge vent is, heb ik al jarenlang dezelfde tandarts. Op zich een hele kunst dat je met je tandarts kunt kletsen over sport en prestaties. Mijn vader en hij konden dat. Bij mij komt het nooit verder dan de uitwisseling van gegevens van de röntgenfoto’s, kronen en drievlak vullingen. Ik snapte het toen mijn moeder zei dat ze nog zo’n leuk boekje had voor onze tandarts;…
‘Lopen we weer het autistische rondje?’ vraagt collega Suus tegen lunchtijd. Het liefst maken we elke dag een wandelingetje, mits het tenminste niet stortregent of hagelt. Dit is nog een hele toer, aangezien we op verschillende dagen werken en het regelmatig noodweer is. Vooral tussen twaalf en één uur. De ene keer in de week dat het gemiddeld lukt is heerlijk. Zij loopt het autistische rondje al jaren met haar andere collega/vriendin. Het voelde een…
Bij ons thuis werden twee kranten gelezen. In onze familie moest veel leeshonger gestild worden. In mijn herinnering lagen er dan ook altijd kranten op tafel. Uit mijn kindertijd herinner ik me ‘De Typhoon’, dat was het huidige Noordhollands Dagblad. Ook hadden we ‘De Waarheid’. De Waarheid verscheen voor het eerst in 1940, tijdens de Duitse bezetting, als één van de belangrijkste illegale kranten in het verzet. Voor een kind is een krant oersaai. Naast…
Nederland is verdeeld in twee groepen; de ene is dol op Sinterklaas, de andere wil het liefst in september de kerstboom al opzetten. De laatste groep vindt Sinterklaas geen reet aan of komt met het argument dat ‘de kinderen groot zijn’ en er dus ‘niets meer aan is’. Nou, dan ken je de familie Van Viegen nog niet! Maar daarover later nog wel eens. Het moge duidelijk zijn dat ik niet zoveel heb met Kerst.…
Op zijn vroegst mag van mij de kerstboom neergezet worden op 6 december. Sinterklaas mag niet verloochend worden. Maar omdat de laatste maand van het jaar altijd drukker is dan normaal (hoe kan dat toch?) is het wel lekker als ‘de buit alvast binnen is’. Zo togen wij, vlak voor het Sinterklaasweekend, richting tuincentrum. Doelbewust op vrijdagmiddag, om de weekenddrukte te vermijden. Uitgerekend vandaag is het stervenskoud. De kerstbomenverkoop is in het buitengedeelte en zelfs…
Het was alweer een tijd geleden dat mijn lief avonddienst had. Zodra het nieuwe rooster bekend werd keken ons kind en ik elkaar veelbetekenend aan. Het zijn momentjes waarop wij, heel kinderachtig, dingen eten die mijn lief eigenlijk niet wil. Zoals patat met snacks en veel saus (zonder groenten uiteraard), shoarma met weer die lading knoflooksaus of Chinees. Chinees heeft een bijzondere uitwerking op mijn lief. Naast het feit dat ze niet dol is op…
Het was vaste prik vroeger zondagmiddag; op visite bij opa en oma met de rest van de familie. In de gezellige kakafonie was er altijd wel een ogenblik waarin het stilviel. Mijn oma maakte dan steevast de opmerking; ‘stilte, daar komt de dominee voorbij’. Toen ik heel klein was vroeg ik eens wat dit betekende. Oma legde me uit dat in vroeger tijden de dominee aan de deur kon komen. En omdat dit nooit veel…
Toen heel Nederland in de ban was van het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’ van Kluun, wekte dit mijn nieuwsgierigheid. Twee pluspunten had hij voor mij al in de pocket; het is een Nederlandse schrijver én het verhaal is waargebeurd. Ik verslond het. Alle ingrediënten waar ik dol op ben zaten erin; rake humor, tranen maar vooral kwetsbaarheid en rauwheid. Heerlijk als je hard kunt lachen of meerdere keren moet janken om iets…
Bij het maken van mijn wekelijkse boodschappenlijstje noteer ik ‘Sint Maartensnoep’. Elk jaar een heerlijk moment om veel lekkers in te slaan dat ik uiteindelijk zelf opeet omdat er geen kip komt. Aan ons adres hoef je niet bang te zijn voor een muf taai-taaitje of overgebleven biscuitje uit de koektrommel. Dat eerste vind ik niet lekker en die trommel is meestal al lang leeg gevreten. De bak vol Kitkats en Twixen heb ik verdekt…
Ons kind kwam laatst thuis met een knutselwerk van school. In het kleuterklasje van juf Elly was dit zo gewoon dat het haast normaal was. Op de lagere school bij juf Esther werd het al bijzonder. Ons kind is niet zo’n knutselaar, hij doet wat nodig is maar houdt het (zodra aan het opdrachtje is voldaan) als de wiedeweerga voor gezien. Een zes scoren is genoeg, hoezo zou je je inspannen voor een acht? Op…
Een gevleugelde uitspraak binnen ons gezin was altijd dat ‘de wintersnor’ nog even bijgewerkt moest worden. Dan werd er begripvol geknikt, want iedereen wist wat daarmee bedoeld werd. De wintersnor is onze verzamelnaam voor de algehele vrouwelijke beharing op plaatsen waar je geen behoefte aan hebt: bikinilijn, benen en oksels. In de zomer willen wij dit graag piekfijn in orde hebben, het oog wil tenslotte ook wat wanneer je een luchtig jurkje aanhebt. In de…
“Naar welke kroeg gaan jullie altijd?”, vroeg wijlen mijn lieve kapper Danny eens toen hij met zijn neus boven mijn oor hing. Ik begreep niet gelijk wat hij bedoelde, kroeg? Ik ben niet zo’n drinker, kom eigenlijk nooit in een kroeg. Hij bedoelde in welke ‘gay-kroeg’ we kwamen. Alleen hij stelde dit soort vragen. En alleen hij vroeg dan gelijk daarna bijvoorbeeld; “heb je mijn leren rok al gezien?” Om vervolgens trots zijn nieuwste aanwinst…
Als ik op maandagavond na werktijd thuiskom, is ons kind ook naar zijn werk. Sinds een tijdje vult hij de vakken en entertaint hij de groenteafdeling van de plaatselijke buurtsuper. Hij wordt groot. Het knulletje is al bijna een kerel. Als ik mijn jas heb uitgedaan en de kamer inloop, breek ik mijn nek over zijn slippers. Op de een of andere manier blijven die altijd staan daar waar hij zijn schoenen heeft aangedaan. Nu…
Het is nog druk rond etenstijd bij de kassa van de supermarkt. Ik heb geen eten in huis dus na werktijd scharrel ik nog snel wat bij elkaar. Achter de kassa zit een jong meisje en ik sluit aan in de rij. Als ik bijna aan de beurt ben, belt het meisje van de sigarettenbalie met het meisje achter mijn kassa. ‘Doet de pin het niet? Hij zou het wel moeten doen’. Ik kijk om…
De tuin achter ons huis is een gek ding. Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat de toenmalige poort openging en ik hem voor het eerst zag. Een soort verrassing uit de doos van Pandora. Wat een enorme grote lap! Het is me opgevallen dat alle mensen die hier voor het eerst komen deze reactie hebben. Meestal wijzen ze ook nog naar de schuur en het slootje met de vraag ‘hoort dat er ook…
Niets is heerlijker dan wakker worden van het opkomende zonnetje dat vrolijk onze slaapkamer in schijnt. Maar ineens valt het me op dat het nog donker is als mijn wekker gaat om 06.10 uur. Het is gedaan met het zomerse weer en het najaar doet zijn intrede. In de badkamer staat nog steeds het raam standaard op een kiertje maar vandaag voelt het kil in plaats van lekker fris. Doorwarmen onder de douche dan maar.…
Ik zit in de auto onderweg naar huis als ik Madonna ‘La Isla Bonita’ hoor zingen. Lalalalalalalaaaaha….. Het is een oud nummer in Latijns-Amerikaanse stijl, ik hoor nu pas hoe mooi de gitaar op de achtergrond klinkt. Dan ben ik ineens in gedachten terug in mijn ouderlijk huis, waar mijn moeder zo vaak gitaar speelde. Hij had een vaste plek in de woonkamer; in een nisje tussen de boeken- en een antieke kuifkast. Kan me…
‘Had je dat grappige filmpje nog niet gezien?’ informeert mijn moeder als we aan de telefoon hangen. ‘Dat had ik je toch door ge-appt?’ Ik check mijn mobiel nog een keer, maar zeg dat ik echt niets ontvangen heb. Anders had ik inderdaad wel even gereageerd. Als zij het in haar telefoon nog eens nakijkt, blijkt dat ze het naar iemand anders heeft gestuurd. Wiens naam ook met een ‘T’ begint, maar die blijkbaar boven…
Afgelopen vakantie ging ik van een glijbaan, het was geen succes. Nou ja, voor de omstanders denk ik wel maar voor mij niet. Toen ik het hele voorval in mijn hoofd nog eens de revue liet passeren, kwam ik tot de ontdekking dat ik een soort haat-verhouding heb met glijbanen. Haat-liefde kan ik het niet noemen, want liefdevolle momenten herinner ik me niet. Wel veel andere suffe situaties. De eerste glijbaan waar ik bewust herinneringen…
Ondanks dat we boven een schoenenkast hebben die uitpuilt, lag de gang er ook vol mee. Ik weet niet hoe anderen dit doen, maar wij hebben graag verschillende paren binnen handbereik. Je door-de-weekse paar voor naar je werk, een slippertje voor bij de deur en een afgetrapte om de hond uit te laten. Mits het niet regent natuurlijk, want dan wil je die waterdichte laarsjes aan. En al die paren breng je niet elke dag…
Het is een druilerige avond als we bij vrienden op de camping zijn in Noord-Brabant. Tussen de buien door is het soms droog, maar het regent vooral. De kinderen maakt dat allemaal niet uit. Tien pubers tussen de dertien en zestien zijn al een paar dagen vakantievrienden. Zij verblijven op het park, wij op tien minuten rijden in een hotel. Omdat wij het ook gezellig hebben maar dan met de ouders, is het niet erg…
Je ziet ze wel eens in de supermarkt; lieve echtgenoten die overduidelijk door hun partner naar de winkel zijn gestuurd, maar niets kunnen vinden. Soms staan ze besmuikt in een hoekje zachtjes te telefoneren, maar dikwijls ook zo luidruchtig dat iedereen het kan horen. Ik heb altijd met ze te doen maar vind het ondertussen ook geweldig grappig. Je voelt de onbenullige onmacht en frustratie. Als ik opvang wat er gezocht wordt, wijs ik het…
Schuin aan de overkant bij ons huis ligt een schiereiland. Het heeft een rijke historie die ik terug moest zoeken op Wikipedia. In een ver verleden was het een eiland dat door de ligging in open water zeer geschikt was voor molens. Er stonden er negen. Door de jaren heen zijn ze door brand en sloop verdwenen. Rond 1910 werd er een complex van loodsen gebouwd en vestigden zich er verschillende bedrijven. Door het Zaanwater…
Het valt me op dat commentaar, kritiek of een ongezouten mening van iemand die je niet goed kent, heel makkelijk naast je neer te leggen is. Als iemand je dierbaar is, ligt dat ineens heel anders. Toen ik laatst eindelijk weer een keer bijkletste met vriendin Els, vertelde ze me dat ze altijd mijn verhalen leest. Maar ook dat het haar opviel dat ik wel vaak zeurde. We moesten er hard om lachen omdat het…
Een paar weken geleden zeurde ik over mijn spit. Als het er namelijk in zit, duurt het lang voordat het eruit is. Wat hielp, was dat het vlak voor het weekend begon. In het weekend hoef je niet naar kantoor en is er geen tijdsdruk. Aan het begin van de nieuwe werkweek was het ergste dus voorbij. Maar toen ik na een paar uur zitten op mijn bureaustoel weer opstond, voelde ik hoe stram ik…
Toen mijn broer klein was kon hij het woord ‘sandaaltjes’ nog niet goed uitspreken. Hij maakte er altijd ‘soldaatjes’ van. Dat heb ik niet zelf meegemaakt, want ik ben bijna zes jaar jonger. Maar elke keer als een van mijn ouders nieuwe sandalen hadden gekocht, werd er trots geroepen ‘kijk, ik heb nieuwe soldaatjes!’ Zelfs toen mijn broer de vijftig al lang gepasseerd was, had ons hele gezin het nog steeds over soldaatjes. Wij weten…
Tijdens de wekelijkse boodschappen neem ik, uit de plaatselijke buurtsuper, het gratis ‘kookinspiratie blad’ mee. ‘De lekkerste recepten voor warme dagen’ staat er op de voorkant. Naast het feit dat ik er altijd gelijk trek van krijg, moet ik ook lachen om de clichés. In de zomer moeten er altijd frisse salades worden gegeten, ben je een kneus als je niet minimaal wekelijks gaat barbecue-en en het liefst dan ook nog Vega. Verder lees ik…
Ik scharrel een beetje rond in de tuin en mijn blik valt op ons aanhangertje. Tussen alle oude stenen, afgezaagde tafelpoten en oude bootonderdelen ligt het cassettedeck van mijn lief. Klaar om met de andere meuk afgevoerd te worden richting afvalbordes. Het cassettedeck waar we altijd zo van genoten hebben, meer dan 20 jaar lang. Ik denk weemoedig terug aan vervlogen tijden, ons kind zal daarentegen blij zijn dat we van dat gekke ding af…
Een tijdje geleden at mijn zwager mee. Of hij dan wel direct daarna voetbal mocht kijken, want anders zou hij te laat thuis zijn. Het mocht. Ik was de keuken aan het opruimen toen hij al op het puntje van de bank zat. Ik schrok me werkelijk kapot toen hij een enorme schreeuw gaf. Voorzichtig keek ik om de hoek de woonkamer in, en zag ons kind ook verontrust kijken. Er was een spannend moment,…
Al een paar dagen was ik aan het opruimen op het werk. Mijn collega had me gewaarschuwd om geen capriolen uit te halen en vooral ‘heel te blijven’. Dat was prima gelukt en ik wilde tot slot alleen nog drie zware dozen netjes recht zetten toen ik iets stoms deed. Niet gewoon hurken en tillen, maar vooroverbuigen en eraan trekken. Daar had mijn rug geen zin in en in een fractie van een seconde voelde…
Toen wij jaren geleden iemand zochten om stroom aan te leggen in onze toenmalige boot, viel de offerte natuurlijk tegen. Kan me, gedurende mijn hele leven, geen offerte herinneren waarbij ik dacht ‘dat valt mee zeg!’. Maar er waren weinig andere opties, dachten we. Elektra is iets waar je verstand van moet hebben. Een beetje uitproberen is hiermee, gezien de mogelijk desastreuze gevolgen, geen goed plan. We zaten met accu’s, 12-volt bedrading in verschillende kwadraten,…
Als ik vroeger de jeugdverhalen van mijn vader hoorde, dan gingen deze vaak over een kano. Hele dagen was hij ermee onderweg en doorkruiste heel Nederland. Zo rustig kabbelend door de pittoreske Hollandse slootjes, schoof hij door rietkragen, langs weg schietende eendjes en andere vliegende, zwemmende of drijvende dieren. Je kon er proviand in meenemen, je kon het zittend redden en zou totaal tot rust komen. Een beeld dat ik blijkbaar ergens heb vastgepind en…
Jaren geleden hadden onze buren een enorme struik Pioenrozen in de achtertuin. Waar het ooit begonnen was met een klein polletje, werd het door de jaren heen steeds groter. Het was in deze periode dat mijn bonus-schoonvader ziek was en niet meer beter zou worden. In de laatste fase van zijn leven zijn wij daarom bij hem in huis geweest. Net toen we er weer eens flink doorheen zaten, kregen we van buurvrouw Marion een…
Achter ons huis is een grote tuin. Hij grenst aan beide kanten aan de tuin van buren. Aan het eind van de tuin is een slootje en daarachter liggen de tuinen van de huizen achter ons. Omdat onze tuin zo ruim is, heb je eigenlijk nooit last van omwonenden. Alhoewel, op wonderbaarlijke wijze start er op elke vrije dag wel een machine. Het liefst ’s morgens vroeg (als je veel te laat naar bed bent…
Neerlands grootste grootgrutter heeft de Moestuintjesactie weer uit de mottenballen gehaald. Oh nee, pardon, dit keer heette het ‘Moestuinmaatjes’ omdat je setjes van twee kreeg. Omdat ik altijd naar onze buurtsupers ga, kom ik nooit bij Appie. Tegen de tijd dat ik erachter kwam, was de actie dus al afgelopen. Heel jammer, want ik lees dat ik veel gemist heb. Pluksla en klaproos bijvoorbeeld. Gelukkig heb ik net sla gehaald voor op de hamburgers en…
Het was min of meer toeval dat ik bij Sonja in de tuin terecht kwam nadat we elkaar zeker een jaar niet meer gesproken hadden. Vrienden, kennissen, collega’s en klasgenoten, je deelt een bepaalde periode met elkaar maar vaak scheiden daarna je wegen weer. Soms onbewust, terwijl je elkaar nog net zo leuk vindt, maar domweg omdat intensieve contacten lastig bij te houden zijn als het er veel worden. Het helpt dat je kunt appen…
We woonden alweer een paar jaar samen in een rustige buurt aan de rand van Zaandam. Nog jong en kinderloos en allebei met een fulltime baan. Om een beetje fit te blijven bezochten wij af en toe de sportschool in de wijk. We deden dan een gezellig circuitje dat begon met een kwartiertje fietsen waardoor je het gelijk bloedheet had. Je schoof daarna door naar een stepapparaat waar je ook doodgaar van werd. Meestal loerde…
Het was een druilerige zondagmorgen toen vriendin Ans, nicht Fem en ik elkaar troffen in het plaatselijke oude van dagen huis. We vonden het een wonderlijke plek voor het startsein van een wandeltocht. Maar Fem had zich sinds kort aangemeld bij een loopclubje, dat geinige wandeltochtjes organiseert. Het klonk aantrekkelijk, want dan hoefde je zelf niet steeds te bedenken welke kant je op zou gaan. Dit was dan al voor je geregeld. ‘Het is wel…
‘Komt je moeder ook volgende week? Ik heb een Tupperwareparty’ vroeg de moeder van mijn vriendinnetje toen ik ongeveer twaalf was. Een wat voor party? ‘Vraag het maar aan je moeder, ze weet het wel’ was het antwoord. Thuis vertelde ik blij aan mijn moeder dat ze was gevraagd voor een feestje; een ‘party?’ Ik begreep er niets van. Mijn moeder begreep het wel, ze kwam niet. Ik heb het antwoord weer teruggekoppeld en verder…
Ik denk dat ik begin twintig was, toen we met een bevriend stel besloten te gaan skiën. Het stel was er gek van en wij hadden dat nog nooit gedaan. Door alle verhalen raakten we enthousiast. Dat zij wel ervaren waren, had voordelen. Ze kenden de plekjes waar het goed toeven was en wisten wat je allemaal nodig had voor het weekje dat we bedacht hadden. Een hotelletje in Oostenrijk werd geboekt, we kochten sneeuwkettingen…
Vriendin Ans heeft een wijnproeverij op de kop getikt en doet deze cadeau aan mijn lief. Op de site van De Firma (zo noem ik ze maar even) lezen we wat het concept inhoudt. Een wijnadviseur komt aan huis met twaalf topwijnen en zorgt voor de ‘ultieme wijnbeleving’. Uitleg over de herkomst, wijn-spijscombinaties en alles wat we weten willen wordt verteld. En het feest is nog niet afgelopen, nee, ter begeleiding worden er diverse kazen…
Met grotere voeten en dikkere enkels dan de gemiddelde vrouw, is het ogenschijnlijk makkelijk kopen van sokken bij mij andere koek. Een beetje geinig damessokje is verkrijgbaar tot en met maat 41. En ik heb maat 43. Dat schiet dus niet op. Sommige mensen beweren ‘dat het wel uitrekt’. Meestal zijn dit de types die zelf maat 37 hebben. Nou, neem maar van mij aan; het rekt niet uit. Daarom begrijp ik ook niets van…
Mocht je ooit willen solliciteren in een telefoonwinkel; doe het niet! Ik weet het, er zijn mensen die zich er uren kunnen vergapen aan de nieuwste modellen met de nieuwste snufjes. Ik hoor nou eenmaal niet bij dat groepje. Half Nederland hoor ik om me heen verlekkerd verzuchten dat hun abonnement bijna afgelopen is en ze dan eindelijk in aanmerking komen voor het allernieuwste nieuwe model elf-punt-zoveel, pro, plus, extra large of dat soort kreten…
Toen wij vroeger klein waren en ingespannen bedachten hoe we aan wat extra zakgeld konden komen, kwamen we meestal niet veel verder dan een kijkdoos maken. Op de lagere school kregen wij namelijk geen rapport, dus daarmee kon niet langs de familie gegaan worden voor een extraatje. Een zwemdiploma om mee te pronken haalde ik pas toen ik de kijkdoos allang ontgroeid was. Er bleven weinig opties over dan de kijkdoos. Wat op zich nog…
Ik sta graag in de keuken, blader alle receptenboekjes door en word altijd weer blij van iets nieuws en lekkers op mijn bord. Koken, bakken, grillen en frituren, helaas wil mijn lief dat laatste niet meer. Een lekkere stoofschotel, taart, rijst met een prutje of één of ander baksel, ik ben er gek op. Rijst koken lukte me eerst nooit, maar na ongeveer 30x opnieuw proberen kan ik het na jaren. De keren dat het…
Het is een gewone dag als mijn lief en ik geritsel horen in de woonkamer. Is het wel geritsel? En komt het wel uit de woonkamer? Hoor jij het ook? Met gespitste oren sluipen we door het huis als het natuurlijk net weer even stil is. Ja, daar is het weer! Het geluid klinkt bij de houtkachel. Beter gezegd, bovenaan de pijp van de houtkachel. Er zal toch geen vogel in zitten? Waar zit hij…
Er zijn van die dingen die je als kind verschrikkelijk vond, waarvan je nu niet meer snapt waar je je druk om maakte. Eén daarvan was het dragen van een muts. Je dag kon niet slechter beginnen als je de deur uit moest om naar school te gaan, en mijn moeder me nariep dat ik mijn muts op moest doen omdat het koud was. Kinderen willen geen mutsen op want mutsen zijn stom. Die van…
Als ik de post van de mat pak, zit er een brief bij voor mij; van de Politie. Het gezellige envelopje van onze vrienden van Ali-Express is helaas geadresseerd aan mijn lief. Toch altijd teleurstellend omdat ik ook nog leuks verwacht. Een beetje opgewonden bedenk ik me waarvoor ik aangeschreven zou worden door onze ‘Eenheid Noord-Holland’. Het ‘Basisteam Zaanstad’ beschrijft keurig het adres dat ik inderdaad herken als het Politiebureau in onze stad. Bij het…
Iemand zei mij laatst; “heb jij altijd chips in huis? Mijn man vindt dat niet goed.” Jee. Ja, wij hebben altijd wel wat liggen, kan me niet herinneren dat ik er ooit commentaar op heb gekregen. Niet om nou te zeggen dat ik niet zonder kan, maar ik vind het wel gewoon lekker om in huis te hebben. Dus is het altijd in huis. De ene keer wat meer dan de andere keer. Maar wij…
Toen mijn lief al lang en breed een iPhone had, liep ik nog met een Nokia. Zo’n duur abonnement, daar had ik geen zin in. Ik kon tenslotte toch bellen? Sms-en ook trouwens, nee hoor, ik redde me prima. Maar langzamerhand werd ik steeds nieuwsgieriger wat je nou allemaal met zo’n iPhone kon. Iedereen die er een had was lyrisch en vertelde dat je er alles mee kon. Ook een spelletje? Nee joh, dat meen…
Toen onze puber net geboren was, was achterbuurvrouw Elly een van de kraambezoeksters. Ze kwam ons spruitje bewonderen en had een lief cadeautje bij zich; een klein zacht bruin knuffelhondje. Zodra ze haar hielen had gelicht was het schatje al in de wasmachine belandt, want buurvrouw Elly was een stevige rookster. Nooit geweten dat je huis zo kan meuren van zo’n klein dingetje. We moesten er wel om lachen en gaven het gender neutrale beestje…
De vaatwasser is kapot. Nou ja, niet echt kapot, maar zo goed als. Ik zal het even uitleggen. De deur sloot al een tijdje niet lekker. Je moest veel kracht zetten om hem in het slot te doen vallen. Nou zijn wij ferme types die daar onze handen niet voor omdraaien, als de boel maar schoon wordt. Met een flinke duw lukte het elke keer nog dus leek er geen vuiltje aan de lucht. Mijn…
Deze week is het een jaar geleden dat mijn eerste verhaal op deze website verscheen. Waar het begon onder het motto ‘we zien wel hoe het gaat’ kon ik toen niet bedenken dat er nu al meer dan honderd verhalen op staan. En op wonderbaarlijke wijze komen er elke keer weer nieuwe bij. Er zijn mensen mee gaan lezen. Sommigen incidenteel maar vijftig man/vrouw heeft zich inmiddels geabonneerd. Wekelijks krijgen zij een berichtje waarin wordt…
Het is alweer eind van de vrijdagmiddag als vriendin Ans en ik ons los kunnen wurmen uit de hectiek. ‘Waar hebben jullie afgesproken dan?’ informeert haar lief. Wat weten we nog niet en dat maakt ook niet uit. Met vriendin Ans is en komt het altijd goed. Ons periodieke wandel-afspraakje staat garant voor het leegmaken van de hoofden, uitwisselen van laatste roddels en nieuwtjes en doornemen van onze levens. We klagen, praten bij en lachen…
Toen ik jaren geleden ineens iets ontzettend zag glanzen op mijn hoofd, besloot ik tot nadere inspectie over te gaan. Het is zo lang geleden dat ik toen nog niet mijn bril op hoefde te zetten. Het bleek een grijze haar te zijn. Ik maakte subiet korte metten met het kreng door hem hardhandig uit mijn schedel te verwijderen. Wegwezen ellendeling. Maar het plekje (rechts aan de voorkant) liet gaandeweg steeds vaker een grijze indringer…
Het dikke pak sneeuw dat afgelopen weekend is gevallen ligt er nog. Het vriest de hele week al zo hard, dat het ongewoon aanvoelt. Winters met dag en nacht vorst en ijs zijn we lang niet meer gewend. Het lijkt erop dat er op sommige plekken al geschaatst kan worden. Alhoewel er van de week in Renkum nog een ijsmeester (compleet met sneeuwschuifmachine) door het ijs is gezakt, worden er hier en daar voorzichtig een…
De nieuwsberichten melden de hele week al niets anders; er is sneeuw, harde wind en kou op komst, en niet zo’n beetje ook. De aangekondigde bergen sneeuw kunnen niet anders dan blijven liggen omdat het de komende week aanhoudend zwaar zal blijven vriezen. Overdag zullen de temperaturen ver onder nul blijven en er kunnen gevoelstemperaturen van min twintig ontstaan. In het wekelijkse weersvooruitzicht kan ik niet zo snel zien wat nou de dag- en wat…
Het was een doodnormale donderdagmorgen, toen ik in de auto op weg was naar mijn werk. Comfortabel met het kacheltje aan en 538 op de radio. Toen Edwin Evers ermee stopte heb ik lang niet meer geluisterd omdat ik zeker wist dat het nooit meer zo leuk kon worden. Inmiddels betrap ik mezelf erop dat ik minstens elke ochtend wel weer een keer hard lachend in de auto zit. De opvolgers van Edwin zijn ook…
Het is alweer jaren geleden maar soms denk ik er nog wel eens aan. De bloedhete dag dat mijn lief en ik naar het strand zouden gaan. We waren vroeg opgestaan en hadden er zin in. Ergens naartoe met de auto voelt vaak als een soort schoolreisje. Als we vroeg vertrekken ontbijten we altijd in de auto dus nemen we broodjes en drinken mee voor onderweg. Zodra we de straat uit zijn is het begonnen.…
Waar ik me vroeger als kind alleen om mijn poppenkinderen bekommerde, zo wist ons kind toen hij vier was al te vertellen wat voor auto hij later ging kopen. Een roze. Nu hij vijftien is heeft hij een soort lichte keuzestress; gaat hij sparen voor een scooter of toch gelijk voor de auto? Geloof dat ie nu niet meer roze moet worden, jammer. Enorm grappig dat er alleen wordt nagedacht over de aanschaf. Dat er…
Het was oorlog in 1942, toen mijn oma Co in verwachting was. Ze heette eigenlijk Jacoba maar zo noemde niemand haar. Toen mijn vader eind november dat jaar gezond ter wereld kwam, huilde oma Co omdat het een jongen was. De wetenschap dat hij later ook zou moeten vechten als er oorlog was, was levensgroot aanwezig. En de oorlog had er ook in Nederland goed ingehakt. Mijn opa en oma hadden nauwelijks te eten en…
Toen mijn lief en ik verkering hadden, gingen we eens een dagje naar het Dolfinarium. De discussie dat daar arme dieren in gevangenschap worden gehouden uit financieel oogpunt, daar hadden we toen nog nooit van gehoord. Ja, ik realiseer me nu hoe oneindig lang geleden dit was. Het was een prachtige dag en we genoten met volle teugen. De dolfijnenshow, de voedertijd van de zeeleeuwen en de Roggen die je kon aaien. We waren jong…
‘Ik zit gewoon even niet zo lekker in mijn velletje’ hoor ik iemand tegen een vriendin zeggen. Ik doe mijn best om mijn gezicht in de plooi te houden, mijn ogen niet te rollen, vooral niet te zuchten (ook niet zachtjes) en knijp mijn lippen stijf op elkaar. Mensen die ongevraagd hun mening geven of commentaar leveren zijn natuurlijk vervelend. Zo wil ik niet zijn. Ik kan er niets aan doen maar wat een irritante…
Bij het doen van de wekelijkse boodschappen, zijn er altijd wel een paar dingen uitverkocht. Het brood bijvoorbeeld, omdat ik te laat ben. Of ik vergeet iets. Van de week was ik weer even terug omdat ik nog een paar dingen miste. Na thuiskomst bedacht ik me ineens dat ik een aankoop van de dag ervoor miste. Ik had Lychees staan uitzoeken omdat ons kind die zo lekker vindt. Maar waar waren die? Ik heb…
Als ik ‘s morgens de honden uitlaat merk ik dat het heeft gevroren. De Zaan (bij ons aan de overkant) ligt helemaal dicht. Wat ziet dat er prachtig uit. Het veld waar we lopen, dat afgelopen week nog zo troosteloos onder water stond door de regen, is nu een kraak witte ijzige wereld geworden. Het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn en ik duik wat dieper in mijn sjaal. Wat zou het fantastisch zijn als de vorst…
Als zelfs je joggingbroek krap begint te zitten, dan is actie geboden. Ik weet het al maanden; elke keer komt er stiekem een kilootje bij. ‘Ongemerkt’ wilde ik schrijven, maar dat zou gelogen zijn. Mijn broeken zitten ellendig. Sommige passen helemaal niet meer. Nou ja, als ik blijf staan wel maar er mee zitten lukt niet meer. En ik wil niet wéér een maat groter kopen. Zelfs colbertjes beginnen krap te zitten. Gatverdamme. De maat…
Ik heb al vaker verteld over de boot die mijn vader bouwde in zijn achtertuin. Mocht je dit gemist hebben, lees ‘Bonker’ dan nog even terug. Het is natuurlijk geen vergelijking, maar denk aan de bouw van een huis. Als de buitenkant staat lijkt het al heel wat, maar dan moet alles wat erin hoort nog beginnen. Bij de Bonker was dat net zo. Toen de romp in de bok stond (voor niet botenkenners; de…
Ons kind heeft zijn eerste bijbaantje. Ik tel de krantenwijk even niet mee. Veel kinderen van zijn leeftijd waren al begonnen bij de plaatselijke supermarkt, dat wilde hij ook wel. Na navraag in de winkel bleek dat hij vijftien moest zijn. Dat was even balen want dat duurde nog een halfjaar. Direct na zijn vijftiende verjaardag ging de digitale sollicitatie de deur uit. De automatische antwoordmail gaf aan dat er binnen tien dagen antwoord verwacht…
Elke vrijdag ging ons gezin naar Hoorn om het weekend op de boot door te brengen. Als je pech had gingen we op de fiets, als je mazzel had per trein. En negen van de tien keer gingen we dan, voordat we naar de haven gingen, op visite bij tante Annie. Tante Annie woonde daar met een heel oude opa die ik niet anders heb gezien dan sigaren rokend in een stoel. Het interieur bij…
Ik weet niet zeker of het routines zijn, een alledaags ritme, of toch een beetje dwangmatig gedrag? Maar dat klinkt weer zo dramatisch. En onvriendelijk ook. Toch valt het me de laatste tijd op dat er dingen in mijn hoofd zitten die ‘moeten’ gebeuren. Soms op een bepaalde manier of een vaste dag of vast moment. Het geeft een soort structuur aan de dag, maar is door het tikkeltje dwangmatige, ook best vermoeiend. Helaas niet…
Vroeger bij ons thuis waren we dol op Sinterklaas. Bij mij is dit altijd zo gebleven. Een gelukzalig nostalgisch warm gevoel dat ik mijn leven niet meer kwijtraak. Als je eens rondvraagt zul je merken dat mensen óf dol zijn op het Sinterklaasfeest óf Kerst vieren. Een tussenweg is er meestal niet. Behalve dat ik het heerlijk vind om een extra vrije dag te hebben, heb ik weinig met Kerst. Als je geluk hebt is…
Hadden wij vroeger niet veel meer dan het Donald Duck vakantieboek, onze Lego, boeken en poppen, bij de kinderen van nu is dat anders. Er wordt gegamed en lezen is stom. Het lijkt wel of alle jongens gamen. En wij ouders vinden, net als onze ouders vroeger, al dat geweld op tv niet leuk. Bommen, granaten, geschiet en explosies. Je kunt het een tijdje tegenhouden, maar als je kind gewoon bij iemand anders gaat gamen,…
Ik vind het een beetje gênant om toe te geven, maar ga het toch gewoon doen. Op de een of andere manier let ik altijd op de mensen om me heen. Op die manier spot ik regelmatig een oude bekende maar ook wel eens een bekende Nederlander. Ik zie ze meestal wat sneller dan mijn lief maar heb door de jaren heen geleerd dit niet meteen te melden. Als ik namelijk zeg ‘kijk, daar loopt…
Toen mijn lief en ik jonger waren konden we een gat in de dag slapen. Meestal was het dan laat geworden de dag ervoor. Regelmatig bleven we tot diep in de nacht op. Nu we ouder zijn is dit veranderd. Bij mij in elk geval. Rond half elf ’s avonds beginnen mijn ogen dicht te vallen en verlang ik naar mijn bed. Daar staat dan tegenover dat ik, als er geen wekker gaat, wakker wordt…
‘Voor mij mag je de volgende keer wel een pizza zonder champignons maken hoor mam’, zegt ons kind als ik de plaatpizza uit de oven haal en op tafel zet. Gatver, wat ellendig om te horen. Helemaal als mijn lief eraan toevoegt dat het inderdaad wel wat veel van het goede is. Ik hoopte vervolgens vurig dat mijn kritische smulpaapjes de paddenstoeltjes naar mijn bord zouden verplaatsen, wat helaas niet gebeurde. Het voordeel van zelf…
Van de week heb ik een paar nieuwe schoenen gekocht. Ik had ze al een tijdje op mijn verlanglijstje staan, maar vond ze veel te duur. Omdat ik grote voeten heb, kan ik meestal niet slagen. Als ik dan een keer iets gaafs tegenkom in mijn maat, word ik daar erg onrustig van. En dat werd ik nu want ik vond ze zo ontzettend leuk. Het linkje sloeg ik op in mijn favorieten om af…
Ik was ongeveer vier jaar toen ik in onze nieuwe straat een meisje tegenkwam. Ze was al bijna vijf, had rolschaatsen aan en een hoofddoekje om. Dat was in die tijd erg blits. Ik had geen hoofddoekje maar klompen en wel net zulk blond haar. We zaten niet op dezelfde school maar werden gelijk vriendinnetjes. Ze giechelde altijd om alles maar vooral toen ze hoorde dat mijn moeder ook Judith heette. Dat was natuurlijk bijzonder…
Nadat ik me het maanden geleden had voorgenomen, is het er vanmiddag eindelijk van gekomen. Ik heb mijn kledingkast opgeruimd. Iets wat een enorme uitdaging is voor iemand die slecht afstand kan doen van dingen. Ik stel het altijd uit. Maar toen mijn pasgewassen schone stapeltjes niet meer in de kast pasten, was de maat vol. In de twee delen waar mijn kleding hangt, zat het zo stijf tegen elkaar geduwd, dat iets wat er…
Ondanks de jonge leeftijd van ons kind heeft hij al een geinige sport ‘carrière’ achter de rug. De zwemlessen, daar begon het natuurlijk mee. Doodsbang was ie in het begin. Gelukkig was dat achter de rug toen zwemdiploma C in de pocket was. Dat het geen voetballer was, hadden we snel in de gaten. Als je de vliegtuigen in de lucht interessanter vindt dan de bal, dan weet je het eigenlijk al. Ook het feit…
Tijdens het eten komen bij ons op vage wijze, altijd de meest ranzige gespreksonderwerpen boven tafel. Als ik me met volle mond afvraag wat dat zompige geluid is, zie ik dat de hond uitgebreid haar kruis aan het schoonlikken is. Als ik daar iets over zeg, vind iedereen dat bijzonder grappig en komt er vaak een soortgelijk gesprek op gang. Ons kind vertelt dat, tijdens de biologieles, iets is uitgelegd over de afveegrichting bij dames…
Bij het ophangen van de was komt er een tuinbroek met galgen voorbij. Hij zit vol met verf, epoxyresten en ander smeersel. Het is dat ik weet dat ie net gewassen is want je ziet het er niet aan. Op deze manier is er een heel assortiment kleding van mijn lief, variërend van T-shirts tot spijkerbroeken en truien. Mijn lief is namelijk begonnen aan een nieuw project. We hebben een andere boot. ‘Dit is echt…
Toen ik nog in Zaanstad werkte, schreef ik af en toe een stukje op de startpagina die collega’s zien wanneer ze hun computer opstarten. Dingen die ik leuk vond rondom de werkplek, waarvan ik hoopte dat anderen het zouden herkennen en er ook de humor van inzagen. Er kwamen leuke reacties en gezellige gesprekken uit voort. Zo kwam het dat een collega een keer vroeg; ‘Vind je het leuk om een keer een stukje te…
Mijn loopmaatje en ik lopen niet meer. Daarmee bedoel ik natuurlijk rennen. Want lopen doen we natuurlijk gewoon elke dag. Het is er een beetje ingeslopen, dat niet meer lopen. In het begin sla je een keer over. De keer daarna regent het zo hard dat je de deur niet uit wil. Soms was er een verjaardag of waren we te druk met werk of andere beslommeringen. Als je een tijdje niet gelopen hebt, is…
Als ik een stapel schoon wasgoed wegleg in de slaapkamer van ons kind kijk ik om me heen. Het is er om te janken. Voordat ons apie geboren werd maakten we het kamertje mooi. Zonder te weten dat het een jongetje zou worden, kozen we de kleur lavendelblauw voor op de muren. Want dat was zo helder in combinatie met de witte kozijnen en meubeltjes. Er lag een warm wit kleed op de grond en…
Ons kind was nog maar een ukkepukkie toen hij zei; ‘ik hoop dat ik later ook een snor krijg’. Dat vond ik zo’n geweldig hilarische opmerking. Hij meende het ook echt. Regelmatig kwam er een opmerking uit zijn peutermond waaruit bleek dat hij groot wilde zijn. Soms dacht ik dat dat kwam omdat hij graag naar school wilde, zo graag wilde leren fietsen of scooter rijden. Maar nee, de enige reden was de snor. Maar…
Een paar dagen geleden heb ik iets online besteld bij de Hema. Meestal krijg je dan na een dag of twee/drie een mail dat je het kunt ophalen. Maar nu kreeg ik niets. Omdat het niet erg is om een keer extra naar mijn favoriete winkel te gaan, ging ik op de bonnefooi. Wie weet was er iets misgegaan en lag mijn bestelling er gewoon toch. Het was immers al vier dagen geleden besteld. Aangekomen…
Ik sta op het perron op de trein te wachten, als een stem uit de luidspreker klinkt. ‘Beste reizigers….’ Nog voordat ze is uitgesproken begin ik al geïrriteerd te raken. Mijn ochtendhumeur zegt me direct dat de trein vertraging heeft of erger, helemaal niet zal komen. Maar de berichtgeving is dit keer anders; ‘Vanaf 1 oktober is het niet meer toegestaan om te roken op de perrons’. Ik fleur gelijk op. Wat fijn! Voor mij…
De grootste ergernis van mijn vader was altijd het gebrek aan tijd. Als kind vond ik dat stom. De dagen duurden eindeloos. Maar dat was in de tijd dat ik naar school ging. Ik had geen idee hoe het zou zijn om hele dagen te werken. Zijn leven lang keek hij uit naar zijn pensioengerechtigde leeftijd omdat er dan eindelijk meer tijd zou zijn. Nu ik zelf volwassen ben snap ik zijn frustratie. Als ik…
Een paar jaar geleden kreeg ik van mijn broer een druif. Nou ja, hij zei dat het een druif was. Ik zag alleen een kale donkerbruine steel met fladderende sliertjes eraan, in een pot met aarde. Zo op het eerste gezicht niet iets om blij van te worden. Maar mijn broer heeft een volkstuin met een jaarlijks terugkerende massaproductie, dus ik zie hem wel voor vol aan. ‘Zet ‘m nou maar gewoon in de grond…
Regelmatig krijg ik reacties van mensen na het lezen op deze site. Van familie, die zich het verhaal nog kunnen herinneren. Vrienden die precies snappen wat ik bedoel. De meelezers van het eerste uur zijn al echt op de hoogte van mijn voorliefdes en irritaties. In het begin snapte ik niet waarom iemand zei ‘er is hier ook een Hema’ of ‘jij wil geen elektrische fiets he?!’ Nu weet ik hoe dat komt. (Ja, sommige…
Mijn redactie (klinkt dat goed hè maar tis gewoon mijn lief hoor) merkt op dat de door mij aangeleverde verhalen soms een hoog zeurgehalte hebben. Ze mist de vrolijke noot. Nou moet ik zeggen dat ik gezeur soms enorm grappig kan vinden, maar toegegeven, het is wel een beetje waar. Af en toe voelt het alsof alles tegenzit en dan komt er weinig lolligs uit mij. Ik merk dat de toon van mijn verhalen wel…
Mijn lief heeft ooit, samen met mijn vader, een karretje omgebouwd tot aanhanger. Dat was handig voor als je eens wat op wilde halen of moest wegbrengen. Dat zijn ook precies de enige twee dingen die er fijn aan zijn. Verder is het hebben van een aanhangertje, in elk geval voor mij, een grote bron van irritatie. Er wordt bij ons namelijk altijd rotzooi ingegooid dat afgedankt is. Te groot voor de afvalcontainer, kapot huisraad…
Ik sta zolang voor me uit te staren, dat de aardige meneer aan de andere kant van het fietsenrek bezorgd vraagt; “hij staat er toch wel?!” Met dichtgeknepen keel kijk ik hem aan en krijg er zachtjes uit; “Nee, hij is weg”. Blijkbaar ziet hij de radeloosheid in mijn ogen en begint gelijk te stamelen dat zijn (ook best dure) fiets er nog steeds staat, zelfs na al die jaren nog. “Weet je zeker dat…
Wat hebben we gelachen eerder dit jaar, om alle reacties op mijn gezeur over de elektrische fiets. Het leek wel alsof trotse bezitters, het nodig vonden om zich te verontschuldigen. Mijn hele oordeel is natuurlijk gebaseerd op het onbekende. Zoiets als ‘wat de boer niet kent’. Des te hilarischer was het afgelopen week, toen ik noodgedwongen zelf op een elektrische fiets moest. EEN elektrische fiets inderdaad, want ik heb er zelf geen één. Omdat ik…
We hebben een oud bootje gekocht. En net als de vorige en die daarvoor gaat mijn lief deze weer helemaal opknappen en mooi maken. En dan is half werk niet genoeg. Nee, met een beetje schuren en een likje verf komen wij er niet. De zaag gaat erin, alles eruit en wordt vervangen of vernieuwd. Het is twee keer eerder gelukt dus deze keer vast weer. Beter zelfs, want we hebben ervaring en weten nog…
Mijn lief vraagt mij regelmatig; ‘waarom schrijf je nooit eens wat voor werk je doet?’ Ik sputter dan meestal wat terug in de trant van dat het er niet toe doet. Als ambtenaar van de Burgerlijke Stand is het voltrekken van huwelijken slechts onderdeel van mijn werk. Ik schrijf daar bewust niet over omdat verhalen te herleiden zouden kunnen zijn, naar personen die mij niet kennen en andersom. Ik kan me voorstellen dat je niet…
Aan de rand van het centrum van Zaandam zit een oudijzerboer. Eigenlijk een beetje oneerbiedig om zo’n zaak zo te noemen. Als ik ‘m opzoek op internet staat er keurig ‘Recyclingbedrijf’. Maar als mijn lief tegen me zou zeggen; ga je mee naar het recyclingbedrijf?, zou dat direct argwanende vragen bij me oproepen. Wat recyclen ze dan? Vanmorgen ging ik dus gewoon mee naar de oudijzerboer, dan begrijp ik meteen waar we heengaan. In mijn…
Ik heb wel eens collega’s gehad die steeds zuurder werden, waardoor ik me afvroeg of het niet eens tijd werd voor een nieuwe baan. Zonder dat je er erg in hebt vergroei je met het meubilair, weet je dat alle veranderingen al eerder zijn doorgevoerd zonder succes dus waarom zou je het roer omgooien als het net zo lekker vertrouwd is. Ook ik heb lang mijn best gedaan om niet te verzuren. Het is niet…
In mijn ‘ongewenste e-mailbox’ zitten 19 berichten. Keurig weg gefilterd door de virusscanner die mijn lief periodiek op mijn laptop installeert. Aan de ene kant irriteren die e-mailberichten me, aan de andere kant moet ik er hard om lachen. Soms vraag ik me serieus af of de zender ervan echt denkt dat er mensen zijn die hier intrappen. Waarschijnlijk wel, want anders zouden ze de moeite niet nemen. Tien kilo afvallen in een week zou…
Nu hij al jaren niet meer praktiserend is durf ik wel te schrijven over onze tandarts. Onze tandarts was verschrikkelijk. Nou ja, dat is niet helemaal eerlijk om te zeggen. Hij was retegoed in zijn vak maar voor kinderen was hij een ramp. En ik was een kind. De avond voordat ik erheen moest, lag ik steevast wakker. Alleen de gedachte al aan onze tandarts zorgde ervoor dat ik doodsangsten uitstond. Op de ochtend zelf…
Zomer 2020 is een bijzondere; het is geloof ik sinds 1903 niet meer zolang zo heet geweest. Het hilarische hitteplan is al dagen van kracht. Hilarisch ja, dat heeft Claudia de Breij al jaren geleden in een van haar conferences uitgelegd. Elk jaar komt het filmpje wel weer ergens voorbij en elk jaar weer kan ik er hard om lachen. Mijn moeder belde me eens aan het eind van zo’n bloedhete dag en zei me…
Als wij terugkomen van de bouwmarkt is het leed nog niet geleden. (Als je niet weet over welk leed het gaat, loop je twee verhalen achter) Na de kwelling op de heenweg en de martelgang in de winkel zou je zeggen dat ik weer opgelucht ademhaal. Wat ik heel graag zou willen, maar meestal niet lukt omdat ik dubbelgevouwen klem zit in de auto. En door alle spullen die erin vervoerd moeten worden op weg…
Direct bij binnenkomst in onze bouwmarkt bevindt zich de klantenservice. En daar moeten wij bijna altijd zijn. Omdat er iets geruild of teruggebracht moet worden. Een slangetje met de verkeerde lengte, een pijp met verkeerde doorsnede of schroeven die niet roestvrijstaal blijken te zijn. Zwijgend sluiten we aan achteraan de rij. Als je pech hebt, en dat hebben wij meestal, is er maar één medewerkster achter deze balie. Ik hoop altijd op een oude doorgewinterde,…
Ik haat de bouwmarkt. Nou, nou, zou je denken, wat een harde woorden. En dat snap ik, is ook zo maar ik kan het uitleggen. De meeste mensen gaan naar de bouwmarkt om leuke spullen te kopen. Een nieuwe ventilator, een gezellig toilet garnituurtje omdat het oude nog wel netjes is maar gedateerd. Een nieuwe spiegel voor in de gang, een emmer latex om de boel eens lekker op te frissen of een smaakvolle lamp…
Ik hou het er maar op dat het komt omdat mijn ouders in de oorlog zijn geboren. Zij zijn opgegroeid in een tijd dat er niets was. Het gebrek aan geld en spullen zorgt ervoor dat je, als je iets wil, vindingrijk moet zijn. Om van niets iets te maken is de truc. Mijn grootouders konden dat ook. Noodgedwongen natuurlijk, maar toch. Ook in de jaren vijftig werd Sinterklaas en je verjaardag gevierd, ook al…
Omdat je nergens meer bent zonder internet doe ik dapper mee. Zolang alles geïnstalleerd en werkend is, kan ik me redelijk redden. Mijn lief is onbewust mede geselecteerd op handigheid, dus als ik weer een vastlopertje heb, weet ik aan welke bel ik kan trekken. Zonder lief ben ik nergens in deze. Want als iets niet doet wat ik wil, heb ik geen geduld en is het resultaat dat ik het bijltje erbij neergooi. Maar…
Als kleutertje deed ik het al graag. Bloemen plukken. Toen voor mijn moeder, nu voor mezelf. Het is een suffe gewoonte waar ik maar niet vanaf kom. Toen ik klein was, was het geen punt. Als we in de weekenden ergens waren met de boot, was ik steevast op jacht naar bloemen. Want die vond mijn moeder altijd mooi. En er werd ook altijd een vaas voor gezocht. Ook op de boot waar geen vazen…
Deze zomer zouden we gaan kamperen met een geleende tent. Het is niet doorgegaan maar wat hadden we er zin in. We stellen het uit tot een beter moment. Het bezoek aan een kampeerwinkel stond al langer op de planning maar kwam er niet van. Het was geen noodzaak maar het leek ons wel gezellig. Beetje sfeer opsnuiven. Het is nu vakantie en we zijn een to-do-lijstje aan het afstrepen. Omdat het ook geen zinderende…
Ik vind het ontzettend mutsig om toe te geven, maar ik ben gek op de was. De rest van het huishouden moet nou eenmaal gebeuren, maar de was is fijn. Alleen al het feit dat je het in een apparaat kunt kieperen en dat het er schoon uitkomt. Hoe goed is dat! Ik kan me de verhalen van mijn oma nog herinneren; maandag wasdag. Dat arme mens was de hele dag bezig met een wasbord,…
Een vriend van mijn vader tipte hem dat er een groot blok marmer te koop was. Niet zomaar een steentje, maar een blok van meer dan een meter lang en bijna zo hoog. En niet voor een pak geld, maar voor het vriendenprijsje van ik meen vijftig euro. Het hoefde alleen maar te worden opgehaald in Hoorn. En dat was wel een struikelblokje. Want zo’n gevaarte mik je niet achterop je fiets en je auto…
In onze familie gebruiken we veel woorden die eigenlijk niet bestaan. Omdat we dat woord zo uitspraken als kind en het zo grappig was. Of omdat we domweg niet beter wisten. Zo zong ik op de kleuterschool altijd uit volle borst het liedje over de poesjes; “Met pootjes zo zacht als gluweel!” Wist ik veel wat fluweel was. Tot op de dag van vandaag wordt erom gelachen. Mijn broer kon het woord sandalen niet zeggen,…
Achter onze diepe tuin ligt een slootje. En aan dat slootje staan een paar huizenblokken. In het hoekhuis zijn nieuwe mensen komen wonen en er werd flink verbouwd. Tussen onze struiken door hadden we prachtig zicht op pallets bouwmaterialen, witte stofwolken, gierende machines en schreeuwende bouwvakkers. Ze lieten er geen gras over groeien. Over de opknapwerkzaamheden bedoel ik, in de tuin stond het metershoog. Het uitzicht op de Dixi vond ik het geinigst. Zou zelfs…
Vroeger bij ons thuis aten wij graag en veel. Als je de hele dag druk in de weer bent, moet je goed eten. Mijn ouders zijn beiden geboren in de oorlog, dus wij zijn dankbare eters. De vele dingen die al jong zijn bijgebracht, leer je niet snel af: je eet wat de pot schaft, 3x per dag een maaltijd, je bord moet leeg en je gooit geen eten weg. Eten wat de pot schaft…
Dat alles tijdelijk is in het leven, weet je nog niet als je klein bent. De weekenden op de boot van mijn ouders waren dan ook niet door te komen. Toen mijn vader 25 was, tekende en bouwde hij een boot. In de achtertuin in het centrum van Zaandam. Geen suf roeibootje, maar een zeewaardig zeiljacht. Vijf jaar later was hij klaar en kwam het langverwachte moment dat de ‘Bonker’ te water ging. In datzelfde…
Je doet het niet in gezelschap. Niet op het werk. Niet aan tafel. En zeker niet als je verliefd bent. Het is ranzig en ongepast. Nou ja, in onze cultuur dan. Ik heb begrepen dat het in andere landen een heel andere betekenis kan hebben. Bij ons is het vies en onbehoorlijk. Maar ook vooral grappig, en dat begrijp ik niet zo goed. Is dat omdat het zo ongepast is? Is het lollig omdat je…
Toen wij pas op onszelf woonden, bestond er geen Marktplaats. Bijzonder hoe je aan zoiets gewend raakt, want ik kan me niet meer voorstellen hoe dat was. Als je iets wilde verkopen hing je een kaartje op het prikbord van de plaatselijke buurtsuper. Of als je een groter publiek wilde aanboren, zette je een advertentie in de ‘ViaVia’. Dat was een krantje, gedrukt op geel papier waarin particulieren gratis hun oproep konden plaatsen. Ik lees…
Toen ik van de week op mijn werk kwam viel mijn oog direct op iets geks. De normaal altijd zo keurige Esmee had geen schoenen aan. Toegegeven; dat is wel een lekkere binnenkomer, want ik moest gelijk lachen. De laatste keer dat ik iemand even goed heb zien stofzuigen onder dat bureau, kan ik me niet herinneren. Dus de kans dat Esmee gewoon even van de frisse zachte ondergrond wilde genieten, was onlogisch. Haar blote…
Ons gezin wijkt een beetje af van de meeste gezinnen. Ik ben er niet trots op, loop er ook niet mee te koop maar het valt me wel op. Het valt anderen ook op. Wij kijken niet naar voetbal. Nou ja, een enkele keer dan. Want als je nooit kijkt, dan weet je ook niet ‘wanneer het is’. Waar heel Nederland vol kan zijn van een speciale spannende wedstrijd, realiseren wij ons meestal daags erna…
Mijn lief heeft een ellendig artikel gelezen over hoe groot je buikomvang mag zijn. Niet meer dan 88 centimeter. Op de eettafel zie ik het gebruikte meetlint nog liggen. Ik negeer hem en vind het op voorhand al een stom verhaal. Waar is die 88 cm op gebaseerd? Op de omtrek van je skelet? We zijn toch allemaal anders? Ook zonder te meten weet ik al dat ik erboven zit. Terwijl ik zachtjes mopper dat…
Toen ik klein was bestonden er geen dvd-tjes en videobanden, er was overdag geeneens tv. Op Nederland 1 (of 2?) was alleen op woensdagmiddag kindertelevisie. Leuke verhaaltjes werden aan mij voorgelezen en toen ik wat ouder was, las ik zelf. De radio werd gebruikt door mijn ouders en ik had een pick-upje. Een draagbaar geel dingetje met een handvat eraan. Volgens mij was ie van mijn broer geweest die een betere had aangeschaft. Het gele…
Ik heb graag de zaken onder controle. Maar dat is een knap gedoe, al met al. Niet alleen voor mezelf is dat worstelen, ook voor mijn omgeving ellendig. Om nimmer iets te vergeten, hang ik aan mijn papieren agenda en notitieblokken. In alle maten heb ik ze in huis. Soms zijn de dingen die beschreven moeten worden namelijk lang (voorzetje voor een brief, afscheidslied of Sinterklaasgedicht). Dat ik de tandarts moet bellen is een notitie…
Of het ouderdom is weet ik niet. Omdat ik altijd alles opschrijf, vergeet ik meestal weinig. Maar dat neemt niet weg dat ik soms regelmatig heel suf doe. Dat je naar buiten gaat en in de achtertuin niet meer weet wat je er kwam doen. Na een tijdje doelloos en drollig gestaan te hebben, ga ik dan meestal maar weer naar binnen. Tot ik in de verte de vuilnisman hoor aankomen en moet hollen met…
Ondanks dat ik er niet altijd super vrouwelijk uitzie en ook wel eens wat minder damesachtige taal uitkraam, voldoe ik toch wel aan een paar standaard eigenschappen die de meeste soortgenoten bezitten. Ik heb geen richtinggevoel en beleef geen plezier aan autorijden. Ik wil gewoon van A naar B zonder gezeur en het liefst gedachteloos. Dus vertrouwde routes zijn prima voor mij, zolang er geen files zijn. Als BOB rij ik altijd terug naar huis…
Een vriendin en een collega vertelden mij laatst dat zij een van mijn verhalen aan hun mannen hadden voorgelezen. En dat deze heren het ook leuk vonden. Dankbaar nam ik de complimenten in ontvangst. Maar werd er ook een beetje onzeker van. Is mijn tekst een soort ‘vrouwelijk geneuzel’ dat zelfs door een enkele man wordt gedoogd? Of zegt hij het om van het geklets van zijn vrouw af te zijn? Stoer spreek ik mezelf…
Aan de Jacob Rekstraat in Zaandam stond mijn kleuterschool; De Watervogels. Tegenover de huizen, middenin het groen. Twee klaslokalen met een gymzaal ertussenin. Op het schoolplein was een grote zandbak met een betonnen rand waarop je kon zitten. Ik kwam in de klas bij juf Els. Juf Els was geduldig, zachtaardig en vooral lief. Ik kan me geen keer herinneren dat ze heeft gemopperd, boos was of haar stem heeft verheven. Bij juf Els in…
In mijn omgeving heeft, neemt of wil haast iedereen een elektrische fiets. Ik ben blij dat men er blij van wordt. Maar ik wil geen elektrische fiets. Ik heb namelijk een hele fijne gewone fiets, met terugtraprem. Enige wat er luxe aan is, is dat hij drie versnellingen heeft. En volgens mij alleen omdat er geen één te krijgen was zonder. Het zit erop, maar ik doe er eigenlijk niets mee. Gewoon lekker trappen in…
Omdat onze conditie wel een oppepper kan gebruiken, gaan we een rondje hardlopen. Nou ja, de conditie van mijn lief en mij heeft die oppepper nodig. Ons kind heeft een akelige basisconditie die zo ellendig afsteekt tegen die van ons. Vooral als hij mee is komt dit pijnlijk aan het licht. Maar ik vind het zo leuk om met zijn drietjes te lopen, dat ik niet zeur. Waar ik in mijn eentje altijd zó weg…
Ik weet niet zo goed of het de hang naar controle is, angst om mis te grijpen of dat ik gewoon graag alles bij de hand heb. Ik heb altijd spullen bij me. Die zitten in mijn tas. Mijn lief moppert altijd dat ie zo groot en zwaar is. Maar dat komt omdat daar mijn hele leven inzit. Het mopperen van mijn gezin verstomt snel wanneer gemerkt wordt dat al het noodzakelijke onderweg in mijn…
Op onze oude computer typte ik vroeger af en toe een brief, of deden we de belastingaangifte. Ooit stond ie midden in de kamer, later hadden we een werkkamertje. We werkten er nooit in. Wat was het luxe toen die computer werd omgeruild voor een laptop. Dat scheelde veel ruimte en je kon er lekker mee op de bank zitten. Maar het was ook gek, want je zocht je suf naar ingangen voor stekkers en…
Hardlopen in mijn eentje vind ik saai. Ik doe het wel eens hoor, maar vaak voordat ik de straat uit ben vraag ik me al af waarom ik het doe. Je gaat altijd te hard van start waardoor je gelijk buiten adem bent. Omdat er niks te kletsen valt, duurt de route eeuwig en er is niemand die me oppept of laat lachen. Een loopmaatje heb ik nooit gezocht, die was er eigenlijk altijd. Het…
Sommige dingen zijn zo stom. Totaal onbelangrijk natuurlijk, niets om je over op te winden, maar toch stom. Zoals de mailtjes in je ‘ongewenste e-mailbox’ bijvoorbeeld. Hoezo krijg ik ineens bericht van Tinder? Ik weet wat het is, dat het bestaat, maar ik heb er nooit iets mee gedaan. Ik hoef geen hypotheekadvies en ik heb geen belangstelling in ‘hete chicks’. Wie denkt dat ik ‘Detox’ nodig heb? Je denkt toch zeker niet, dat ik…
Ik poets voor de zoveelste keer de vlekken van mijn leesbril. Behoedzaam, niet te hard. Want de pootjes zijn al een beetje wijd geworden. Maar zacht wrijven schiet niet op, want dan gaan de vlekken er niet af. Ik zoek naar een passende middenweg want onze opticien is dicht. Dus als er iets gebeurt met mijn bril, ben ik hopeloos de Sjaak. Er mag geen pootje verbuigen. Of erger; afbreken. Behoedzaam wrijven dus. Toen ik…
Ouwe taaie Mijn nicht stuurt een appje; of ik nog weet hoe ‘Ouwe taaie’ ging. Ouwe taaie is een liedje dat onze opa vroeger voor ons zong. Ik graaf in mijn gedachten. Opa is 18 jaar geleden overleden, ik was toen 30. De tijd dat ik op zijn schoot zat, gaat nog verder terug. Hoe een simpele vraag je ineens bezig kan houden. Alle kleinkinderen van mijn opa Ed hebben, zittend op zijn schoot, het…
Ons huis is weer lekker fris, maar ik ben ontzettend in de war. Bij vlagen voel ik me een hele Piet maar elke dag kijkt een van mijn huisgenoten me wel een keer verschrikt aan omdat ik dramatisch volschiet op een suf moment. Als ik dat bloedmooie nummer van Danny Vera hoor bijvoorbeeld. Wanneer ik een lief appje krijg of weer een kaart. Of wanneer ik voor de zoveelste keer mijn afscheidsspeech doorneem en scan…
Door de enorme hectiek van de afgelopen dagen, is ons huishouden er een beetje bij ingeschoten. Ineens was ik heel goed in prioriteiten stellen. Het huishouden was met stip gezakt naar nul. Nu ik mopper over onze zwijnenstal, vind mijn lief dat ik niet zo moet overdrijven. Aanvullende woorden zijn onnodig, want ik ken het motto; ‘Ons huis is geen toonzaal, maar een gebruiksvoorwerp. Er moet in geleefd worden!’ Nou, dat hebben we gedaan. Maar…
De lucht is strakblauw. De voorjaarsbloesem knalt uit frisgroene takjes en steeltjes. Ik word wakker van kwetterende vogeltjes en een stralende zon. Iedereen heeft er zin in. Ik heb nergens zin in. Zou het liefst mijn hoofd onder het dekbed duwen en niet uit bed komen. Opgerold in een hoek blijven liggen. Maar dat kan niet, want slapen lukt niet en er moet veel gebeuren. Mijn vader is overleden. Op deze website wil ik zo…
Noodgedwongen thuiswerken vergt flexibiliteit en vooral heel veel geduld. Vooral als je niet alleen thuis bent en er door meer mensen thuisgewerkt moet worden. Waar ik van de week nog gewoon alles kon, werkt het telewerkensysteem nu niet mee. Na alle inlogcodes te hebben ingevoerd, start er niets op. Ook niet na 12x proberen en opnieuw opstarten. Lief bedoelde tips van collega’s over de app helpen niet. Ik begin aan mijn vijfde koffie, lekker. Een…
De frituurpan moet weg. Dat vind ik niet, maar dat vindt mijn lief. Ergens weet ik dat het moet. Het kan ook niet meer. We worden ouder en de goddelijke lijven van vroeger zakken een beetje in. Mijn lief wil een airfryer. Ik weet dat frituren niet gezond is, daarom doe ik het ook niet meer zo vaak als vroeger. Maar toch… Ik kan me mijn eerste frituurpan nog goed herinneren. Hij was rond en…
In ons centrum zit een banketbakker waar ik dolgraag zou willen werken. Nou ja, eigenlijk omdat alles zo lekker is. Misschien is het beter om er niet te werken, want ik zou zelf de beste klant zijn. En dat kan natuurlijk niet. Mijn lief heeft ooit een tijdje in een elektronicawinkel gewerkt. Ik werd er gek van. Ineens hadden wij van alles nodig, of het oude moest vervangen worden. Ja en die personeelskorting, voor dat…
Ons kind ging naar zwemles. We hebben een vijver in de tuin, aan het eind van de tuin is een sloot en we hebben een boot. Het zou een ontzettend rustgevend idee zijn als hij kon zwemmen. Aan de rand van het bloedhete bad staat hij te bibberen. In een zwembroekje dat ongeveer zo groot is als een washandje. Wat is ie klein en lief. Een kordate juf doet spelletjes om de ukkies vertrouwd te…
Ik zat nog op de kleuterschool toen het schoolzwemmen begon. Daar moeten mijn ouders blij mee geweest zijn, want mijn ervaringen met open water waren geen feest. Al vanaf mijn geboorte ging ik natuurlijk mee naar de boot van mijn ouders. De boot was voor hen een heerlijk rustpunt waar de hectiek van alledag even weg kon glijden. In de wind, zon of golven. Voor mij was het slechts een vervelend vervoermiddel. Zodra de trossen…
Mijn opa en oma hadden een huisje in Bakkum. Voordat ik geboren was, was het geen huisje maar een tent. Een frame met een doek erover van katoen. In de tijd dat ik er kwam, was het een huisje. Mijn opa had hem zelf gemaakt van ouwe Bruynzeel deuren. Dat hoorde ik trouwens net pas, dat was me nooit opgevallen. Het huisje werd nog altijd ‘de tent’ genoemd. Erachter stond de ‘slaaptent’. Een kleiner huisje.…
Ik kan me de tijd nog herinneren dat wij thuis geen telefoon hadden. Nou was ons gezin op technologisch gebied ook niet bepaald vooruitstrevend. Maar als je niet anders gewend bent weet je eigenlijk niet beter. We gingen naar elkaar toe als er iets aan de hand was. In echte noodgevallen kon je naar de telefooncel. Of, als het nog belangrijker was, belden we bij de buren. Als je vriendinnetjes had die uit de buurt…
Na mijn kleuterschoolperiode bleven mijn ouders bevriend met mijn kleuterjuf en haar man. Ik was nog geen 12 jaar toen Lonneke, de dochter van mijn kleuterjuf, mij meevroeg naar de film. Lonneke was toen 20 en wilde dolgraag naar Ciske de Rat. Ik stond niet direct te springen, want een film over een rat deed mijn hart niet sneller kloppen. We gingen toch. Zoals bij half Nederland van die leeftijd het geval was, viel ik…
Wat is dat toch dat we altijd op z’n voordeligst op de foto willen? Waarom schamen we ons zo voor onze derrieres, pukkels en kwabben? Ik heb dat natuurlijk ook. Geinig hoor, als je een leuke kiek schiet van mijn broer en mij, gebroederlijk in de keuken. Maar toen ik mijn billen zag wist ik gelijk dat deze foto niet bewaard ging worden. En al helemaal niet gepost op sociale media. Misschien had ik ook…
“Ik heb jouw trouwfoto in de krant gezien!“ zei Wiebe toen ik hem voor het eerst ontmoette. Precies 20 jaar geleden toen ik bij een bedrijf kwam werken waar ik niemand kende. Ik was verbaasd dat hij me herkende van een zwart-wit foto van een half jaar eerder en we raakten aan de praat. Na wat uitwisselingen van ‘wie ben je, wat doe je hier en wat deed je vroeger’ merkte hij op dat hij…
Toen ik werd geboren had niemand een computer. Na een paar jaar hadden alleen hele blitse ouders van vriendjes dat. Ik had geen flauw benul wat je ermee moest. De trotse bezitters volgens mij ook niet. Behalve roepen dat het ‘de toekomst had’ en vooral aan iedereen laten weten dát ze er een hadden. Want het was wel heel stoer. Bij ons thuis maakte dat geen enkele indruk. Niemand had interesse. Ik was er in…
Aan mijn moeders kant van de familie is iedereen groot. Grote lijven, grote handen, voeten en neuzen. Vooral dat laatste is stom. Aan die van mezelf heb ik altijd een hekel gehad. Hij is enorm functioneel, hij doet het echt prima maar ik had graag één keer wat meer achteraan gestaan tijdens een uitdeelmoment. Qua stabiliteit is het hebben van grote voeten best oké want ik val niet snel om. Maar een beetje leuk schoentje…
Mijn collega Betsy kende ik van gezicht. Ik zag dat ze reuma had. Mijn opa had reuma, dus dat herken je direct. Ze had net als opa vergroeiingen en aangemeten schoenen. Ik wist dat ze altijd pijn moest hebben maar dat merkte je nooit aan haar humeur. Een goedlachse hartelijke vrouw. Toen we plotseling in dezelfde schoolklas bleken te zitten voor een opleiding, waren we beiden verrast elkaar te zien. De lesstof was verplichte kost,…
Waarom is iedereen altijd alles kwijt? Waarom is iedereen zo makkelijk? Waarom ben ik niet zo? Ik wordt er horendol van. Nee, onze heer des huizes heeft geen idee waar zijn andere handschoen is. ‘Die ligt vast wel ergens’. Ja, vast wel. Maar niet in of om ons huis. En het is ijskoud buiten en morgen moet je weer naar school. Tuurlijk kan ik het zo laten, maar dat gaat me aan mijn hart. Je…