Toen wij pas op onszelf woonden, bestond er geen Marktplaats. Bijzonder hoe je aan zoiets gewend raakt, want ik kan me niet meer voorstellen hoe dat was. Als je iets wilde verkopen hing je een kaartje op het prikbord van de plaatselijke buurtsuper. Of als je een groter publiek wilde aanboren, zette je een advertentie in de ‘ViaVia’. Dat was een krantje, gedrukt op geel papier waarin particulieren gratis hun oproep konden plaatsen. Ik lees op Wikipedia dat het tijdschrift tussen 1986 en 2008 werd uitgegeven. Je spullen of diensten kon je telefonisch of per post doorgeven ter plaatsing en het krantje zelf kon je kopen voor drie gulden en vijfennegentig cent. En dit deed je natuurlijk. Omdat je iets wilde kopen, of om te zien of je advertentie er goed instond. De bouwkeet waarin wij ruim anderhalf jaar hebben gewoond, kwam uit de ViaVia. En daar hebben we hem na gebruik ook weer doorverkocht. Top.
Wij zijn dol op Marktplaats! In onze wegwerpmaatschappij vind ik het fijn om spullen die goed zijn niet weg te hoeven gooien. En soms zoek je zelf iets, wat soms prima tweedehands aangeschaft kan worden. De gedachte dat iedereen er blij van wordt, doet mij altijd goed. Alhoewel we er ook wel eens minder blij van zijn geworden. Die keer toen we een tweepersoonsbed in de aanbieding hadden, met bijbehorende nachtkastjes. De aardige meneer moest zijn aanhanger nog ophalen, en vroeg of hij alvast de nachtkastjes mocht meenemen. Tuurlijk, wij zijn de beroerdste niet. Maar na een paar uur gewacht te hebben, begon het langzaam in te dalen dat we iets te goedgelovig waren geweest. Het bed stond er nog en hij was ‘m gepeerd met twee nieuwe nachtkastjes, tegen een habbekrats aan handgeld. Door dat leermoment zijn wij, Marktplaatstechnisch gezien, iets zakelijker geworden.
Alhoewel….. Een tijdje geleden stond ik voor het keukenraam en kwam mijn lief op de fiets uit de schuur. Met een grote oranje reddingsboei om haar nek. Het zag er hilarisch uit. Ik vroeg of ze onderweg was naar Fiets ‘m erin? Een beetje mopperend bekende ze dat ze richting bushalte ging. Iemand zonder vervoer wilde de boei graag kopen en kwam met de bus. Of ze ‘m even kon komen brengen. Soms gaat de hand dus nog over het hart.
Toen we een keer van honderden grindtegels af moesten, plaatsten we deze onder de categorie ‘gratis ophalen’. Dan ben je eraf en hoef je zelf niet 300x naar de vuilstort waar je moet betalen voor dit soort afval. Onder het motto ‘iedereen blij’. Toen de tweede dankbare ophaler zijn busdeuren sloot, haalde hij een fles wijn tevoorschijn. Voor ons, als dank voor de lading. Ik zag mijn lief hierna heel snel achter de computer duiken. De advertentie werd als de wiedeweerga aangepast met de kreet; ‘afhalen tegen een fles wijn’. Er kwamen net zoveel mensen op af. Alleen al het bekijken van het pluimage deed mij goed. Keurige bobo’s die hun kofferbak vulden, doodsbenauwd voor krassen of vuil. Jofele bouwvakkers die busjes vol kieperden. De buurvrouw die er vier wilde hebben voor haar inritje (zij kreeg van ons een wijntje). En een leukerd kwam voor een lading voor zijn volkstuin. Maar hij verscheen op een soort brombakfiets. Geen punt, behalve dat er geen randen aan de bak zaten. En hij kon er veel gebruiken. Eerst hielden we ons lachen in toen hij vanuit onze tuin de schuine helling omhoog moest nemen om weer op straat te komen. Mijn lief heeft nog met vereende krachten helpen duwen. Om vervolgens onze adem in te houden bij het zien van het wegrijden. Bij elk kuiltje wipten de stenen van hun plek en sturen ging nauwelijks. Opgelucht lazen we later zijn appje; hij was aangekomen. We durfden niet meer te vragen hoe. Toen alle stenen waren opgehaald konden wij een wijnkelder inrichten.
De teksten op Marktplaats zijn geweldig. Mensen die ergens vanaf willen schrijven soms; ‘ruilen voor een sloep’. Als er staat ‘opknapper’ dan weet je het ook wel. Of voor iemand met ‘twee rechterhanden’. Bij mijn speurtocht naar een stationsfiets, trof ik enorm leuke teksten. ‘Band moet nog wel even geplakt worden’. Bij het oudste lel stonden de legendarische woorden ‘nostalgisch’. Bij een leuke omafiets raakte ik in de war door ‘Lang niet gebruikt’ en ‘Moet ook nieuw stoel’.
Een oude dikbuik-tv, die wil niemand meer. Ook niet voor een tientje. Omdat we zelfs de afstandsbediening en het boekje nog hadden, ging ie uiteindelijk voor ‘gratis afhalen’ op Marktplaats. Binnen een halfuur parkeerde er een snelle boy in een Combo voor de deur. Hij trok ‘m nog net niet uit mijn handen en schreeuwde me tijdens het inladen toe; ‘heb u nog meer van deze?’ Oh ja, tuurlijk, ik zal die andere 63 tv-tjes ook even tevoorschijn toveren…..
Toen mijn lief van de week bijna ons jarenlang niet gebruikte tuinbankje wilde wegmikken in de aanhanger, heb ik ‘m op Marktplaats gezet. Dezelfde avond nog waren er twee gezinnen blij. Wij omdat we eraf waren, de nieuwe eigenaren omdat ze een koopje hadden. Ik kwam er laatst ook achter dat je jezelf kunt aanbieden op Marktplaats. Omdat je een nieuwe lief zoekt. Ik wist niet wat ik zag en las. Ik hoop voor deze mensen dat er vlot een leukerd voorbij komt, dan kunnen ze de advertentie weer snel verwijderen. Maar je, welke optie kies je dan…… ‘verkocht via Marktplaats’? Voorlopig ben ik even uitgekocht en uit gehandeld. Maar ik ga evengoed nog even gluren straks. Al is het alleen maar om het lachen.