Deze zomer zouden we gaan kamperen met een geleende tent. Het is niet doorgegaan maar wat hadden we er zin in. We stellen het uit tot een beter moment. Het bezoek aan een kampeerwinkel stond al langer op de planning maar kwam er niet van. Het was geen noodzaak maar het leek ons wel gezellig. Beetje sfeer opsnuiven. Het is nu vakantie en we zijn een to-do-lijstje aan het afstrepen. Omdat het ook geen zinderende zomer is geworden is het een goed moment om die kampeerwinkel nu eindelijk eens op te zoeken. Al is het maar om van het gezeur van mijn lief af te zijn. Ons kind wil zowaar mee.
De winkel ligt in een andere plek dan ik verwachte, maar ziet er (zoals de meeste kampeerwinkels) top uit. Binnen struikelen we gelijk over de barbecues waarvan we weten dat ook wij die nog willen vervangen. Die wij thuis hebben is geinig, maar in zijn geheel niet geschikt voor een groter gezelschap dan vier á vijf man. Mijn lief wil twee bevriende gezinnen uitnodigen een dezer dagen, en om er dan geen vierdaagse van te hoeven maken is het handig om een grotere barbecue aan te schaffen. Maar niet in deze winkel zie ik al, want de prijs ervan is ongeveer gelijk aan onze zojuist geannuleerde vakantie.
Op de kledingafdeling is uitverkoop. Dat is effe jofel! Temeer omdat ik het ijskoud heb omdat het buiten niet zo zonnig is als voorspeld was. Ik had nog net op tijd mijn slippers verruild voor een dicht gympie en een spijkerbroek, maar mijn katoenen T-shirt is te koud voor vandaag. Zeker nu we net bedacht hebben om straks ergens te gaan eten, moet ik er niet aan denken om lidderend ergens aan tafel te zitten. Het fijne fleecevest is in rap tempo uitgezocht.
Ik weet dat het lelijk van me is, maar onbewust scheer ik de bezoekers van deze winkel alweer over één kam. Voornamelijk veel vitale vijftigers die in struise tred op hun doel afgaan. De dame altijd voorop en herkenbaar aan kort geschoren kapsels en/of ‘lekker gek’ geverfd donkerrood. Vaak met een blitse kunststof bril in eveneens kleuren die je tegemoet gillen. Het mannetje (meestal wel met een normaal postuur) er volgzaam achteraan sjokkend. Hij is jaren geleden al gestopt met het geven van zijn mening en ideeën. Mevrouw beslist overduidelijk. Eén van de heren wijst mij op de looproute. En dat wij tegen de richting in lopen. Ik kijk onnozel om me heen. Hij is hier vast vaker geweest. Tegen ons durft hij nog, tegen zijn lief zie ik hem weinig spats maken. Wij lopen lekker door in de richting die we willen. Er zijn nauwelijks mensen in de winkel dus totaal zinloos om een voorgeschreven route aan te houden.
Als we tegen een koffieautomaat aan lopen word ik helemaal blij. Koffie, thee, Latte of Cappuccino wat een feest als je net verkleumd bent. Het campinggevoel is compleet als we handen warmend aan ons bekertje tussen de tenten door struikelen. Een enkele vijftig plusser neemt voorzichtig plaats in een van de tuttig opgestelde zitjes onder de luifels. Ons kind duikt gewoon steevast op elk bed dat hij er aantrekkelijk uit vind zien. Gelukkig kijkt er niemand boos of geïrriteerd, het staat ervoor.
Op de pannenafdeling weet ik niet wat ik zie. Dit machtig mooie gietijzer heb ik thuis niet eens. Ik denk terug aan de kampeertijd met mijn ouders. Zij hadden een (ik geloof) zevendelig lichtgewicht pannensetje zonder handgrepen eraan. Ergens onderaan het schap in deze winkel zie ik het nog staan. Niemand kijkt ernaar. Drie maten pan, drie passende soort deksels en een leren riempje om de boel in elkaar en bij elkaar te houden. Zo’n pannetje kon je oppakken met een knijpertje. Een handigheid waarover alleen mijn ouders beschikten. Mijn broer en ik kwamen er niet aan. En dat was ook veel beter. Een vriendin zei mij een keer dat ze een hekel had aan kamperen omdat de kans daar groot was dat je schnitzel in het zand zou belanden. Haha, nou, in de pannetjes van mijn ouders heb ik nog nooit een schnitzel gezien. Meestal werd er eerst een pan rijst gekookt, die daarna warm werd gehouden in een van onze slaapzakken. Daarna kan ik me alleen maar een soort gebakken prutje herinneren van uien, tomaten en knoflook. In mijn herinnering was mijn vader van de catering en deden wij de afwas. Na het bakken van het prutje ging er altijd meteen een pan water op de Primus (het kooktoestel) voor de thee na afloop. Wij hadden nooit van die luxe spullen zoals in deze kampeerwinkel. Mijn moeder had ook niet van dat snelle haar en mijn vader ging altijd voorop in tegenstelling tot de mannetjes hier. In mijn Donald Duck vakantieboek vond ik het puzzeltje ‘zoek de verschillen’ altijd erg leuk. Ik ben nu volwassen maar doe dat nog steeds. En ik merk dat ik er steeds beter in wordt.