Het was min of meer toeval dat ik bij Sonja in de tuin terecht kwam nadat we elkaar zeker een jaar niet meer gesproken hadden. Vrienden, kennissen, collega’s en klasgenoten, je deelt een bepaalde periode met elkaar maar vaak scheiden daarna je wegen weer. Soms onbewust, terwijl je elkaar nog net zo leuk vindt, maar domweg omdat intensieve contacten lastig bij te houden zijn als het er veel worden. Het helpt dat je kunt appen en dat er sociale media is, alhoewel dit laatste ook vaak een vertekend beeld geeft. Je sores meet je meestal liever niet breed uit op het internet. Maar die middag scheen de zon, we hadden koffie en er was veel bij te praten.
Wat voor werk deden we nou precies, hoe oud waren de kinderen alweer en wat hield ons zoal bezig. Bij veel leukerds maakt het niet uit hoe lang je elkaar niet ziet/spreekt, het is altijd gezellig. Sonja is een trouwe meelezer van mijn verhalen en dit zorgde er denk ik voor dat ze halverwege haar verhaal ineens stopte met praten. Verschrikt zei ze ‘je gaat dit toch niet gebruiken op je website he?!’ We moesten er samen om lachen. Nee natuurlijk ging dit niet gebeuren. Maar toen ik op de fiets zat op weg naar huis, liet het verhaal me toch niet los. Zo kwam het dat ze een week later in onze tuin zat om alles aan te vullen wat ik nog niet wist of vergeten was. Ze zat sinds een paar maanden ‘op Lexa’.
Als je de media moet geloven ‘de nummer 1 datingsite van Nederland’. ‘Start something real’ staat er uitnodigend bovenaan hun zachtroze startpagina. Maar is dat ook zo en hoe voelt zij zich daarbij? Ik ken volgens mij niemand die op dat soort sites ‘zit’. Maar het kan ook best zo zijn dat niemand me dat vertelt. Daarom heb ik Sonja maar even Sonja genoemd, want zo heet ze eigenlijk niet. Toen iemand Sonja voor het eerst attendeerde op de Lexa-site, was haar eerste reactie; ‘Nee gatver!’ Maar wat doe je als je eigenlijk wel op zoek bent naar een leuke nieuwe partner terwijl je tegen de vijftig loopt en gesetteld bent? Waar vind je je nieuwe vlam waar je van opknapt? Die wat toevoegt aan je leven dat allang weer leuk is na een tijdje minder te zijn geweest. Overdag ben je druk met je werk en kinderen, op de sportclub is niemand vrijgezel. En als er eens iemand op de markt komt, snap je waarom hij aan de dijk gezet is. Omdat ie gewoon niet leuk is. Soms moet je iets proberen dat buiten je comfortzone ligt blijkbaar.
In een moment van ‘wat kan mij het ook schelen’ maakte Sonja een serieus account aan op Lexa. Voor een tientje in de maand ziet de wereld dat je beschikbaar bent. Een bezoek aan de horeca is inderdaad duurder. Ze laat me de leuke foto’s van zichzelf zien die erop staan. Eerlijk en onbewerkt (nou ja, met hier en daar een grappig brilletje, maar nergens gefotoshopt dus dat telt niet) zie ik de leuke vrouw terug die ze is. Ze vertelt hoe ze in eerste instantie uitgebreid en goudeerlijk al haar hobby’s, wensen en verlangens uiteenzette en hoe spannend dat was. Sonja ligt gelukkig goed in de markt, want ze had direct al honderden ‘hartjes’ en gluurders. Een boost voor je zelfvertrouwen.
Gluurders zijn mensen die je profiel bekijken. Je kunt zien hoeveel dit er zijn. Je krijgt hartjes van personen die jou wel zien zitten. Zelf gluur je natuurlijk ook, dit doe je wanneer een profielfoto je aanspreekt. Dan ga je verder lezen wat iemand over zichzelf vertelt en waarnaar hij op zoek is. Als je denkt dat iemand wat is, stuur je een hartje of een bericht. Je moet wel goed opletten dat je niet op het verkeerde knopje drukt, anders loop je het risico een engerd per ongeluk een hartje te geven. Er zijn inderdaad helaas een hoop engerds. Het vervelende is dat je dat niet ziet aan de meestal charmante profielfoto. Het gros van de Lexa-gebruikers is namelijk niet op zoek naar een partner maar alleen naar seks. Laat dat nou net niet de doelgroep zijn waar Sonja in geïnteresseerd is.
Het is lastig dat je dit niet altijd gelijk doorhebt. Die heren schrijven in hun profiel namelijk dat ze ‘serieus op zoek zijn naar een relatie’ en niet dat ze gewoon al jaren getrouwd zijn. Elke dag ontvang je van Lexa automatisch een ‘top 100’ van personen met wie jij (profielmatig) een ‘match’ hebt. Zo kun je continue loeren of er wat leuks tussen zit. Als dat zo is (of er zijn al wederzijdse hartjes uitgewisseld) begin je een chat met iemand. Als dit gezellig blijkt te zijn en je voelt je er goed bij, wissel je na een tijdje privé nummers uit, zodat je ook zonder Lexa kunt appen of afspreken. Afspreken doe je natuurlijk op neutraal terrein. Je wil je kinderen niet gelijk confronteren met ‘iemand van Lexa’ terwijl jij nog in de oriënterende fase zit. Zo kwam het dat Sonja wel eens afspraakjes had in een restaurant, op een bankje in de buurt of zelfs wel eens bij de tomaten in de plaatselijke supermarkt. Het is elke keer weer spannend. Wie weet tref je je toekomstige levenspartner.
Een aantal keren heeft dit geleid tot wederzijdse serieuze interesse. Helaas vaak net zo snel ook weer tot teleurstelling. Omdat de meneer in kwestie ineens niets meer van zich liet horen (dit wordt ‘Ghosten’ genoemd in Lexa-jargon) of zijn werkelijke gevoelens niet wenste te delen. Sonja is een open boek, dus als iemand na maanden ‘daten’ toch afhaakt omdat ‘hij nog teveel aan zijn ex hangt’ of ‘nog niet klaar is voor een nieuwe relatie’ is dit wel een beetje knullig. Vooral als achteraf blijkt dat hij gewoon actief blijft op de site. Het was fijn geweest als hij iets eerder gezegd zou hebben dat je zijn type niet bent. Of het niet met je zag zitten. Of was het toch weer de seks geweest waar meneer op uit was? Vaak kom je er niet achter maar voel je het wel op je klompen aan.
Het heeft ervoor gezorgd dat Sonja haar profiel al wat heeft ingekort. Niet meer de uitgebreide mooie beschrijving over haarzelf en haar wensen, maar kort en bondig. De dagelijkse honderden hartjes maken haar niet meer hoteldebotel. Je weet inmiddels wel wie oprecht geïnteresseerd is en wie niet. De ware weet haar wel te vinden, eerst maar eens een normaal gesprek graag. Ze wil namelijk geen ‘ONS-je’ (one night stand) en wil ook geen ‘FWB’ zijn (friend with benefit). Ze zoekt gewoon een partner.
Ongemerkt brengt ze vaak uren door op de Lexa-site. Ze noemt het inmiddels ‘apies kijken in de poppenkast’. Je moet je staande weten te houden in een vleeskeuring waarin je wordt bedolven onder dubbelzinnigheden en seksuele toespelingen. Als je niet direct toehapt krijg je keihard de stempel ‘preuts’ op je voorhoofd. Dan maar.
Er zullen toch ook oprecht geïnteresseerden moeten zijn? Ik merk dat ik mijn vrienden- en kennissenkring de revue laat passeren. Weet ik niet nog een geschikte vrijgezel? De gezelligerd die na maanden daten laatst toch afhaakte, heeft ondertussen wel haar profiel weer bekeken en is nog steeds online. Hij had met haar ‘de leukste dates gehad’ zei hij. Waarom is het toch niets geworden? Sonja heeft ook haar trots. Híj is ermee gestopt. Dus als hij nog geïnteresseerd is, laat hem dan maar contact zoeken. Ik snap het wel. Haar wensen zijn echt niet gek; leeftijd is eigenlijk onbelangrijk, de bagage ook. Hij hoeft geen sixpack te hebben en ook niet rijk te zijn. Hij moet (ja, moet ja) gewoon leuk, trouw en gezellig zijn. Is dat gek? Heren; Sonja is op de markt en Sonja is leuk! Een spontane, gezellige, goudeerlijke goedlachse trouwe hond die niet als een hond behandeld wenst te worden. Ik weet zeker dat ze binnenkort de ware tegenkomt. Waar? Ik gok niet bij Lexa. Ergens bij de groenteafdeling in de supermarkt ofzo.