Ik ben niet zo’n sociale media tijger. Voor iemand die er helemaal niets mee heeft wel, maar voor de generatie van ons kind ben ik nogal een kneus. Ik heb wil namelijk geen Instagram (ook wel ‘insta’ genoemd) of Tiktok. Alleen voor de gezelligheid heb ik Facebook, LinkedIn is voor de zakelijke contacten. Tot zover bevalt het prima; lekker overzichtelijk. Het viel me laatst op dat er op Facebook ook filmpjes voorbij komen. Volgens ons kind zijn dat Tiktok filmpjes (of reels: korte filmpjes) die ben ik afgelopen weekend gaan bekijken. Vooral die van dames die outfits tonen.
Slim concept, daar half Nederland toch de hele dag op zijn/haar mobiel zit te koekeloeren. Een folder is duur en achterhaald. Een filmpje maken kost je een minuut, je knalt ‘m openbaar en iedereen weet wat de nieuwste modelletjes zijn en waar je die kunt halen. Ja, alles is doorspekt met verkleinwoorden. De grootste togussen prijzen de leukste ‘broekjes’ aan. Nergens ronde bedragen, alles eindigt standaard op vijfennegentig cent. Snap ik, want €69,95 klinkt nou eenmaal vriendelijker en een stuk goedkoper dan €70,-.
Al na een paar minuten zie ik de overeenkomsten en heb ik er al de slappe lach van. Blijkbaar zijn grote witte gympen met spekzolen onder een wijdvallende pantalon heel blits, want die zie ik vaak voorbij komen. Onder de strakkere broekjes worden in meerdere zaken zilverkleurige laarsjes of pumps gedragen. Nou ja ‘in’ de zaken, vaak staan de dames buiten vóór de deur. Dat er dan met veel kabaal vrachtwagens voorbij razen en allerlei achtergrondperikelen plaatsvinden, is blijkbaar geen punt. Ze hebben allemaal geverfde haren en té donkere wenkbrauwen. Opgespoten lippen en lange chemische nagels in wanstaltige kleuren. De beentjes van de meeste dames zijn net zo dik als mijn polsen, maar (toegegeven) dat kan ook jaloezie zijn. Er worden veel zonnebrillen gedragen, ook wanneer de filmpjes binnenshuis worden opgenomen.
De clichés zijn niet van de lucht. ‘Vandaag weer een supermooi stelletje met een blazertje en een truitje, ja leuk zijn ze he?!’ Allemaal in die fijne pasteltintjes (dat fijne beige is altijd leuk) en voor maar negenentachtigvijfennegentig! One size fits all, dus vanaf maat 38 tot 42. Ja, de broekjes zijn nóg mooier met een ‘stoompje’ eroverheen, maar daar was even geen tijd meer voor’. Het bloesje met prachtige opengewerkte mouw ziet er inderdaad mooi uit, maar is natuurlijk steenkoud tijdens het dragen.
Iemand met een soort groot gebreid tafelkleed om zich heen vertelt dat dit een ‘lekkere aanschieter’ is voor maar honderdnegenenzeventigvijfennegentig. Waar overigens ook een riem omheen gedragen kan worden. Dat ze er dan uitziet als een rolmops vindt ze zelf denk ik niet want ze kijkt er evengoed vrolijk bij.
‘Dit truitje vind ik echt de bom’ zegt een platinablonde in een coltrui zonder mouwen. Daar heb ik nooit iets van begrepen. In de zomer is het te warm voor een col toch? Maar in de winter zonder mouwen lukt toch ook niet? Wanneer draag je een coltrui zonder mouwen? Het tasje dat erbij moet is om het ‘af te stylen’, oh ja. Uiteraard is ook dat weer in alle kleuren verkrijgbaar.
De mevrouw van Natasja-Fashion is het aller grappigst. Die klinkt namelijk als een doorgerookte bouwvakker met angina. Het bijbehorende accent is vast geweldig als je er in de buurt woont, voor ons klinkt het nogal boers. ‘Kiek eens wat een leuk tuniekje, ook in appelkesgroen! Dit broekske is een fijn hoog modelletje want dan valt je buikje een bietje weg! Vandaag deze superleuke djumpsjoets!’ Met haar witgebleekte kortgeknipte kapsel paradeert ze rond in een jump-suit; een pak aan één stuk. Het is het type waar ik zou twijfelen bij het invullen; man/vrouw/onzijdig. Ze/hij/het is geweldig.