Overgeorganiseerd zijn betekent ook dat je een soort verzamelaar wordt. Ik heb een hekel aan misgrijpen. Waar bij vrienden zomaar ineens het toiletpapier op kan zijn, is daar bij ons geen denken aan. Sterker nog; je zou midden in de nacht voor de duvel en zijn ouwe moer bij ons kunnen aanbellen als je iets nodig hebt. Bedenk het en wij hebben het op voorraad. Mijn lief in haar schuur en ik in de keuken en voorraadkast. Het is erin gesleten. Iets hoeft niet eens bijna op te zijn, maar zelfs een aangebroken verpakking zorgt er al voor dat er een nieuw exemplaar op het boodschappenlijstje komt.
Bij het opruimen van de boodschappen is onze decadente voorraadkast ineens confronterend. Als ik de chips op één van de planken wil leggen, moet ik eerst zes (!) aangebroken zakken opzij schuiven. Ieder ander zou eerst de rest opeten of voorlopig niets kopen, bij ons komt er alleen maar bij. Als ons merk toiletreiniger ‘drie halen één betalen’ is, dan koop ik er dus drie. Met de gedachtegang dat ik anders duur uit ben of geld laat liggen. Zelfde verhaal bij de shampoo. Het was vervelend dat mijn lief laatst aangaf over te willen gaan op een ander merk. Naast de aangebroken fles moesten we eerst nog drie flessen uit de kast op maken.
Vervelende bijkomstigheid is dat ik gek ben op koken. Daardoor hebben wij dus ook kasten vol met ingrediënten. Misschien is dit wel de grootste boosdoener. En ook daar geldt weer; is het bijna op, komt er een nieuw potje, flesje, zakje. Ik constateer zeven soorten suiker in de kast: rietsuiker voor de koffie/thee, poedersuiker voor pannenkoeken, poedersuiker met kaneelsmaak voor over een geschild appeltje, bruine basterd voor de Irish Coffee, witte basterd voor de slagroom, kristalsuiker voor het bakken van koekjes en ook nog zoetjes voor de lijners. Schenkstroop en honing niet als suikersoort meegeteld.
Irritant ook dat bij alles wat je bakt een andere meelsoort nodig is. Met alleen zelfrijzend bakmeel dek je niet de lading. Daarom hebben we ook patentbloem, tarwebloem en volkorentarwemeel. Het zou zomaar kunnen dat deze onderling uitwisselbaar zijn, maar dit risico durf ik niet te nemen. Stel je voor dat je de hele middag in de keuken staat en het baksel mislukt.
In de keukenkast met kruiden kun je uren spoorzoeken. Ondanks dat de apothekerskast op ooghoogte overzichtelijk oogt, is het lang zoeken naar het juiste potje. De aangebrachte indeling helpt deels; Hollandse kruiden bovenin. Daaronder de bakproducten en de kruiden voor buitenlandse recepten in een apart rekje. Sommige merken hebben herkenbare dopjes zoals groen voor kruiden en oranje voor specerijen. Maar ik kom niet altijd in dezelfde winkel en soms is alleen een ander merk voorradig. Het komt regelmatig voor dat er nog twee aangebroken flesjes kaneel stonden en ik weer een nieuwe kocht omdat ik het niet kon vinden. Daarnaast hadden we ook nog kaneelstokjes. Ook zo vervelend, dat bepaalde dingen in zijn geheel verkrijgbaar zijn, maar ook in poedervorm. Nootmuskaat en kruidnagels dwingen je om beide varianten in huis te hebben.
Verse kruiden zijn het lekkerst, maar gedroogd is makkelijker. Naast het scala gedroogde varianten, koop ik regelmatig verse basilicum en peterselie. Die laatste kan ook in de vriezer, ook daar zijn voorraadjes. Alleen daarom kijk ik al uit naar de zomer, dan plant ik een paar soorten in de tuin.
Mijn moeder vertelde laatst dat ze zo’n heerlijk merk wattenschijfjes was tegengekomen. Ze waren zacht, groot en goedkoop. Omdat ik blijkbaar niet enthousiast reageerde (ik had immers nog twee rollen van mijn ‘eigen merk’ liggen) nam ze drie (!) verpakkingen voor me mee. Inmiddels zijn we een paar weken verder en ben ik pas aan mijn laatste eigen rol bezig. Als mijn moeder na een volgend bezoek is vertrokken, zie ik dat ze nog twee rollen van haar merk voor me heeft meegebracht. Het is nog even flink schuiven met de toiletrollen en pakjes zakdoeken voordat ze in het voorraadkastje passen. Wanneer mijn lief de vijf rollen aanschouwt, vraagt ze lichtelijk geïrriteerd; “hoeveel wattenschijfjes ben jij nog van plan te gaan kopen?” Heb toch maar even tegen mijn moeder gezegd dat we voorlopig genoeg hebben.