In onze familie gebruiken we veel woorden die eigenlijk niet bestaan. Omdat we dat woord zo uitspraken als kind en het zo grappig was. Of omdat we domweg niet beter wisten. Zo zong ik op de kleuterschool altijd uit volle borst het liedje over de poesjes; “Met pootjes zo zacht als gluweel!” Wist ik veel wat fluweel was. Tot op de dag van vandaag wordt erom gelachen.
Mijn broer kon het woord sandalen niet zeggen, en meldde trots dat hij ‘nieuwe soldaatjes’ had. Nu nog steeds is er wel iemand uit ons gezin die zegt nieuwe soldaatjes gekocht te hebben voor de zomer.
Mijn moeder hield de leuke dingen, die mijn broer en ik zeiden, bij in een boekje. Toen we gingen trouwen kregen we allebei een verzameling van onze kinderfoto’s én de teksten die we uitkraamden. Zo komt het dat we nog zoveel weten.
Hoe het woord ‘Slappe Janus’ is ontstaan weet ik eigenlijk niet. Geloof dat mijn moeder er een keer mee begon. Een Slappe Janus is een joggingbroek. Het kan ook een Harembroek zijn, als ie maar wijd is en heel lekker zit. En als het een hele ouwe versleten of vormeloze is, dan is het wel een ‘hele slappe’. Ook dan weet iedereen hoe de vlag ervoor hangt.
De Slappe Janus is bij ons niet alleen de naam van de broek, het is ook een werkwoord geworden. ‘Wat ben ik blij als we straks lekker kunnen Janussen’. Dan kijken wij uit naar een lekker avondje tv, zonder visite, in slappe janus. Je weet bij ons precies wanneer je tot de harde kern intimi behoort; dan bezoek je ons gewoon in je Janus. Dan voel je je vrij en onbelemmerd. We moeten de hele week al netjes op het werk en buitenshuis, dus niets is fijner dan een avondje Janussen.
Wel is het vervelend als onverwachts de bel gaat. Ik schaam me niet echt tegenover de collectant, maar als er een leuke kennis voor de deur staat, zie ik er soms echt niet uit. Ik ken ook mensen die ‘s avond gewoon hun kleding van overdag aanhouden. Dat doen wij eigenlijk nooit. Dragen we dan het verkeerde overdag? Ik begin een beetje te twijfelen. Soms ben ik ook wel een beetje bang dat we bijvoorbeeld hals over kop naar het ziekenhuis moeten ofzo, of dat er iets anders aan de hand is waarvoor je direct de deur uit moet vliegen. Ik zie mezelf dan al staan op de eerste hulp in mijn hele slappe…..
Misschien binnenkort, omdat het afvallen toch niet lukt, een maat grotere broek aanschaffen. Het liefst stretch, die niet zo ellendig strak zit, zodat ik die ook gewoon de dag én avond aan kan houden. Dan hoef ik tenminste niet meer bang te zijn voor onverwachte ontmoetingen.