Toen wij jaren geleden eens bij mijn schoonzus logeerden, stapte ik voor het eerst onder een regendouche. Wauw, dat was lekker! Maar aan onze douche mankeerde niets en zoveel water uit je douchekop, dat zou vast niet energiezuinig zijn. Vergeleken hierbij hadden wij thuis ineens een heel lullig straaltje. Zo lullig zelfs dat ons kind laatst opmerkte dat hij, afgezien van wat gedrup op zijn hoofd, eigenlijk gewoon ‘droog bleef’ onder onze douche. Ik moest om hem lachen, want zijn lijf is zó groot geworden dat hij wel een klein beetje gelijk had.
Maar naast al het andere dat al vervangen is in ons (in middels achttien jaar oude) huis), begon de douche het af te laten weten. De slang is al eens vervangen en inmiddels zitten we geloof ik bij douchekop nummer drie. De mengkraan protesteert en ontkalken lukt niet. De linker aan- uit- hard- zachtknop draait zwaar. Als we niet van die struise types waren was er geen beweging meer in te krijgen. En waar ik voorheen nog wel eens de opmerking naar mijn hoofd kreeg dat ik zo lang en heet douchte, is daar tegenwoordig geen sprake meer van. Ik weet niet hoe snel ik eronder vandaan moet want het kreng wordt niet warmer dan pislauw. De rechterknop waarmee je de warmte instelt staat op zijn hoogste stand maar het knapt er niet van op. Het is nu zover dat ik liever wat aanklooi met een washand bij de wasbak.
Je hoeft geen loodgieter te zijn om te bedenken waaraan het ligt. Onze ketel is pas twee jaar oud en uit de kranen van onze wastafels en die boven het bad komt gewoon kokend water. Het moet dus aan de douchekraan liggen. Mijn lief heeft inmiddels een speurtocht op internet achter de rug en iets besteld tijdens Black Friday. Nee, dat is inderdaad niet milieubewust maar wel voordelig. Als iets honderd euro goedkoper kan wil ik best een principe laten varen.
Ik volgde braaf haar instructies om thuis te blijven die zaterdag om het pakket in ontvangst te nemen. Toen het busje eindelijk arriveerde werd mij door de bezorger een enorme doos in de armen gedrukt die half uit elkaar viel. Hij zat al bijna weer in zijn auto toen ik hem nog net verbouwereerd kon naroepen: ‘zit alles er wel in?’ Waarop hij bevestigend antwoordde en zijn weg vervolgde. Je kon duidelijk zien dat ons pakket onderop zijn lading had gelegen. Voorzichtig inspecteerde ik de inhoud, het leek compleet te zijn. Mijn lief deed direct hetzelfde toen ze die avond thuiskwam. ‘Dit moet je toch niet aanpakken?’ Zucht. Altijd leuk als je dat wat je zelf dacht ook nog eens wordt benadrukt. Omdat ze de komende dagen moest werken was er geen tijd tot installatie en struikelden wij nog dagen over de twee meter lange doos in de woonkamer.
Ik was laat uit mijn werk die donderdagavond toen de montage in volle gang bleek. Vanuit de badkamer werd geroepen ‘het water is eraf!’ Ons kind informeerde wat we gingen eten. Nee ze wist zelf ook wel dat het niet handig was rond dit tijdstip maar had geen mogelijkheid gezien om eerder te starten. De situatie in de badkamer zorgde ervoor dat ik niet durfde te vragen hoe lang het nog zou duren. Naast de tweemeterdoos zag ik verschillende gereedschapskisten, kitspuiten, tangen, sleutels, dweilen, een emmer, instructieboek, afdekkapjes, een boormachine en mijn lief met een slecht humeur. Op wonderbaarlijke wijze zitten ogenschijnlijk eenvoudige klussen altijd tegen.
Zoals wel vaker kwam ik precies op tijd om aan te geven, vast te houden of in de weg te staan. Of ik de stofzuiger onder het boorgat wilde houden? De zorgvuldig daarop geselecteerde mengkraan was net zo breed als de oude, maar de stang een stuk langer. Zó lang dat hij tot het plafond van de badkamer zou reiken en er een stuk af moest. Nee, we hebben daar inderdaad geen goede zaag voor. De voorzichtig door mij voorgestelde buurmannen allemaal vast wel maar daar wilde mijn lief het niet aan vragen. Inmiddels weet ik wanneer ik teveel ben dus vertrok richting keuken. Vanuit het raam zag ik haar even later wild zagen in de tuin.
Met het laatste gutsje dat nog uit de kraan liep kon ik nog net mijn handen en de snijbonen wassen. Met het water uit de waterkoker de rijst opgezet. Verder was het een grote ravage in de keuken want tijdens het koken gelijk afspoelen en in de vaatwasser zetten ging niet. Nadat de kip was afgeblust met Spablauw konden we aan tafel. ‘Beginnen jullie alvast maar!’ werd van boven geroepen. Ons kind informeerde waarom er geen water uit de kraan kwam. Tegen negenen die avond was de klus geklaard, sjouwden we alle gereedschappen en afval de trap af en kon ook mijn lief eindelijk aan tafel.
Toen de kit gedroogd was konden we onze nieuwe aanwinst in gebruik nemen. Zowel de handdouche als de stortdouche waren al goedgekeurd door mijn gezin toen ik eronder ging. Het leek ineens alsof ik weer bij mijn schoonzus in de douchecabine stond. Eindelijk niet meer hoeven wankelen van het ene been op het andere om maar een beetje de straal te raken en het belangrijkste; hij kan weer heet! Wat wij gaan doen tijdens de feestdagen? In elk geval heel lang douchen!