Mijn prijsvraag-geschiedenis begon al op jonge leeftijd. Als groot Danny de Munk fan las ik in de Muziek Expres de oproep: ding mee naar de filmpremière van Op Hoop van Zegen én een etentje met Danny samen met de overige prijswinnaars. Enige dat je moest doen was een kaart sturen met je gegevens. En waarschijnlijk een simpele vraag beantwoorden. Ik was een jaar of dertien gok ik en stuurde alle kaarten die we in huis hadden op richting prijsvraagredactie. Hoe hemels was het bericht dat ik ook daadwerkelijk gewonnen had en wat een belevenis was het om op die leeftijd in een bomvol Tuschinsky te staan tussen de grootheden van het witte doek. Ik herinner me Willeke van Ammelrooy, Huub Stapel, Kitty Courbois en Rijk de Gooyer op de afterparty waar we ook bij mochten zijn. Van het etentje een paar dagen later werd een fotoreportage gemaakt die, inclusief interviews, geplaatst werd in een vervolgeditie van het muziekblad. Het hielp dat mijn moeder bij de krant werkte want een dag later stond ik erin met foto. Het moet hierdoor zijn geweest dat ik wist: prijsvragen zijn top!
Toen er nog geen internet was (in elk geval niet bij ons thuis) waren mijn lief en ik geabonneerd op de Veronica gids. Niet dat ik me zo verbonden voelde met de inhoud, maar je raakt nou eenmaal gewend aan wat je hebt. Het was dezelfde periode dat ik een zonnebank op mijn verlanglijstje had staan. Geen gezichtsbruiner, geen hemel maar echt zo’n compleet tostiapparaat waar je tussen kunt liggen. Jarenlang wilde ik dat ding al maar had het bedrag er niet voor over. Tot ik op een dag in de Veronica gids las dat er een zonnebank te winnen was met de juiste oplossing van de Zweedse puzzel. Als een speer kocht ik een stapel briefkaarten en had er diezelfde dag nog één op de bus gedaan. Stel je voor dat ik zou winnen!
Toen dat (natuurlijk) niet gebeurde viel me wel op dat sommige te winnen producten periodiek weer te winnen waren. Zo ook de zonnebank. De keer erop stuurde ik drie briefkaarten. Om vervolgens een brief op de mat te vinden met het Veronica-logo erop. Ik werd gefeliciteerd met de tweede prijs van de prijsvraag; een herenzonnebril van een duur merk. Ik voelde me ondankbaar en niet blij. Geen heren in huis, een vader die zichtbare merken verafschuwt (ik kan me niet eens herinneren dat hij ooit een zonnebril gedragen heeft) en een broer die uit hetzelfde hout gesneden is. De zonnebril ging naar mijn zwager.
Het maken van de puzzels werd langzaamaan vaste prik. Een tijdje later was er een leuke (maar veel te dure) ketting te winnen. Ik stuurde weer een briefkaart en won de ketting. Wat een geweldige verrassing. Maar de wens om de zonnebank bleef en wederom kwam hij weer een keer voorbij. Dit keer wilde ik niets aan het toeval overlaten en stuurde geloof ik wel tien kaarten. Het was tenslotte al eerder gelukt dus waarom nu niet? Met trillende handen maakte ik de Veronica envelop open waarin ik werd gefeliciteerd met de tweede prijs: een twintigdelige DVD box van Startrek. Als ik iets stom vind is het Startrek wel. Volgens mij heb ik hem uiteindelijk voor tweehonderd gulden verkocht, ook leuk.
Ons kind kon nauwelijks lopen of er was een prijsvraag bij de plaatselijke supermarkt van Dirk van den Broek. Je moest een rijmpje/slagzin schrijven voor een bepaald merk. Er was een vrolijk gekleurd houten loopkarretje te winnen met blokken erin. Ik ging er eens goed voor zitten en schreef een vrolijk maar slijmerig rijm dat sloeg op het product. Een paar weken later werd er een doos bezorgd met felicitaties en een berg onderdelen die je zelf in elkaar moest zetten. Omdat er een gat verkeerd voorgeboord was lukte dat niet. Schoorvoetend schreef ik een brief terug aan de feestcommissie. Dat ik zo blij was met de prijs en dat we thuis zo’n leuk klein jongetje hadden die zo graag achter dat karretje wilde lopen maar dat dit nu niet lukte. Een nieuwe doos werd bezorgd en ons kind stapte vrolijk het huis rond achter zijn nieuwe aanwinst.
De Dekamarkt heeft al jarenlang de zegelactie in samenwerking met Artis. Als je ongeveer een maandsalaris hebt uitgegeven aan boodschappen heb je genoeg zegels voor een gratis toegangsbewijs. Jarenlang zijn we gratis naar Artis geweest tot ons kind er geen zin meer in had. Op een keer kon je meen ik ook meedoen aan een prijsvraag. Toen wonnen we de gebreide Artis knuffel ‘Artis-de-Partis’. Ons kind was nog een ukkepuk en vond ‘m geweldig.
De tv-gids hebben we al jaren niet meer. Op je media box kun je zien wat er op tv is of je checkt internet. De gratis supermarktblaadjes neem ik vaak mee. Voor de lekkere recepten natuurlijk in eerste instantie en de puzzel doe ik wanneer het uitkomt. Of (eigenlijk alleen) wanneer er iets aardigs te winnen is. Voor een poetsdoeken set of keukenmachine ga ik niet aan de slag. Een puzzelboek koop ik nooit, zo leuk is het nou ook weer niet.
Ik denk een maand geleden was de prijs in het Deka-blaadje een weekendje in een hotel in Twente. Briefkaarten (ze bestaan nog!) hoeven niet meer, je kunt eenvoudig via de website iets insturen. Soms (als het erg leuk is, ik geef het gewoon toe) stuur ik meerdere keren de juiste oplossing vanuit verschillende mailadressen. Namens mezelf, mijn lief, mijn moeder of uit naam van ons gezamenlijke mailadres. Dit keer was het echt maar één inzending. Pas geleden kreeg ik een mail met de hartelijke felicitaties. Twee nachtjes met twee personen in een driesterrenhotel inclusief 2x ontbijtbuffet en 2x een viergangendiner. Het moet wel binnen drie maanden verzilverd zijn. Dat komt goed.
De zonnebank heb ik nooit gewonnen. Mocht dat nog eens gebeuren denk ik dat ik hem dezelfde dag nog op Marktplaats zet. Tijden veranderen maar mijn voorliefde voor prijsvragen blijft.