Ik ben ziek en lig voor oud vuil in bed dat ik afwissel met de bank. Zoveel mogelijk slaap moet toch zorgen dat het beter gaat? Eindelijk is het buiten prachtig warm weer en ik lig met alle deuren en ramen dicht om de hitte buiten te houden. Nee, het is gelukkig niet ernstig maar wel vervelend. De altijd maar weer terugkomende verkoudheid die gepaard gaat met veel snot, hoesten, knallende hoofdpijn, benauwdheid en lamlendigheid. Verder niets.
Als het ergste voorbij is probeer ik aan iets leuks te denken. Waar knapt een mens van op? Die heerlijke korte jeans die ik laatst kocht, die pasvorm was eindelijk geweldig. Waarom niet gelijk nog eentje aangeschaft voordat deze versleten is en niet meer te krijgen? Ik neem me voor om, zodra ik weer fit ben, een tweede zelfde exemplaar te kopen.
De aanblik in de spiegel en het getal op de weegschaal haalt me niet op. Het idee om een keer een tijdje rigoureus de koolhydraten te schrappen (of in elk geval stevig te minderen) speelt al langer door mijn hoofd. De opvoeding met ‘als je honger hebt neem je maar een broodje’ zit er namelijk goed in. Elke dag een stapel bammetjes mee naar het werk is natuurlijk hopeloos gedateerd. Collega’s prikken al lang in quinoasalades, eten rijstwafels met hüttenkäse of bakken sla met azijndressing. En ik weet heus wel dat het niet goed voor je is om na het avondeten nog meer te nemen, maar wat is dat een kwelling.
Na die lekkere hartige maaltijd wil je toch gezellig afsluiten met een zoet toetje? En die waterijsjes zijn zó klein dat ik er best twee kan nemen (of drie). Intermittent fasting is ook al geprobeerd. Tot het middaguur niet eten is prima te doen. Maar na achten niets? Wat een treurnis. Mijn onzin moet stoppen. Er komen alleen maar kilo’s bij. Mijn sneue motto ‘ik drink niet dus ik mag best af en toe wat lekkers eten’ moet van tafel. Af en toe is namelijk veranderd in elke dag toetjes, twee keer opscheppen, ijsjes tussendoor, restjes opeten, koekjes en chocola bij de koffie en borrelplanken in de avond.
Na een week laat ik mijn baas weten dat ik er na het weekend weer zal zijn. Het eerste uitje was het halen van de weekboodschappen en dat ging prima. De zon en warmte die me de hele week gestolen konden worden zien er eindelijk weer aanlokkelijk uit. Het scoren van die tweede en zelfde korte broek is een mooi doel om op de fiets te stappen richting centrum. Met de wind door mijn haren en de zon op mijn lijf kan ik eindelijk weer genieten.
Mocht je ooit twijfelen of je wil starten met afvallen: ga eens wat kleding passen. De winkel die eerder zo vol lag met bergen korte broeken, heeft nu nog maar een half tafeltje. Als ik mijn maat ertussen vind begeef ik me richting pashokjes. Onderweg nog een leuk shirtje meegepakt. De jeans blijkt toch een ander model. ‘Skinny’ staat er in het label. Het pijpje dat eindigt boven mijn knie is krap en zorgt ervoor dat er slappe spekkies onderdoor piepen. Bah. Uit dat kreng. Het op het eerste gezicht gezellige shirtje blijkt weer een kort model. Ook bah. Alles wat boven kruishoogte valt is al langer geen gezicht meer. De maat groter wordt alleen maar breder en niet langer. Wat is dat toch stom.
Gelukkig is er uitverkoop bij de ANWB, daar zijn de shirts gewoon ouderwets lang en lopen de maten door tot XXXXL. Mijn lief koopt er geen shirts dus geen risico om zo’n welbekend stelletje te worden. Tevreden fiets ik naar huis. Ook de lichaamsbeweging is broodnodig en heb ik gemist. Dat het dieet moet beginnen staat, zeker na vanmiddag, vast. Inmiddels zijn de online bestelde boekjes met koolhydraatarme denkwijze en dito recepten binnen.
Het systeem is helder, om te beginnen waren wel wat afwijkende boodschappen nodig. Kokosolie, een natuurlijke zoetstof, amandelmeel, de basis is gelegd. Nu het startmoment nog bepalen. Over een weekje hebben we vakantie. Voor die tijd wil ik de aardappel- snoep- en koekvoorraad thuis wel opgegeten hebben om met een schone lei te starten. In Frankrijk is de koolhydraatarme eetwijze natuurlijk niet vol te houden. De week erna dan? Voor mijn verjaardag is al een tafeltje bij het wok restaurant gereserveerd. De Granola zou ik al kunnen maken. Het startmoment komt echt naderbij. Mijn lief ziet de lading ongebrande noten en merkt op ‘Neem volgende keer de zoute? Die vind ik lekkerder’. Die vind ik ook lekkerder! Alles is lekker! Daarom heb ik nu twee shirts in XXL.