Er zijn van die dingen waar je niet zonder wil. Dus daar pas je goed op. En die laat je zelfs onderhouden. Je auto bijvoorbeeld of de cv-ketel. Bloedirritant als die er onverwachts mee zouden stoppen. Onze koffieautomaat is ook zo’n ding. Daar komt lekkere koffie uit en die mag er niet mee stoppen. Want zodra wij onze ogen open doen verheugen wij ons op het eerste bakkie. Ik kan me mijn eerste Senseo nog herinneren. Wauw, koffie met een ‘crema-laagje’! Er ging een hele wereld open. Zo’n ding moesten wij ook. Supercool, lekker en je gooide nooit meer koffie weg. Dat de pads wat duurder waren dan de gewone filterkoffie was geen punt. Maar door de jaren heen is er, koffie technisch gezien, veel veranderd. Ik wist nog maar net wat een koffie-verkeerd was, toen daar ineens lattes, cappuccino’s en espresso’s waren. Een paar jaar later vond ik de Senseo niet meer te pruimen en verlangde ik naar iets lekkerders. Er kwam een bonenautomaat. Dat dit nog een hele toestand was wist ik niet toen ie uit de doos kwam. Want welke bonen zijn lekker, hoe sterk zet je de regelaar en hoe gebruik je het opschuimpijpje zonder dat de klodders om je oren spatten. Na twaalf merken hadden we de juiste boon. Ondertussen begonnen er om de haverklap olijke lampjes te knipperen op de display van het ding. Was handig geweest als die iets meer voor zich zouden spreken. Uit de veel te dikke gebruiksaanwijzing heb ik vrij snel een eigen beschrijving geschreven, want de voorgeschotelde tekst was niet door te komen. Ook omdat er na elke uitleg ‘nota bene’ stond, waar ik steeds geïrriteerder van raakte. Wat ook rottig is, is dat ongeveer elke maand de boel ontkalkt moet worden. Waar ik het lichtje eerst bokkig negeerde, kwam er als dank na twee dagen geen koffie meer uit. En ontkalken kan niet ff snel, nee, dat duurt ongeveer een uur. Met alle doorspoel- en bijvulmomenten erbij. Maar omdat we natuurlijk wel graag willen dat ie het blijft doen, dacht ik dat het handig zou zijn om het ding periodiek schoon te maken. Als ik dat niet inplan vergeet ik het, waardoor je het risico loopt dat er ineens vliegjes uitkomen of koek inzit. Sinds lange tijd maak ik het ding dus wekelijks schoon. Van binnen en van buiten. Zo ook afgelopen maandag.
Dinsdagmorgen, ik stond me af te drogen in de badkamer, werd er wild geroepen onder aan de trap. ‘Tán, de koffiemachine doet het niet!’ Met andere woorden; ik moest direct ten tonele verschijnen, want ik was de laatste die eraan gezeten had en nu waren de poppen aan het dansen. Mijn lief verlaat ons huis niet zonder twee bakkies, dus er was leed. Toen ik begripvol het ding ontmantelde werd ik aangekeken alsof ik er moedwillig een handgranaat had ingegooid. Het leek me verstandig om even mijn mond te houden. Lachen zou helemaal de genadeklap zijn. Dus haalde ik rustig alles uit elkaar om het vervolgens weer in elkaar te schuiven. Alsof dat iets zou helpen. Ik zet het ding al jaren in elkaar, dus er kan niet veel misgaan. Hij deed het hierna natuurlijk nog steeds niet. Het gebrek aan koffie begon bij Floor in te dalen en vroeg ze waar het Nespresso apparaatje uit de boot stond. ‘Eeeeh, in de berging geloof ik (zo lastig gelijk van die ingewikkelde vragen als je net wakker bent en geen koffie hebt gehad). ‘Maar die hoef je niet te pakken hoor, want ik heb de cupjes laatst weggegooid. Want die waren over de datum’ mompelde ik. Ze was al naar buiten. Om vervolgens verwaaid en verregend binnen te stappen met het camping apparaat in haar handen en te vragen waar de cupjes lagen. De sfeer werd er niet beter op. Ook het leuke Italiaanse Percolator potje pakken had geen zin. We hadden ook geen filterkoffie in huis. Wel 2 kilo bonen. Om het gesprek uit de weg te gaan ben ik me gaan aankleden. Te laat was ik hierdoor ook al.
Toen het in de praat te pas kwam op het werk, deelde een collega hetzelfde verhaal. Ook haar apparaat was er ineens mee opgehouden. Zo vervelend, want ze waren nog maar vier of vijf jaar oud. Gooi je hem nu weg? Een nieuwe halen is fijn, maar gelijk weer zo’n uitgaaf. Misschien een repaircafé, was haar tip? Nou, dat soort dingen lossen wij meestal zelf op. En dat was ook zo. Toen ik thuiskwam had mijn lief het ding al uit elkaar geschroefd en aan grondige inspectie onderworpen. Er waren forums geraadpleegd en ervaringen uitgewisseld. Het ding was al meegenomen naar vrienden die dezelfde hadden. Ze hadden ‘zoek de verschillen’ gespeeld. Uiteindelijk heeft mijn lief gister twee onderdelen besteld. Vandaag werden ze geleverd en in repaircafé Floor zijn ze deskundig ingezet. Het Nespresso apparaatje weer naar de berging verbannen. De bonenautomaat doet het weer!