Waar wij vroeger op kantoor alleen maar vaste telefoontoestellen hadden, is vandaag de dag alles vervangen door mobiel. Ook je ladeblok is niet meer want werken doe je flexibel. Braaf doe ik mee met alle moderniseringen door de jaren heen maar blijf altijd behoefte hebben aan een metertje kastruimte (minimaal). Volledig digitaal lukt mij domweg niet, of ik wil het niet dat kan ook. Ergens moet je toch je pennenbak, notitieblok en aantekeningenmap laten?
De laatste weken kreeg ik steeds meer last van mijn schouders en nek. Niet zo gek, want ik zat als een soort schildpad achter mijn computer. Als de telefoon ging, klemde ik die tussen oor en schouder of hield ‘m vast met één hand. Met de andere hand moet je dan even multitasken; notities maken, het scherm raadplegen én je toetsenbord bedienen.
Een kundige invaller in de praktijk voor fysiotherapie informeerde naar mijn werkplek. Staat alles goed afgesteld? Eeh, nee dus. En eigenlijk wist ik dat ook wel. Ik weet al jaren dat je benen in een hoek van 90 graden moeten staan als je zit. En je ellebogen ook, zodat je je schouders kunt laten hangen. Maar ik zit zo graag met mijn benen over elkaar en dat past dan niet onder het bureau. Ik weet heus wel dat een statische houding niet best voor je lijf is. Maar ik haal toch heel vaak koffie? Loop regelmatig naar de printer en probeer zo actief mogelijk te zijn vanuit die verstelbare stoel. Maar mijn eigenwijsheid heeft me nergens gebracht.
Of ik ook een headset had? Nee ook niet. Waarom niet? He, wat een confronterende vragen. Het zou inderdaad een stuk fijner zijn om twee handen vrij te hebben tijdens het bellen. Haast al mijn collega’s hebben zo’n ding, waarom ben ik altijd dwars om te denken dat ik dat niet nodig heb? Ik nam me voor de tips ter harte te nemen.
Direct na de vakantie stelde ik mijn stoel en armleuningen op de juiste hoogte en liet mijn bureau zakken. Online bestelde ik een lichtgewicht draadloos headsetje dat de volgende dag al geleverd werd. Daar ging ik thuis even voor zitten, want er zaten maar drie knopjes op en evengoed ongeveer 50 functies. Eerst maar even opladen in het bijgeleverde oplaadblokje. De handleiding is er eentje voor mensen met héle goede ogen. Zelfs met bril moet ik ingespannen turen. Het bluetooth-systeem werkt op twee apparaten zie ik. Da’s jofel, het lukt me ook gewoon om zowel mijn werk- als privételefoon eraan te koppelen. Gelukkig heb ik niet alle opties nodig. Het grootste knopje in het midden is de aan- en uitknop, je neemt ermee op en verbreekt er ook de verbinding weer mee. Mits je het het juiste aantal seconden vasthoudt. Met de knopjes ervoor en erachter kun je het geluid harder en zachter zetten óf (als je muziek luistert) een nummer vooruit of achteruit gaan. Helder, dit moet lukken!
Op kantoor steek ik het stekkertje in de thuisbasis van de computer zodat de headset tussentijds geladen kan worden als ik ‘m terugzet in het blokje. De hele dag ophouden staat ook zo aanstellerig. Het lukt me zowaar om het aan de praat te krijgen en zelfs de eerste beller kan ik ermee opnemen. Als ik ‘m wat harder wil zetten omdat ik de mevrouw zo zachtjes hoor, is ze verdwenen. Ik drukte blijkbaar op het verkeerde knopje en heb opgehangen. Als ik haar terugbel vindt ze het gelukkig niet erg. Als ik de headset even afdoe, blijft mijn haar haken aan de andere kant van het oortje en trekt een sliert uit mijn staart. Via mijn computerscherm zie ik dat nu de telefoniste belt en ik neem op. Ze roept in mijn oor dat ze me niet kan horen, hoe kan dat nou? Nadat ik het ding op mijn hoofd uitvoerig betast heb, voel ik dat het microfoontje nog omhoog staat. Want als ik dat naar beneden laat staan, past ie niet in de lader. Ik schuif ‘m snel in de juiste stand en het leed is weer geleden.
Een paar tellen later belt weer het callcenter. Nu hoor ik haar niet. Ik praat harder en probeer het geluid harder te zetten. Wat gaat er nu weer mis? Heel in de verte hoor ik haar doorpraten en roep steeds harder ‘ik hoor je niet, wacht even!’ Omdat ik het niet gewend ben, heb ik op de ‘opneemknop’ van mijn telefoon gedrukt, dit had de knop op de headset moeten zijn. Als ik het ding weer van mijn hoofd ruk, kan ik nog net snel mijn toestel tegen mijn oor houden. ‘Nee hoor Truus, het ligt echt niet aan jou maar ik heb een nieuwe headset. Het is nog even wennen.‘ Ook mijn collega vergeeft me. Ondanks dat ik erop probeer te letten, gebeurt me dit nog vier keer die dag. Toen ik even later de verbinding wilde verbreken bij een meneer, klonk ineens keihard André Hazes junior in mijn oor. De hele afdeling keek op van mijn harde schreeuw en gelach. Ik herinner me het weer: als je de hoofdknop wat langer ingedrukt houdt, schakelt hij over naar je muziek. Wat een gedoe.
Ik pak de handleiding er nog maar eens bij. Waarom is dat kreng een strook van een meter en niet gewoon een handzaam A-4tje? Niet zeiken Tan, gewoon ff oplossen, spreek ik mezelf toe. Ik maak een kopie van het ding op A3, in 2x, want in 1x past het ook daar niet op. Ik knip de stroken smaller en plak ze op een A4 onder elkaar. Zo, nu een kopie maken voor in mijn ordner én een scan om op te slaan. Ik doe echt mijn best om te digitaliseren, maar zonder schaar, lijm en papier was het me vandaag weer niet gelukt.