‘Voor mij mag je de volgende keer wel een pizza zonder champignons maken hoor mam’, zegt ons kind als ik de plaatpizza uit de oven haal en op tafel zet. Gatver, wat ellendig om te horen. Helemaal als mijn lief eraan toevoegt dat het inderdaad wel wat veel van het goede is. Ik hoopte vervolgens vurig dat mijn kritische smulpaapjes de paddenstoeltjes naar mijn bord zouden verplaatsen, wat helaas niet gebeurde.
Het voordeel van zelf in de keuken staan is dat je kunt maken waar je zelf zin in hebt. Gelukkig vindt mijn gezin bijna alles lekker maar toch schuilt er een gemeen addertje onder het gras. Wanneer ik iets heel lekker vindt, serveer ik het heel vaak. Maar op een gegeven moment hebben mijn tafelgenoten er dan genoeg van. Ik geloof dat ik dat stadium met mijn stomme kop nu bereikt heb. Ik ben dol op champignons en grijp elke gelegenheid aan om ze ergens in te verwerken. En dan haal ik meestal niet zo’n klein doosje, maar de grote variant. Dan heb je lekker veel voor weinig geld.
Geen champignons op een pizza voelt voor mij als een gemiste kans. Dus nu haal ik een kleiner doosje en verdeel het in drie denkbeeldige delen. Voor ons kind een deel zonder, mijn lief een deel met weinig en ik met veel. Pizzaprobleem opgelost.
Het fijne van een champignon is, dat je het bijna overal in kunt verwerken of bij kunt eten. De milde smaak zet ik meestal aan met knoflook, peper, peterselie en/of bouillon. Ik schrijf dit stukje in de ochtend, maar krijg er meteen trek in. Niet alleen champignons zijn lekker maar eigenlijk alle soorten paddenstoelen. Is het niet herkenbaar? Ik licht het graag even toe in de vorm van handige tips.
Een soep met champignons lust volgens mij iedereen. Een heldere variant kan, alhoewel ik de gebonden versie (met een scheutje Sherry) lekkerder vind. Tegen vieren is de armetierige champignon-versie van Cup of Soup ook de lekkerste. De rest van de varianten smaken naar karton. In roomboter gebakken champignons met peterselie en zout en peper zijn lekker op toast. Ze kunnen op de barbecue als bijgerecht en op de gourmetplaat. Uit de oven, bruin gegrild gevuld met kruidenkaas. Een bladerdeeghapje, gevuld met paddenstoeltjes. Door de pasta of in een ouderwetse ragout. En natuurlijk de klassieker; gebakken bij je biefstuk! Op de borrelplank vind ik zelfs de koude variant lekker, in een soort knoflookolie? Of de fijne champignon paté op een rustiek stokbroodje.
Vroeger in de snackbar waar ik werkte, serveerden we broodjes warmvlees. Op de grill gebakken fricandeau (met een vetrandje eraan blijft het mals) afgetopt met gebakken champignons en uien, een beetje zout en peper en een streep zelf gekookte satésaus. Jeetje, dat moeten we heel snel weer eens eten. Jongens, wat een feest als ik daaraan terugdenk.
Laatst kocht ik met een volle spaarkaart van de Appie een voordelige gietijzeren braadpan. Nou, je hoeft natuurlijk niet na de denken wat daar voor gerecht in moet; sudderlappen! In de Allerhande stond op de voorpagina een foto van een klassieke Boeuf Bourguignon. Bij het overnemen van de ingrediënten op mijn boodschappenlijst zag ik dat er gelukkig ook weer champignons in gingen. In zijn geheel welteverstaan. Ik kocht natuurlijk weer de grootverpakking. Omdat ik weet dat mijn lief niet dol is op megabrokken, had ik de champignons gehalveerd. Het recept was verrukkelijk, we hebben ons beheerst om de borden niet uit te likken. Maar toen ik het afgelopen week voor de tweede keer maakte, zei mijn lief dat er wel wat minder champignons in mochten. En de vraag of ze wat minder groot konden? Potver…… Ik heb ze uiteindelijk in onherkenbare brokjes gehakt. Zo zaten ze er toch in en niemand die er erg in had. Behalve ik, want de lekkere bite was natuurlijk weg. Op wonderbaarlijke wijze eten wij bijna altijd met elkaar. Een enkele keer is een van ons ergens anders, maar ik eet ’s avonds echt nooit alleen. De eerste keer, wanneer dat gebeurt weet ik wat ik klaarmaak; een bord vol gegrilde champignons, in een aroma van peterselie, knoflook, peper en zout in een licht gebonden bouillon. Verder niets erbij. En niet een klein lullig bordje, maar een groot bord met een kop erop!