Omdat onze conditie wel een oppepper kan gebruiken, gaan we een rondje hardlopen. Nou ja, de conditie van mijn lief en mij heeft die oppepper nodig. Ons kind heeft een akelige basisconditie die zo ellendig afsteekt tegen die van ons. Vooral als hij mee is komt dit pijnlijk aan het licht. Maar ik vind het zo leuk om met zijn drietjes te lopen, dat ik niet zeur. Waar ik in mijn eentje altijd zó weg ben, duurt het met dit clubje aanmerkelijk langer. Niet je uithoudingsvermogen maar je geduld wordt hier pittig op de proef gesteld wanneer je wilt vertrekken. De mussen zuchten zich een appelflauwte op het dak door de warmte en ons kind komt doodleuk naar beneden in zijn polyester lange broek met dito bovenkleding. Mopperend over het feit dat zijn Nike’s niet meer passen (‘dat zijn ook geen loopschoenen schatje’) en zijn gymschoenen stom zijn. Als mijn lief ten tonele verschijnt moet ons kind weer lachen, door alle blitse heuptasjes, waterflaconnetjes in slimme vakjes, een hoofdband en een muziekinstallatie.
Zowel mijn lief als ons kind; ze hebben beiden draadloze ‘oortjes’. Ik sputter altijd dat ik niet zoveel waarde hecht aan gadgets, maar nu bedenk ik me dat het misschien wel zo fijn is om ook een muziekje bij me te steken. Gezellig kletsen zit er natuurlijk niet in, als ik met vier gevulde oren naast me loop. Loopmaatjes Peet en Ans hebben nooit oortjes, ben je gek, we hebben altijd veel te veel bij te praten. Voor mij komt daarbij, dat ik het altijd een beetje gevaarlijk vind om afgezonderd te zijn van de buitenwereld. Ik zoek die buitenwereld juist op tijdens het lopen, dus ik geniet van de vogels, de spelende kinderen in de verte en de ruziemakende mensen in het voorbij gaan. Ik ren ook altijd het verkeer tegemoet, zodat ik kan wegspringen als iemand mij niet zou zien. Je bent toch kwetsbaar. Ik heb graag zelf de regie in handen. Ik ben bang dat ik met muziek in mijn oren, het verkeer niet hoor aankomen en te pletter gereden word. Mijn lief stelt me gerust; als je de muziek niet te hard zet, hoor je evengoed de geluiden om je heen nog. Ik ben om. Geen blitse snoerloze dingen voor mij, maar gewoon een wit snoer dat niet door mijn armband past waar mijn telefoon ingaat. Wat kan mij het schelen, laat maar wapperen dat snoer dan. Als een van de laatste Nederlanders hebben wij sinds kort Spotify. En ik moet toegeven dat ik dat wel heel leuk vind.
We zijn de straat nog niet uit of ons kind is al in geen velden of wegen meer te bekennen. Hij heeft een lekkere workout beat in zijn oren. Mijn lief wordt flink opgepept door Samantha Steenwijk. Met haar armen zwaaiend in de lucht rent ze voor me. Ik moet erom lachen. Het lijkt Rocky Balboa wel.
Mijn vriendin Anja had vroeger haar kamer volhangen met posters van Rocky, Wham en ook de heerlijke achterkant van Bruce Springsteen. In mijn kamer hing het vol met Danny, dus daar was geen plek voor Rocky of Bruce. Maar die zalige rauwe maar warme stem van Bruce, die heb ik mijn leven lang gekoesterd. Soms vergeet ik hem wel eens, maar als ie weer voorbij komt ben ik elke keer weer verkocht. Voordat we vanmorgen vertrokken, heb ik een akoestisch album van Bruce Springsteen opgezocht op Spotify. Er was tijd genoeg voor. Iedereen was nog druk met beschuiten, schoenveters en mobieltjes. De zon schijnt op volle kracht in een Hollandse lucht met wolken. Middenin de Kalverpolder raakt Bruce me tot op het bot. Ondersteund door die ook zo heerlijke gitaar van ‘m en die geweldige saxofoonklanken van (in 2011 overleden) bandlid Clarence Clemons. Ook zo’n imposante kerel.
Zag laatst nog een documentaire van Bruce Springsteen. Hele avond genoten. Wat is dat toch een mooie man. Van binnen en van buiten. Stokoud inmiddels, maar wat een prachtkerel. Ik heb geen bucketlist, maar ik bedenk me dat ik Bruce wel heel graag een keer zou willen zien. Net als ik het bedacht heb, zingt mijn lief hard mee met Samantha. De tegemoetkomende fietsende ANWB-stelletjes fronsen ervan. Zoveel vrolijkheid hebben ze thuis niet. Ik wel. Die heb ik lekker meegenomen. Die hoort bij mij.
Bruce zingt liefdevol in mijn oor over zijn girl uit Jersey. Mijn lief komt gewoon uit Zaandam. Bruce klinkt zo dichtbij, dat ik bijna mijn hoofd op zijn schouder wil leggen. Je verwoordt het zo mooi Bruce, ik voel de warmte. Ik kijk naar mijn lief, thuis zit ons kind al lang en breed op ons te wachten. We zijn alle drie totaal verschillend. Maar die warmte voel ik bij en met hen.