Het was 30 oktober en ik zie op onze kalender dat het de geboortedag is van mijn oma Co. Honderdvijf zou ze geworden zijn als ze nog geleefd had. Een dag later valt mijn oog op een prachtig gedicht van Toon Hermans. Zo mooi dat het me even naar de strot vliegt. Oma was zo dol op Toon, en ik ook. Oma was van het type niet lullen maar poetsen en had het hart op…
Het was nog voor negenen die zomerochtend en al bloedheet buiten. Ik liep met de honden langs het zinderende asfalt van de Hemmes, het schiereiland bij ons aan de overkant. Normaal kan ik lekker het veld op, maar dat was nu in gebruik door een bouwbedrijf. In de buurt worden honderden huizen gebouwd waarbij geen plaats is voor tijdelijke opslag van materiaal. Het veld van de Hemmes staat nu vol met wegafzettingen, pallets stenen, bergen…
De zomervakantie is voorbij, net als mijn re-integratie periode. Ik werk alweer een tijdje volledig en normaal. Nou ja normaal, ik ben soms nog wel warrig. In de tijd dat ik overspannen thuis was bleek het één van mijn grootste uitdagingen te zijn: om dingen los te laten. Dat is aardig gelukt. Misschien zelfs een beetje te goed, want ik vergeet veel en onthoud weinig. Geeft lekker ruimte in je hoofd, dat wel. Toen ik…
Dit verhaal lijkt in het begin wat warrig, maar hou vol. Toen mijn lief en ik pas samenwoonden, was de inrichting van ons piepkleine huisje nog lang niet klaar. Elke middag en avond na werktijd moest er nog wel iets gebeuren. Ik denk dat ik niet erg in beweging kwam, want steevast kreeg ik de vraag: ‘Wat wil jij, de lamp ophangen (die gaatjes dichtplamuren/de spiegel ophangen/wasmachine installeren of meer van dat soort ellendige klussen)…