Begin dit jaar vroeg mijn lief aan mij: ‘Is er iets groots dat jij nou echt dolgraag nog zou willen hebben?’ Eigenlijk wist ik dit wel: een feestje! En dan het liefst eentje waarbij veel te lachen valt. Met harde foute muziek en aanstellerige outfits. De grote voorpret was begonnen. Ik startte direct met waar ik goed in ben: lijstjes maken. Wie moet erbij zijn, welke muziek wil ik horen? Met een hard lachende peuterfoto van mezelf knutselde ik alvast de uitnodiging in elkaar. Nee, dit keer geen gesleep met bier (dat toch nooit wordt opgedronken) of boodschappen, dit gingen we buitenshuis doen. We boekten een locatie en ik mailde mijn veel te lange muziekwensenlijst door aan de bestelde diskjockey.
Voor een feestje hoeft eigenlijk geen aanleiding te zijn maar die was er toevallig wel: ik werd vijftig. In de aankondiging stond de dresscode: ‘kom als je superheld’. Ik had al een paar keer plagerig bij mijn gezin geïnformeerd ‘als wie’ ze zouden komen. Daar was tot nu toe niet enthousiast op gereageerd. Altijd wilde ik al een keer rocken als Freddy Mercury. En dan het liefst in die wanstaltige outfit uit de videoclip van ‘I want to break free’, waar alle heren als dames verkleed waren. Op internet speurde en vond ik een zwart minirokje in lederlook met een bijpassend zuurstokroze truitje. Blij verrast dat het eerste deel besteld was zocht ik verder naar de zwarte pruik en gay-snor die erbij hoorden. Niet te vinden. Ook de plaatselijke feestwinkel bood geen soelaas. Toen ik de kleding aantrok leek ik voor geen meter op Freddy. Al had ik die pruik en snor wel, dan nog miste ik het gespierde en behaarde lijf. Het voordeel van 50 worden is dat ik er ondertussen wel achter ben dat plannen meestal bijgesteld moeten worden. Met pijn in het hart ging Freddy van de baan en togen ons kind, mijn lief en ik richting de feestkledingverhuur.
Dat het lang geleden was dat we hier waren, bleek wel aan het weer uitgebreide assortiment. Alles wat je maar kunt bedenken is daar. Van jonkvrouwen tot ridders, hippie- of dierenkostuums, helden of Spaanse danseressen, tot alles ben je er om te toveren. En als je dan na uren wikken en wegen gierend je keus hebt gemaakt, komen uit allerlei dozen en laatjes nog accessoires tevoorschijn die minstens zo geinig zijn. Hoedjes, neuzen, pruiken, sieraden, handschoenen en tasjes, bedenk het maar of het is er. Aan het eind van onze passessie stonden we gedrieën in een Charlestonjurk inclusief glitters en franje onderop. Het stoerst vonden we wel dat ook ons kind de lol er wel van inzag. Dat een pruik en twee sinaasappels in een beha hem te ver gingen vond ik jammer maar ik weet dat ik soms een beetje doorsla.
De feestavond was aangebroken en bij het ophalen van moeders viel mijn mond al open. Met een witgekalkt gezicht en knalrode lippen was ze uitgedost met grotesk verenmasker met kaftan in dezelfde blauwglanzende kleur. Geweldig. Een aantal genodigden had vooraf aangegeven niet verkleed te komen. Dit zorgde ervoor dat mijn verwachtingen laag waren. Alhoewel, twee mensen hadden afzonderlijk van elkaar geïnformeerd of er ‘kleine kinderen zouden komen?’ Ik werd steeds nieuwsgieriger. Hoopte ondertussen op wat pruiken, hier en daar een hoedje of een snor. Niets bleek minder waar. Er waren matrozen, een heks, Hulk, captain America, Theo en Thea, Robin Hood, Peter Pan, een Viking, drie hippies, Miljoeska en twee ontsnapte gevangenen (geen set). Drie golden girls in zelf genaaide gouden jurken (inclusief goud haar en schoenen), een cowgirl, twee roetveegpieten, Olivia Newton John met John Travolta, een Ninja, een zeemeermin en ga zo maar door. Het was zó overweldigend dat ik het niet verzonnen zou hebben.
Toen de temperatuur begon op te lopen waren de pruiken van Amy Whinehouse en André Hazes in tassen verdwenen. Het iets te grote hoedje van mijn lief moest op blijven, want daaronder bevond zich een te erg geplet haardosje. De haast twee meter lange Elvis had een hysterisch paars fluwelen pak met een hoofddeksel dat me tranen deed lachen. Het iets te krappe plastic vetkuif-hoofddeksel had aanhangende bakkebaarden die ietwat wijd uitstonden. Achteraf hoorde ik dat diverse personages elkaar op de parkeerplaats (twee straten verderop) al waren tegengekomen. Volslagen onbekenden van elkaar wisten direct waarvoor ze kwamen. De zombie in bebloede jurk was haar mes onderweg verloren, godzijdank bleek ie van plastic te zijn. Evengoed had ik medelijden met de persoon die hem op straat heeft zien liggen, je schrikt je toch kapot. De collega’s die vooraf aangaven dat het zo leuk zou zijn om mijn naasten eens te zien kwamen deze avond niet veel verder. Mijn gezin, moeder, broer, niemand weet nog hoe ze er in het dagelijks leven uitzien. De zombie-non vond direct aansluiting met een doodeng gedrocht dat zich ineens tussen ons in bevond. Wie was deze gribus? Hij liep krom en zijn totale lichaam was bedekt, aan niets was te ontdekken wie het zou kunnen zijn. Waar kwam die ineens vandaan? Volgens mij hoorde ik als één van de laatsten dat mijn broer (op het masker na) de hele outfit zelf in elkaar geflanst had. Samen met de twee zombies zijn ze nog in het achterliggende restaurant geweest om de mensen daar de stuipen op het lijf te jagen. Ze hadden elkaar nog nooit gezien en zonder dat ze het vooraf van elkaar wisten bleek het een gruweltrio dat direct klikte.
Ik ben vijftig en dat voelt prima. Ondanks dat mijn haar grijs en meestal futloos is, mijn tandvlees terugtrekt en de overgangskilo’s er maar moeizaam niet afgaan. Ik zie steeds meer bruine ouderdomsvlekjes op mijn huid en als ik te lang in een houding heb gezeten ben ik stram. Langer dan een half uur staan is niet meer te doen en er verschijnen een soort hamsterwangen daar waar ooit een gewoon gladde kaaklijn was. Maar ik ben gezond, heb een fijn gezin en lieve familie en vrienden. En die wetenschap kwam, als een hete deken, snoeihard binnen op dat heerlijke feestje eind september. Wat hebben we hard gelachen, gedanst en gezongen. Niet alleen de voor- maar ook de napret is eindeloos. Mocht één van de meelezende heren een verkleedfeestje en behoefte hebben aan een lederlook rokje met roze mouwloos coltruitje, het is er nog!